Ωἱ μὴ ξένων έξεςι μηδ' αςῶν τινὰ
Δόμοις δέχεσθαι, μηδὲ προσφωνεῖν τινά,
Ωθεῖν δ ̓ ἀπ' οἴκων· και τἄδ ̓ ἔτις ἄλλος ἦν,
Η γὼ, π ̓ ἐμαυτῷ τάσδ ̓ ἀρὰς ὁ προςιθείς. 830
Λέχη δὲ το θανόντος ἐν χεροῖν ἐμοῖν
Χραίνω, δι' ὧν περ ὤλετ' αρ' ἔφυν κακός ;
Αρ' ἐχὶ πᾶς ἄναγνος ; εί με χρή φυγείν,
Καί μοι φυγόντι, μητε τοὺς ἐμὸς ἰδεῖν,
Μήτ' ἐμβατεύειν πατρίδος ἢ γάμοις με δεῖ 835
Μητρὸς ζυγῆναι, και πατέρα κατακτανεῖν
Πόλυβον, ὃς ἐξέφυσε καξέθρεψέ με.

ος

Αρ' ἐκ ἀπ' ὠμε ταῦτα δαίμονος τὶς ἂν

Κρίνων ἐπ ̓ ἀνδρὶ τῷδ ̓ ἀνορθοίη λόγον ;

Μὴ δῆτα, μὴ δῆτ ̓, ὦ θεῶν ἁγνὸν σέβας, 840
Ιδοιμι ταύτην ἡμέραν. ἀλλ ̓ ἐκ βροτῶν

Βαίην ἄφαντος πρόσθεν, ἢ τοιάνδ ̓ ἰδεῖν
Κηλίδ ̓ ἐμαυτῷ συμφορᾶς ἀφιγμένην.

Χο. Ημῖν μὲν, ὦ ναξ, ταῦτ ̓ ὀκνήρ'· ἕως δ ̓ ἂν ἦν

Προς το παρόνιος ἐκμάθης, ἔχ ̓ ἐλπίδα.

845

Οι. Καὶ μὴν τοσδτόν γ' ἐςί μοι της ἐλπίδος,

Τὸν ἄνδρα τον βοτῆρα προσμεῖναι μόνον.

839. Επ' ανδρι τωδ', and the three next lines.

Ιο. Περασμένο δε, τίς ποθ ̓ ἡ προθυμία ; Οι. Εγώ διδάξω σ· ἦν γὰρ εὐρεθῆ λέγων Σοὶ ταῦτ ̓, ἔγωγ ̓ ἂν ἐκπεφευγοίην πάθος. 850 Ιο. Ποιον δε με περισσὸν ήκεσας λόγον ; Οι. Ληςὰς ἔφασκες αὐτὸν ἄνδρας ἐννέπειν, Ως νιν κατακτείναιεν· εἰ μὲν ἦν ἔτι

Λέξει τὸν αὐτὸν ἀριθμὸν, ἐκ ἐγὼ ἔκτανον (Οὐ γὰρ γένοιτ ̓ ἂν εἷς γε τοῖς πολλοῖς ἴσος) 855 Εἰ δ ̓ ἄνδρ ̓ ἕν ̓ οἰόζωνον αὐδήσει, σαφῶς

Τοῦτ ̓ ἔςιν ἤδη τἔργον εἰς ἡμᾶς ῥέπον.

Ιο. Αλλ ̓ ὡς φανέν γε τπος ὧδ ̓ ἐπίςασο
Κἐκ ἔςιν αὐτῷ τὸτό γ' ἐκβαλεῖν πάλιν.
Πόλις γὰρ ἤκεσ', ἐκ ἐγὼ μόνη, τάδε.
Εἰ δ ̓ ἦν τι κἀκτρέποιο τε πρόσθεν λόγο,
Οὗτοι ποτ ̓, ὦ ναξ, τόν γε Λαΐς φόνον

860

S52. The apparent enigma, contained in this and the five next lines, would seem to regard this circumstance, that Edipus's person, though but one in itself, may be, (and has been repeatedly, as seen in treating the foregoing pieces,) conceived to be made up of many other human-like figures.

Φανεῖ δικαίως ὀρθὸν, ὅν γε Λοξίας
Διειπε, χρῆναι παιδος ἐξ ἐμδ 9ανεῖν.

Καί τοι νιν 8 κεϊνός γ ̓ ὁ δύςηνός πολε

Κατέκλαν ̓ ἀλλ ̓ αὐτὸς πάροιθεν ὤλετο.

865

Ως εχὶ μαντείας γ ̓ ἂν, ἔτε τῇδ ̓ ἐγὼ
Βλέψαιμ ̓ ἂν, ἕνεκ, ὅτε τῇδ ̓ ἂν ὕφερον.

αν

Οι. Καλῶς νομίζεις· ἀλλ ̓ ὅμως τὸν ἐργάτην Πέμψον τινὰ ςελόντα. μηδὲ τότ ̓ ἀφῆς. 870 Ιο. Πέμψω ταχύνασ ̓ ἀλλ ̓ ἴωμεν ἐς δόμος.

او

او

Οὐδὲν γὰρ ἂν πράξαιμ ̓ ἂν ὧν & σοὶ φίλον.

SCENA QUINTA.

ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΙΚΑ.

ΣΤΡΟΦΗ Α.

ΧΟΡΟΣ.

Ει μοι ξυνείη φέροντι μοῖρα τὰν

Εὔσεπλον ἁγνειαν λόγων

Εργων τε πάντων, ὧν νόμοι πρόκεινται

Υψίποδες γ' ἐρανίαν δι' αἰθέρα

863. Ον Λοξίας διειπεθανειν.

875

Τεκνωθέντες. ὧν Ολυμπος

Πατὴρ μόνος, ἐδέ νιν θνατὰ

સંદે

Φύσις ἀνέρων ἔτικτεν, ἐδὲ

Μήν πολε λάθα κατακοιμάσει.

Μέγας ἐν τέτοις θεός,

Οὐδὲ γηράσκει.

ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ Α.

Υβρις φυτεύει τύραννον· ὕβρις, ἣν
Πολλῶν ὑπερπλησθῇ μάταν,

Α μὴ πίκαιρα μηδέ συμφέροντα

Ακροτάταν εἰσαναβᾶσ ̓ ἀπότομον,
Ανώρισεν εἰς ἀνάγκαν·

09' 3 ποδί χρησίμῳ χρῆται.

Τὸ καλῶς δ ̓ ἔχον πόλει πάλαισμα
Μήποτε λυσαι θεὸν αἰτομαι.

Θεὸν & λήξω ποτὲ

Προςάταν ἴσχων.

ΣΤΡΟΦΗ Β.

Εἰ δέ τις ὑπέροπία χερσίν

Η λόγῳ πορεύεται

880

885

890

Δίκας ἀφόβηλος, ἐδὲ
Δαιμόνων ἕδη σέβων,
Κακά νιν ἕλοιτο μοῖρα,

Δυσπότμο χάριν χλιδᾶς,

Εἰ μὴ τὸ κέρδος κερδανεῖ δικαίως,

Καὶ τῶν ἀσέπλων ἔρξεται,

Η τῶν ἀθίκτων ἕξεται ματάζων.

Τίς ἔτι ποτ ̓ ἐν τέτοις ἀνὴρ

Θυμῷ βέλη ἔρξεται

Ψυχᾶς ἀμύνειν ; εἰ γὰρ αἱ

Τοιαίδε πράξεις τίμιαι,

Τί δε με χορεύειν ;

ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ Β.

Οὐκέτι τὸν ἄθικτον εἶμι

895

900

905

Γᾶς ἐπ ̓ ἐμφαλὸν σέβων,

Οὐδ ̓ εἰς τον Αβαῖσι ναὸν,

910

Οὐδὲ τὰν Ολυμπίαν,
Εἰ μὴ τάδε χειρόδεικτα

Πᾶσιν ἁρμόσει βροτοῖς.

༤

Αλλ ̓, ὦ κρατύνων, είπερ ὄρθ ̓ ἀκούεις,

Ζευ, πάντ ̓ ἀνάσσων, μή λάθη