SCENA TERTIA.

ΚΡΕΩΝ, ΟΙΔΙΠΟΥΣ, ΧΟΡΟΣ.

ΙΑΜΒΟΙ.

1425

Κρ. Ουχ ὡσ γελαςής, Οἰδίπος, ἐλήλυθα, Οὔθ ̓ ὡς ὀνειδιῶν τι τῶν πάρος κακῶν· Αλλ' εἰ τὰ θνητῶν μὴ καταισχύνεσθ ̓ ἔτι Γένεθλα, τὴν γῆν πάντα βόσκεσαν φλόγα Αἰδεῖσθ ̓ ἄνάκτος ἡλίς, τοιόνδ' ἄδος Ακάλυπτον έτω δεικνύναι, τὸ μήτε γῆ, Μήτ' ὄμβρος ἱερος, μήτε φῶς προσδέξεται. Αλλ ̓ ὡς τάχις ̓ ἐς οἶκον ἐσκομίζετε. “ Τοῖς ἐν γένει γὰρ τὰ 'γΓενῆ μάλισθ' ὁρᾷν σε Μόνοις τ ̓ ἀκέειν εὐσεβῶς ἔχει κακά.

1430 Οι. Πρὸς θεῶν, ἐπείπερ ἐλπίδος μὲ ἀποσπασας,

1424. Note particularly this and the following lines, as indicative of the moon's being only an image of the sun; and again, 1437, and 1439, to the same effect.

Αριςος ἐλθὼν πρὸς κάκιςον ἄνδρ ̓ ἐμὲ,
Πιθς τί μοι· πρὸς σὲ γὰρ, δδ' ἐμδ, φράσω.
Κρ. Καί τε με χρείας ὧδε λιπαρεῖς τυχῶν ;
Οι. Ρίψον με γῆς ἐκ τῆσδ ̓ ὅσον τάχισθ',

ὅπο

Θνητῶν φανᾶμαι μηδενὸς προσήδορος.

αν

1435

Κρ. Εδρασ ̓ ἂν (εὖ τἔτ ̓ ἴσθ ̓ ἂν) εἰ μὴ το θεό Πρώτις ̓ ἔχρηζον ἐκμαθεῖν τί πρακτέον.

Οι. Αλλ' γ' ἐκείνε πᾶσ ̓ ἐδηλώθη φάτις, Τὸν πατροφόντην τον ἀσεβῆ μὲ ἀπολλύναι. 1440 Κρ. Οὕτως ἐλέχθη ταῦθ'· ὅμως δ ̓ ἵν ̓ ἕςαμεν Χρείας, ἄμεινον ἐκμαθεῖν τί δραςέον.

Οι. Οὕτως ἄρ ̓ ἀνδρὸς ἀθλίς πεύσεσθ ̓ ὕπες;
Κρ. Καὶ Γαρ σὺ νῦν 7' ἂν τῷ θεῷ πίςιν φέροις.
Οι. Καὶ σοί γ ̓ ἐπισκήπτω τε, και προτρέψο

Θδ (καὶ γὰρ ὁρθῶς τῶνγε σῶν τελεῖς ὕπερ)
Εμου δε μή ποτ' αξιωθήτω τόδε

Πατρῶον ἄςυ ζῶντος οἰκητᾶ τυχεῖν·

Αλλ' ἔα

1450

με ναίειν ὄρεσιν ἔνθα κλήζεται Οὐμὸς Κιθαιρών ὗτος, ὃν μήτηρ τέ μοι Πατήρ τ ̓ ἐθέσθην ζῶντε κύριον τάφον Ιν ̓ ἐξ ἐκείνων, οἵ μ ̓ ἀπωλλύτην, θάνω. Καίτοι τοσδτόν γ' οἶδα, μήτέ μ ̓ ἂν νόσον, Μήτ' ἄλλο πέρσαι μηδέν πέρσαι μηδέν· ὁ γὰρ ἄν ποτε 1455 Θνήσκων ἐσώθην, μὴ ἐπί τῷ δεινῷ κακῷ. Αλλ ̓ ἡ μέν ἡμῶν μοῖρ ̓, ὅπη περ εἶσ', ἴτω. Παίδων δε τῶν μὲν ἀῤῥένων μή μοι, Κρέων,

1450. Note this, and the three following lines, with reference to κιθαιρών, as explained above.

1458. I take Edipus's sons to have the same prototypes as Rosencrantz and Guildenstern in Hamlet, drawn in figures 67 and 68; and I deduce this from the poet's use of the word αρρένων. His daughters may have their prototypes, the one in that of Portia in the Merchant of Venice as in her female dress, (the same as Cupid in Hudibras, drawn in fig. 22,) and the other in that of the Fool in King Lear, (fig. 89,) between whom, so pointed out, would be the table, (composed of the same shadows as the pump, so often noticed, and mentioned in line 1463). Situate where he is, he

Πρόσθῃ μέριμναν· ἄνδρες εἰσὶν, ὥςε μὴ
Σπάνιν ποτὲ σχεῖν, ἐνθ ̓ ἂν ὦσι, τω βίδ. 1460
Ταῖν δ ̓ ἀθλιαῖν οἰκτραῖν τε παρθένοιν ἐμοῖν,

او

Αἶν ἔ ποθ ̓ ἡ μὴ χωρὶς ἐςάθη βορᾶς

Τράπεζ ̓ ἄνευ τδδ ̓ ἀνδρὸς, ἀλλ ̓ ὅσων ἐγὼ
Ψαύοιμι, πάντων τῶνδ ̓ ἀεὶ μετεχέτην

Αἶν μοι μέλεσθαι, και μάλιςα μὲν χεροῖν 1465
Ψαῦσαί μ' ἔασον, καποκλαύσασθαι κακά.

Ιθ ̓, ὦ γονῇ γενναῖε. χερσὶ δ ̓ ἂν θιγὼν
Δοκοῖμ ̓ ἔχειν σφᾶς, ὥσπερ ἡνίκ ̓ ἔβλεπον.
Τί φημι ;

Οὐ δὴ κλύω πε πρὸς θεῶν τοῖν μοι φίλοιν
Δακρυῤῥούντοιν ; καί μ' ἐποικτείρας Κρέων
Επεμψέ μοι τὰ φίλτατ' ἐγγόνοιν ἐμοῖν ;
Λέγω τί ;

1470

Κρ. Λέγεις· ἐγὼ γάρ εἰμ ̓ ὁ πορσύνας τάδε, Γνὸς τὴν παρᾶσαν τέρψιν, ἧς εἶχες πάλαι.1476

might thus be supposed able to reach them with his hands, as expressed in 1465 and 1468.

Οι. Αλλ ̓ εὐτυχοίης, και σε τῆσδε της ὁδοῦ Δαίμων ἄμεινον ἢ μὲ φρερήσας τύχοι.

Ω τέκνα, τδ ποτ ̓ ἐςὲ; δεῦρ ̓ ἴτ ̓, ἔλθετε

Ως τὰς ἀδελφὰς τάσδε τὰς ἐμὰς χέρας, 1480
Αἳ τὸ φυτεργοῦ πατρὸς ὑμῖν ὧδ ̓ ὁρον
Τὰ πρόσθε λαμπρὰ προξένησαν ὄμματα.
Ος ὑμῖν, ὦ τέκν', 89' ὁρῶν, 89' ἱςορῶν,
Πατὴρ ἐφάνθην ἔνθεν αὐτὸς ἠρόθην

Καὶ σφὼ δακρύων προσβλέπειν γὰρ ἐ ςθένω,

Νοέμενος τὰ λοιπὰ το πικρό βίδ,

Οἷον βιῶναι σφὼ πρὸς ἀνθρώπων χρεών.

1486

Ποίας γὰρ ἀςῶν ἵξετ ̓ εἰς ὁμιλίας ;

Ποίας δ ̓ ἑορτὰς, ἔνθεν 8 κεκλαυμέναι

Πρὸς οἶκον ἵξεσθ ̓ ἀντὶ της θεωρίας ;
̓Αλλ ̓ ἡνίκ ̓ ἂν δὴ πρὸς γάμων ἵκητ ̓ ἀκμὰς,
Τίς ὗτος ἔςαι ; τίς παραῤῥίψει τέκνα,
Τοιαῦτ ̓ ἀνείδη λαμβάνων, ἃ τοῖς ἐμοῖς
Γονεῦσιν ἔςαι σφῶν δ ̓ ὁμε δηλήματα ;

1490

Τί γὰρ κακῶν ἄπεςι ; τον πατέρα πατὴρ 1495 Υμῶν ἔπεφνε τὴν τεκέσαν ἤροσεν,

Οθεν περ αὐτὸς ἐσπάρη· κοκ των ἴσων