915

Σε τάν τε σαν αθάνατον αιέν αρχών. .
Φθίνοντα δ', ώς έμοί δοκεί,
Τα Λαϊς θέσφατ' εξ-
Αίρεσιν ήδη, κούδαμε
Τιμαΐς Απόλλων εμφανής:
Εβρει δε τα θεία.

920

ACTUS QUARTI SCENA PRIMA.

ΙΟΚΑΣΤΗ, ΧΟΡΟΣ.

IAMBOI.

Ιο. Χωρας ανακίες, δόξα μοι παρεςάθη
Ναός ικέςθαι δαιμόνων, τάδ' εν χερούν
Στέφη λαβέση καπιθυμιάμαλα.
Υψ8 γαρ αίρει θυμόν Οιδίπος αγαν
Λύπαισι παντοίαισιν" έδ', οποίο ανήρ

925

Εννες, τα καινα τοις πάλαι τεκμαίρεται"
Αλλ' εςι το λέγοντος, ει φόβες λέγοι.
Οτ' εν παραινέσ' όδεν ες πλέον ποιώ,
Πρός σ', ώ Λύκεί Απολλον, (άγχικος γαρ α)
Ικέτις αφίγμαι τοϊσδε σον κατεύγμασιν, 930
Οπως λύσιν τιν' ημίν ευαγή πόροις.
Ως νύν οκνέμεν πάντες, εκπεπληγμένον
Κάνον βλέπούλες ως κυβερνήτης νεώς.

SCENA SECUNDA. ΑΓΓΕΛΟΣ, ΧΟΡΟΣ, ΙΟΚΑΣΤΗ.

IAMBOI. Αγ. Αρ' αν πας' υμών, ώ ξένοι, μάθοιμ' όπο Τα το τυράννε δώματ' εςίν Οιδίπο;: 985 Μάλιςα δ' αυτόν άπατο, ει κάτισ9' όπε.

Χο. Στέγαι μεν αίδε" καυτός ένδον, ώ ξένε. Γυν δε μήτης ήδε των κείνο τέκνων.

929. Note this line.

Αγ. Αλλ' αλβία τε και ξυν όλβίοις αει Γένοιτ' εκείνο και όσα παντελής δάμαρ. 940

Io. Αύτως δε και συ γ', ώ ξέν' άξιος γάς

Reynoldo in Hamlet, drawn in fig. 65. He is delineated according to that prototype, in

Fig. 137,

with the resemblance of a sheep standing by him; conformably to which he calls himself, in line 1039, by the name of a shepherd.

VOL. IV.

Της ευεπείας ένεκ· αλλά φράζ ότα
Χρήζων αφίξαι, χω, τι σημήναι θέλων.

Αγ. Αγαθά δόμοις τε και πόσει το σώ, γίναι.
Ιο. Τα ποια ταύτα και προς τίνος δ' άφιγμε-
νος ;

» 945 Αγ. Εκ της Κορίνθο: το δ' έπG- ο 'ξερώ

τάχα,

Ηδοιο μέν σώς δ' εκ άν και ασχάλλοις δ' ίσως. - Io. Τί δ' εςι; ωοίαν δύναμιν ώδ' έχει διπλήν και

Αγ. Τύραννον αυτόν ου πιχώριοι χθονός
Της Ισθμίας σήσεσιν, ώς φυδάτεκεί. 950

Ιο. Τί δ' έχ ο πρέσβυς Πόλυβος έλκρατής έτι ;
Αγ. Oύ δήτ' επεί νον θάνατος εν τάφοις έχει.

943. Χω, τι σημηναι θελων. 948. Δυναμιν διπλης. This seems referable to the Arabic figure 2, (drawn in fig. 129,) which is immediately contiguous to the prototype of the αγγελος.

952. If the north side of the moon be placed on the right hand, there will be seen the resemblance of a skull, such as is exhibited, (looking to the right,) by the figure of Cerdon in Hudibras, (fig.

Io. Πώς είπας ; ή τέθνηκέ σε Πόλυβος Γέρων και
Αγ. Ει μη λέω ταληθές, αξιώ θανείν.
Ιο. Ω πρόσωολ’, όχι δεσπότη τάδ' ώς
́ τάχα

955
Μολέσα λέξεις ; ώ θεών μαντεύματα,
Ιν' εσέ ; τδτον Οιδίπος πάλαι τρεμων
Τον άνδρ' έφευΓε μη κτάνη και νύν όδε
Πρός της τύχης όλωλεν, έδε τεδ ύπο.

re

21, ante,) when turned upside down. This is the prototype of Polybus; and as there is much question in the play whether Polybus is dead or alive, and as his prototype may be considered either as resembling a skull, or a human figure with life, that circumstance, probably, suggested this arrangement to the poet.