Μὴ χερσὶ καίνων. εἰ δ ̓ ἐτύγχανες βλέπων,

او

Καὶ τἆργον ἄν σε τότ ̓ ἔφην εἶναι μόνο.

Τε. Αληθές· ἐννέπω σὲ τῷ κηρύγματι Ωἶπερ προσᾶπας, ἐμμένειν, καφ' ἡμέρας Τῆς νῦν προσαυδῶν μήτε τούσδε, μήτ' ἐμὲ, 360 Ως ὄντι γῆς τῆσδ' ανοσίω μιάςορι.

Οι. Οὕτως ἀναιδῶς ἐξεκίνησας τόδε

Τὸ ῥῆμα ; και που τ8το φεύξεσθαι δοκεῖς;
Τε. Πέφευγα τ' ἀληθὲς γὰρ ἰσχύον τρέφω.
Οι. Πρὸς τε διδαχθείς ; & γαρ ἔκ γε της
τέχνης.

365

Τει. Πρὸς σε σὺ γὰρ μ' ἄκοντα προτρέψω

Οι. Ποῖον λόγον ; λέγ' αὖθις, ὡς μᾶλλον
Τει. Οὐχὶ ξυνήκας πρόσθεν, ἡ κπειρᾷ λέγειν;
Οι. Οὐχ ὡςέ γ' εἰπεῖν γνωςόν. ἀλλ ̓ αὖθις

Φράσον.

369

Τε. Φονέα σε φημὶ τἀνδρὸς ὅ ζητεῖς κυρεῖν.

357. Μονε-αληθες. 359. καθ' ημέρας της νυν.

364. Αληθες τρέφω.

370. Note the whole of this line, and the 374th, and 377th.

Οι. Αλλ' ούτι χαίρων δις γε πημονας ἐρεῖς. Τει. Εἴπω τὶ δῆτα καλλ ̓, ἵν ̓ ὁργίζῃ πλέον ; Οι. Οσον γε χρήζεις· ὡς μάτην εἰρήσεται. Τα. Λεληθέναι σε φημὶ σὺν τοῖς φιλτάτοις Αἴχισθ ̓ ὁμιλοῦντ ̓, ἐδ ̓ ὁρῶν ἵν' εἶ κακδ.

375

Οι. Η καὶ γεγηθώς ταῦτ ̓ ἀεὶ λέξειν δοκεῖς; Τε. Εἴπέρ τι γ' ἐςί της ἀληθείας σθένα. Οι. Αλλ' ἔςι, πλήν σοι· σοί δε τότ' ουκ ἔς', ἐπεὶ Τυφλὸς τά τ' ὦτα, τόν τε νοῦν, τά τ ̓ ὄμματ ̓ εἶ. Τε. Σὺ δ ̓ ἄθλιός γε ταῦτ ̓ ὀνειδίζων, ἃ σοι Οὐδεὶς ὃς ἐχὶ τῶνδ ̓ ὀνειδιεῖ τάχα.

381

Οι. Μιᾶς τρέφη πρὸς νυκτός· ὥςε μήτ' ἐμὲ, Μήτ ̓ ἄλλον, ὅςις φῶς ὁρᾷ, βλέψαι πότ ̓ ἄν.

Τει. Οὐ γὰρ με μοῖρα πρὸς γέ σε πεσεῖν, ἐπεὶ Ικανός Απόλλων, ᾧ τάδ' εκπράξαι μέλει. 385 Οι. Κρέοντα ή σε ταῦτα τὰ ἐξευρήματα; Τει. Κρέων δέ σοι πῆμ ̓ ἐδέν· ἀλλ' αὐτὸς σὺ σοί.

382. Μιας τρέφη προσ νυκτος ̇ as of the moon, the queen of the night.

383. Οςις φως ορα, and ικανος Απολλων (385).

Οι. Ω πλᾶτε, καὶ τυραννὶ, καὶ τέχνη τέχνης Υπερφέρεσα τῷ πολυζήλῳ βίῳ,

Οσος παρ' ὑμῖν ὁ φθόνος φυλάσσεται.

Εἰ τῆσδέ γ' ἀρχῆς ἄνεχ', ἥν ἐμοὶ πόλις
Ei
Δωρητὸν ἐκ αἰτητὸν εἰσεχείρισε,

Ταύτης Κρέων ὁ πιςός, ούξ ἀρχῆς φίλο,
Λάθρα μ ̓ ὑπελθὼν ἐκβαλεῖν ἱμείρεται,
Υφεὶς μάγον τοιόνδε μηχανοῤῥαφον,
Δόλιον, αγύρτην, ὅςις ἐν τοῖς κέρδεσι
Μόνον δέδορκε, την τέχνην δ ̓ ἔφυ τυφλός.
Επεί, φέρ' εἰπὲ, πε σὺ μάνλις εἶ σαφής;
Πῶς ἐχ ὅθ ̓ ἡ ῥαψῳδὸς ἐνθαδ ̓ ἦν κύων,
Ηὔδας τι τοῖσδ ̓ αςοῖσιν ἐκλυτήριον ;
Καί τοι τόγ' αἴνιγμ' ἐχὶ το 'πιόντος ἦν
Ανδρὸς διειπεῖν, ἀλλὰ μαντείας ἔδει
Ην ἔτ ̓ απ' οἰωνῶν σὺ προἐφάνης ἔχων,
Οὔτ ̓ ἐκ θεῶν τις Γνωτόν αλλ' έξω μολών
Ο μηδὲν εἰδως Οἰδίπος, ἔπαυσά νιν
Γνώμη κυρήσας, εδ ̓ ἀπ ̓ οἰωνῶν μαθών

༧

390

395

400

405

399. The sphinx's riddle shall be explained hereafter, and with relation to this passage.

Ον δὴ σὺ πειρᾶς ἐκβαλεῖν, δοκῶν θρόνοις
Παραςατήσειν τοῖς Κρεοντείοις πέλας.
Κλαίων δοκεῖς μοι καὶ σὺ, χῷ συνθεὶς τάδε,
Αγηλατήσειν· εἰ δὲ μὴ 'δόκεις γέρων
Εἶναι, παθὼν ἔγνως ἂν οἷά περ φρονεῖς.

Χο. Ημῖν μὲν εἰκάζεσι καὶ τὰ τῶδ ̓ ἔπε
Οργῇ λελέχθαι καὶ τά σ', Οιδίπε, δοκεῖ.
Δεῖ δ' & τοιούτων, ἀλλ ̓ ὅπως τὰ τὸ θεό
Μαντέ ἄριςα λύςομεν, τόδε σκοπεῖν.
Τε. Εἰ καὶ τυραννεῖς, ἐξισωτέον τὸ γοῦν
Ισ ̓ ἀντιλέξαι· τοδε γὰρ καγὼ κρατῶ.
Οὐ γάρ τι σοί ξῶ δέλα, ἀλλὰ Λοξίᾳ·
Ως & Κρέοντα προςάτε γεγράψομαι.
Λέγω δ', ἐπειδὴ καὶ τυφλόν μ ̓ ὠνείδισας,
Σὺ καὶ δέδορκας, κι βλέπεις ἵν εἶ κακό,
Οὐδ' ένθα ναίεις, ἐδ ̓ ὅτων οἰκεῖς μέτα.
Αρ ̓ οἶςθ ̓ ἀφ ̓ ὧν εἶ; καὶ λέληθας ἐχθρὸς ὢν

410

415

μαντεία.

420

407. Οι συ πειρας εκβαλειν.-414. Τε θες Note the four lines from the 416th, as regarding the librations of the moon, and her being an image of the sun.

Τοῖς σοῖσιν αὐτῷ νέρθε, καπὶ γῆς ἄνω;
Καὶ σ ̓ ἀμφιπλὴξ μητρός τε καὶ τε σὲ πατρὸς 425
Ελᾷ πότ ̓ ἐκ γῆς τῆσδε δεινόπες ἀρὰ,
Βλέποντα νῦν μὲν ὄρθ ̓, ἔπειτα δε, σκότον·
Βοῆς δὲ τῆς σῆς ποῖος ἐκ ἔςαι λιμήν ;
Ποῖος Κιθαιρὼν ἐχὶ σύμφωνα τάχα,
Οταν κατάισθη τον ὑμέναιον, ὅν δόμοις

430

427. Βλεποντα σκοτον, is referable to the moon's reigning in the midst of darkness.

429. The mountain Κιθαιρην, on which it will appear by and bye that Edipus was exposed in his infancy, takes its name from the appearance of a lyre (κιθαρα) marked thereon, as drawn in

Fig. 131,

and lying in the moon towards the feet of the pro

totype of Edipus.