Siin. Vinctus est.
Pam. Pater, non rectè, vinctus est.
Sim. Haud ita jussi.
Pam. Jube solvi obsecro.
Sim. Age fit.
Pam. At matura.
Sin. Eo intro.
Pam. O faustum, et felicem hunc diem.

SCENA V. CHARINUS, PAMPHILUS. Cha. Proviso, quid agat Pamphilus: atque

Pam. Aliquis forsan me putet . [eccum. Non hoc putare verum: at niihi nunc sic esse hoc verum lubet.

sarbitror Ego vitam Deorum propterea sempiternam esse Quod voluptates eorum propriæ sunt: nam mihi immortalitas

serit. Parta est, si nulla huic ægritudo gaudio intercesSed quem ego potissimum exoptem nunc mihi,

cui hæc narrem, dari ? Cha. Quid illuc gaudi est ? [omnium :

Pam. Davon video: nemo est, quem mallem, Nam hunc scio međ solidè solum gavisurum

esse gaudia.

Ta

SCENA VI.
Davus, Pamphilus, CHARINUS.
Dav. Pamphilum ubinam hic est ?
Pam. Dave.
Dav. Quis homo'st ?
Pam. Ego sum.
Dav. O Pamphile.
Pam. Nescis, quid mihi obtigerit.
Dav. Certè: sed, quid mihi obtigerit, scio.
Pam. Et quidem ego.

[nactus mali, Dav. More hominum evenit, ego ut quod sum Priùs rescisceres tu, quam ego, tibi quod evenit

boni.
Pam. Mea Glycerium suos parentes reperit.
Dav. O factum benè.
Cha. Hem.
Pam. Pater amicus summus nobis.
Dav. Quis ?
Pam. Chremes.
Dav. Narras probè.

[ducam. Pan. Nec mora ulla est, quin jam uxorem

Cha. Num ille somniat Ea, quæ vigilans voluit ?

Pam. Tum de puero, Dave.

Dav. Ah desine :
Solus est, quem diligunt Dii.

Cha. Salvus sum, si hæc vera sunt. Colloquar.

[mî advenis. Pam. Quis homo est? Charine, in tempore ipso Cha. Benè factum. Pam. Hem, audisti ?

Cha. Omnia, age, me in tuis secundis respice. Tuus est nunc Chremes, facturum, quæ voles,

scio omnia. Pam. Memini: atque adeo longum est, nos

illum expectare, dum exeat; Sequere hac me intus ad Glycerium nunc : tu

Dave, abi domum ; [stas ? quid cessas ? Properè accerse, hinc qui auferant eam : quid - Dav. Eo,

[bitur : Ne expectetis, dum exeánt huc: intus despondeIntus transigetur, si quid est, quod restet : plau

dite.

ΧΡΗΣΜΟΣ ΔΟΘΕΙΣ ΛΑΙΩ ΤΩ ΘΗΒΑΙΩ.

Λαϊε Λαβδακίδη, παίδων γένος όλβιον αιτείς.
Δώσω του φίλον υιον άταρ σεπρωμένον έξι
Σε παιδός χέρρεσσι λιπείν φάος" ώς γαρ ένευσε
Ζευς Κρονίδης, Πέλοπος συγεραίς αραϊσι πιθήσας,
Οι φίλον ήρπασας υιον. δήυξατό σοι τάδε πάνια

Ο

ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΗΣ ΣΦΙΓΓΟΣ..

Εσι δίπεν επί γης και τετράπον και μία φωνή,
Και τρίπον αλλάσσει δε βοην μόνον, όσσ' επί γαίαν
Ερπετα κινείται, ανά τ' αιθέρα, και κατά πόντον
Αλλ' οπόταν πλείςοισιν επειγόμενον σοσι βαίνη,
Ενθα τύχος γυίοισιν αφαυρότατον πέλει αυτό.