1280

Περόνας ἀπ' αὐτῆς, αἷσιν ἐξεςέλλετο,
Αρας έπαισεν ἄρθρα τῶν αὑτῷ κύκλων,
Αὐδῶν τοιαῦθ ̓· ὅθ ̓ ἕνεκ ̓ ἐκ ὄψοιτό νιν,
Οὔθ ̓ οἷς ἔπασχεν, ἔθ ̓ ὁποῖ ̓ ἔδρα κακά·
Αλλ' ἐν σκότῳ τολοιπὸν οὓς μὲν ἐκ ἔδει
Οψοίαπ· οὓς δ' ἔχρηζεν, & Γνωσοίαιο.
Τοιαῦτ ̓ ἐφυμνῶν πολλάκις τε κἐχ ἅπαξ,
Ηρασσ', ἐπαίρων βλέφαρα φοίνιαι δ' ὁμε 1285
Γλῆναι γένει ἔτεγον· ἐδ ̓ ἀνίεσαν

Φόνε μυδώσας ςαγόνας ἀλλ ̓ ὁμοῦ μέλας

1979. Making the same comparison directed in the last note, and introducing therein the prototype of Edipus also, the reader will perceive that a portion of Jocasta's head dress, (such as a clasp, or περονη,) will come exactly to the eye of Edipus, which he therefore may be supposed to use as an instrument to put out his eyes: observe also the hand (in light) with which he may be supposed to do it.

1232. Εν σκοτω το λοιπον. This, and similar passages, allude to the obscuration of the moon.

1935. Compare this, and the next four lines, with the map of the moon.

1290

Όμβρος χαλάζης αἵμαῖος ἐτέγγετο.
Τάδ ̓ ἐκ δυεῖν ἔῤῥωγεν 3 μόνο κακά.
Αλλ ̓ ἀνδρὶ και γυναικὶ συμμιγῇ κακά.
Ο πρὶν παλαιὸς δ ̓ ὄλβος ἦν πάροιθε μὲν
Ολβος δικαίως, νῦν δὲ τῇδέ θ ̓ ἡμέρᾳ
Στεναγμός, ἄτη, θάνατος, αἰσχύνη κακῶν
Οσ ̓ ἐςὶ πάντων ὀνόματ', ἐδέν ἐς ̓ ἀπόν.
Χο. Νῦν δ ̓ ἔσθ ̓ ὁ τλήμων ἐν τίνι σχολῇ

κακοῦ ;

1295

1300

Εξ. Βοᾷ διοίγειν κλεῖθρα, καὶ δηλοῦν τινὰ
Τοῖς πᾶσι Καδμείοισι τον πατροκτόνον,
Τὸν μητρὸς, αὐδῶν ἀνόσι, ἐδὲ ῥητά μοι·
Ως ἐκ χθονὸς ρίψων ἑαυτὸν, εδ ̓ ἔτι
Μενῶν δόμοις ἀραῖος ὡς ἠράσατο.
Ρώμης δε μέντοι και προηγητε τινὸς
Δεῖται· τὸ γὰρ νόσημα μεῖζον ἢ φέρειν.
Δείξει δὲ καὶ σοί· κλείθρα γαρ πυλῶν τάδε
Διοίγεται· θέαμα δ' εἰσόψει τάχα

Τοιξτον, οἷον καὶ ςυγοῦντ ̓ ἐποικτίσαι.

1305

1996. Δηλον τοις πασι.

1303. Δειξεθε.

SCENA SECUNDA

ΧΟΡΟΣ, ΟΙΔΙΠΟΥΣ.

ΑΝΑΠΑΙΣΤΟΙ.

Χο. Ω Δεινὸν ἰδεῖν πάθος ἀνθρώποις,

Ω δεινότατον πάντων ὅσ ̓ ἐγὼ
Προσέκυρσ ̓ ἤδη. τίς σ ̓, ὦ τλῆμον,

Προσέβη μανία ; τίς ὁ πηδήσας
Δαίμων μείζονα τῶν μηκίςων
Πρὸς τῇ σῇ δυσδαίμονι μοίρᾳ ;
Φεῦ, φεῦ, δύςαν· ἀλλ ̓ ἐδ ̓ ἐσιδεῖν
Δύναμαι σε, θέλων πόλλ ̓ ἀνερέσθαι,
Πολλὰ πυθέσθαι, πολλὰ δ ̓ ἀθρῆσαι·

1310

1315

Φέρομαι τλάμων ; πᾶ μοι φθογγὰ
Διαπέταται φοράδην ;

Ω Δαῖμον, ἵν ̓ ἐξήλα.

ΙΑΜΒΟΣ.

1320

Χο. Ες δεινόν, εδ' ακεςόν, εδ ̓ ἐπόψιμον.

ΠΕΡΙΚΟΜΜΑΤΑ.

ΣΤΡΟΦΗ Α.

Οι. Ιώ σκότα νέφα ἐμὸν

Απότροπον, ἐπιπλόμενον,

Αφατον, αδάμαςόν τε

Καὶ δυσέρισον· οἴμοι,

Οἴμοι μάλ' αὖθις· οἷον εἰσέδυ μ' ἅμα

1325

Κέντρων τε τῶνδ ̓ οἴςρημα, καὶ μνήμη κακῶν.

ΣΥΣΤΗΜΑ Α.

Χο. Καὶ θαῦμά γ ̓ ἐδὲν ἐν τοσέτοις πήμασι, Διπλᾶ σε πενθεῖν, καὶ διπλᾶ φέρειν κακά.

1318. Μοι φθογγα, as of Edipus's tongue, suficiently noticeable in his prototype.

1322. Σκοτε νέφος.

1399. I regard δίπλα here to be liable to the

ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ Α.

Οι. Ιὼ φίλος, σὺ μὲν ἐμὸς

Επίπολος ἔτι μόνιμος.

Σὺ γὰρ ὑπομένεις τόν γε

1330

Τυφλὸν κηδεύων φεῦ φεῦ.

Οὐ γάρ με λήθεις, ἀλλὰ γινώσκω σαφῶς, Καίπερ σκοτεινὸς, τήν γε σὴν αὐδὴν ὅμως. 1335

ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΑ Α.

Χο. Ω δεινά δράσας, πῶς ἔτλης τοιαῦτα σὰς Οψεις μαρᾶναι ; τίς σ ̓ ἐπῆρε δαιμόνων

ΣΤΡΟΦΗ Β.

Οι. Απόλλων τάδ ̓ ἦν, Απόλλων, φίλοι, Ο κακὰ τελῶν τάδ' ἐμὰ πάθεα.

Επαισε δ' αὐτόχειρ νιν οὔτις, ἀλλ' ἐγὼ 1340

Τλάμων· τί γὰρ ἔδει μ' ὁρῶν,

Οτῳ γ ̓ ὁρῶντι, μηδὲν ἦν ἰδεῖν γλυκύ ;

same interpretation as διπλων, and διπλοισι, in notes on lines 948, and 1145, ante.