صور الصفحة
PDF
النشر الإلكتروني

Liupoldus de Ladendorf, Alramus de Ladindorf, Heinricus de Ruechersdorf.

E Chartulario Archivi Nr. III, fol. 71, a.

Da bereits im folgenden Jahre derselbe Hof dem herzogl. Mundschenken Leopold verliehen wird (Fischer II, 183), scheinen Otto und Adelheid von Ladendorf noch im Verlaufe des Jahres 1228 verstorben zu sein. Neben den im Cod. Trad. p. 70, Nr. 348 vorkommenden Otto mit den Söhnen Adelram und Hugo, und den Verwandten Rudbert und Herwich erscheinen in der vorliegenden Urkunde als weitere Glieder dieses Edelgeschlechtes Herman und Leopold. Hadmarstorf ist Harmansdorf seitwärts Korneuburg.

ས.

Propst Conrad I. von Klosterneuburg vertauscht mit dem Magister Heinrich zwei Lehen zu Himberg.

Dat. 1229.

Noverit tam presencium, quam futurorum etas fidelium, quod ego Chunradus licet immeritus Niwinburgensis prepositus de bona voluntate et constanti peticione fratrum omnium duo beneficia in parvo himperch sita, que prius possedit Marquardus clericus frater dominorum de hinperch, magistro Heinrico professione phisico contuli cum omnibus adtinenciis diebus vite sue possidenda ubicumque fuerit locorum, sive infra terminos terre, sive extra. prefatus vero magister heinricus, utpote vir providus in recompensationem predictorum beneficiorum ecclesie Niumburgensi post dies suos contulit beneficium situm in villa himperch cum suis adpendiciis, quod idem Heinricus emit a quodam milite chunrado nomine cum consensu heredum omnium eiusdem hoc excepto quod si forte ipse heinricus aliquibus debitis fuerit obligatus, tunc de vsufructu illorum beneficiorum primi anni post obitum eius eadem debita persolvantur. Et ne hoc nostrum commune decretum cuiquam violare liceat, aut infringere, Sigilli nostri et capituli appensione roboravimus in eternum. Testes huius rei sunt Cunradus prepositus, Livtwinus decanus, heinricus abbas, Engilbertus, Cunradus de mulbach, Prunricus, Eberhardus, Heinricus de radin, Haimo, Cunradus de Gadin, Fridericus, Vlricus, Albertus, Rupertus, Diepoldus, Waltherus, Heinricus, Cůnradus, Livpoldus, Heinricus, Vlricus, Wernherus, Livtwinus, Hugo, Ortolfus, pruno, Livpoldus, Levprandus Archidiaconus styrensis, Wolfhardus de himperch plebanus, Vlricus scriba, Otto magister cellarii, Wisinto

officialis, Reingerus, Wisinto de s. loco et alii plures. Acta sunt hec anno domini M: CC: XXVIIII:

Original auf Pergament.

Ist Fontes IV, 196 unvollständig, (aus Chartular II.) abgedruckt, der Abdruck bricht bei Heinrich von Radaun ab, während das Original in den Nachfolgern uns im Ganzen eine Anzahl von 28 Chorherrn (eine bedeutende Zahl) nachweist.

VI.

Der Hospitalar, Chorherr Heinrich von Radaun kauft einen Weingarten von Poppo von Spanberg.

Dat. post. 1233.

In nomine sancte et individue trinitatis. Amen. Ut ea, que apud homines geruntur, memoria commendentur, scriptis roborantur. Huius rei gracia presenti pagina comendantur, Quod ego Henricus de Radwin et Canonicus domus sancte Marie in Neuburg et illo tempore hospitalensis eiusdem domus emi a Domino Popone de Spangenberch cum consensu uxoris sue Petrise et filie sue Cunegundis de Salmich vineam suam iuxta predictum hospitale pro XIX tal. et V solid. denariorum. Huius rei testes sunt Vdalricus Clericus eiusdem Popponis, Ortolfus de Rikestorf, Reingerus de Hadmarstorf, Rudigerus de Aspern, Rapoto de Velben, Cunradus de Arensperch, Cunradus Ammanus hospitalis sit Dietricus obulus. Quicumque contradicit huic pagine sit excomunicatus. Amen.

E. protoc. Polzmanni. Copia.

Ist schon bei Fischer Nr. 193 aber unvollständig abgedruckt. Propst Balthasar Polzmann mochte noch die Original-Urkunde vor sich haben, daher ich die von ihm gemachte Abschrift hier gebe.

VII.

Ablassbrief für die von den Greifensteiner Edlen erbaute Katharina-Capelle. Dat. apud Wiennam 29. Juni 1250.

Cunradus Dei gracia Prepositus Ecclesie sancti Cvidonis in Spira et Canonicus Maguntinus, Apostolice sedis legatus, Omnibus Christi fidelibus, quibus hee littere fuerint ostense, Salutem in eterne beatitudinis incrementum. Ad honorem Domini nostri Jesu Christi et Gloriose genitricis eius, nec non ob veneracionem meritorum beate Katerine virginis et martiris, habita super hoc eciam consideracione nobilis viri O. de Grifenstein nobis cum instancia supplicantis,

Omnibus in festo beate Katerine et ad diem dedicacionis Capelle in eiusdem virginis honore dedicate devote convenientibus Quadraginta dies de iniuncta penitencia, auctoritate, qua fungimur, misericorditer relaxamus. Datum apud Wiennam III Kld. Julii anno Domini MCCoLo. Orig. Pergam. (Rep. Vet. Lit. D. Nr. 55, fol. 29.)

Diese Urkunde zeigt uns, dass ein Glied des Edelgeschlechtes der Greiffensteiner, welches bereits im Klosterneuburger Cod. Tradit. p. 2, Nr.8 vorkommt, eine Capelle zu Ehren der h. Katharina erbaut habe. Es dürfte dies der in einer Urkunde vom Jahre 1255 als Zeuge vorkommende „Ortolfus de Griffenstein" sein (Fischer II, 230). Wie aus einer später vorkommenden Urkunde vom Jahre 1267 sich ergibt, war diese Capelle in ihrem Hause zu Wien errichtet worden, und der Umstand, dass die diesfälligen Urkunden im Klosterneuburger Archive verwahrt wurden, dürfte darauf hinweisen, dass die Besorgung des Gottesdienstes in dieser Capelle dem Stifte übertragen gewesen. Der diese Urkunde (welche der älteste Ablassbrief des Klosterneuburger Archives ist) ausstellende päpstliche Legat hielt sich noch im Jahre 1256 in Österreich auf (Duell. Excerpt. Geneal. fol. 34, Nro. 80. Hansiz. Germ. sacra p. 388). Das Siegel zeigt die Jungfrau Maria, umgeben von 4 Engelsköpfen (beinahe mit der bei Glafey Specim. Decad. Sigill. Tab. II, Fig. 8, ad pag. 2 vorkommenden Darstellung übereinstimmend). Unterhalb ein Canonicus im langen geistlichen Kleide, in der linken an der Brust angelegten Hand ein Buch haltend, die Rechte zum Segnen erhoben. An der Stelle, wo bei Glafey 1. c. pag. 13, S. Laur-entius steht, liest man hier Ave M-aria. Die Umschrift lautet:

CUNO. S. WIDONIS. SPIRE. PPTUS. ET. CAN. MAGNT.

VIII.

Innocenz IV. beschränckt die Aufnahme in das Chorfrauen-Stift zur h. Magdalena zu Klosterneuburg.

Dat. Assisi 1. Juli 1253.

Innocencius episcopus servus servorum Dei. Dilecto filio N. Preposito ecclesie sancte Marie in Nyumburch ordinis sancti Augustini Pataviensis diocesis salutem et apostolicam benedictionem. Dilectarum in Christo filiarum N. Magistre et conventus ecclesie sancte Marie de Nyumburch ordinis sancti Augustini Pataviensis diocesis supplicacionibus inclinati, presencium tibi auctoritate mandamus, quatinus eiusdem ecclesie facultatibus provida deliberacione pensatis, certum Canonicarum numerum auctoritate apostolica statuas in eadem, eisdem Magistre ac conventui eadem auctoritate nichilominus concedendo, ut absque mandato sedis apostolice speciali, faciente de statuto et concessione huiusmodi mentionem, ad recipiendum aliquam in Canonicam vel conversam ultra numerum a te in ecclesia ipsa statuendum

non valeant coarctari, nisi adeo ipsius ecclesie ampliari contigerit facultates, quod in ea personarum numerus esset merito ampliandus, auctoritate ipsius Sedis in omnibus semper salva. Datum Asisij Kl. Julij Pontificatus nostri anno Vndecimo.

Orig. Perg. Bulla canabino dependet filo. (Rep. Vetus Nr. 9, fol. 2.)

Der österr. Adel betrachtete das Chorfrauenkloster zur h. Magdalena nächst dem Stifte als einen angenehmen Platz zur Versorgung seiner unanbringlichen Töchter, und drängte manchmal durch allerhand Mittel den Convent zur Aufnahme derselben. Diesem Übelstande sollte diese gegenwärtige Bulle, so wie die desselben Papstes von demselben Datum (Fischer II, 223) abhelfen.

IX.

Heinrich von Seveld macht dem Stifte mehrere Schenkungen für
erwiesene Freundschaftsdienste.

Dat. in Seveld. 1255.

In nomine Patris et Filii et Spiritus saneti. amen. A memoria mortalium gesta labi poterunt vniversa, que suo tempore future posteritati sub cyrografo non firmantur. Huius rei gracia nos Heinricus de Sevelde, ministerialis Austrie per successivam humane condicionis inpotenciam nos scientes aliquando morituros, tam presentibus quam futuris significamus per hec scripta, quod cum dominus Chonradus bone memorie quondam venerabilis prepositus Neuenburgensis, et venerabilium fratrum suorum vniversitas ab dileccionem nostri ipsorum quum liberalitatis gracia aliquam partem ecclesiastici ornatus, duas cappas videlicet, talmaticam et subtile et totum preparamentum sacerdotale preter casulam et quitquit ad decorem altaris pertinet scilicet purpuram et pallam et duo linteola parva cum duabus stolis sacerdotalibus nobis pro tempore vite nostre concessissent et nos delectati habere illa ipsis denuo supplicassemus, quatenus eundem ecclesie nostre ad dies nostros, ut supra diximus, comodarent, ut coram nobis divina fierent in eodem, iidemque fratres nostre peticioni favorabiliter annuissent, vnde nos digne ipsorum devocioni respondentes terciam partem molendini in Hedersdorf, que nos contingit, ecclesie Neuenburgensi sine omni contradiccione parentum nostrorum perpetualiter delegavimus libere possidendam. Insuper ut de reddicione predicti ornatus cerciores esse debeant nos defuncto, vineam nostram sitam in Chalenperge dictam Gozroch ipsis per manum filie nostre domine Alheidis et domini Rapotonis de Valchenberch et domini

Hadmari de Werde taliter obligavimus, vt dicta vinea ab omni nostrorum parentum hereditate sit aliena, donec isti fratres suum ornatum vna cum nostro plenario integraliter se gaudeant accepisse. Quod si neglectum fuerit aut obmissum, ipsi fratres predictam vineam in sua potestate tamdiu retinebunt, quandiu ornatus sepe dictus ipsis integraliter non reddatur. Si autem aliquis parentum nostrorum nos mortuo iusticiam habens in vinea premissa et ipsam voluerit rehabere, assignet prefate ecclesie XX libras den. wienn. pro ornatu, et sic prefatam vineam possideat cum quiete. Si vero memorati frates nos adhuc vivente vel non existente ornatum suum cum plenario nostro integraliter rehabebunt, vinea nostra ipsis pro pignore deputata ad nos et nostros parentes libere revertetur. Ut autem cuncta, que premissa sunt, a partibus inviolabiliter observentur, presentem literam nostri sigilli nostrorumque parentum sigillorum munimine confirmatam eidem ecclesie dari fecimus in signum evidens et cautelam. Huius donacionis testes sunt, Dnus Ulricus decanus, dnus Vlricus de paumburch, d. Pabo, d. Ortolfus, d. Otto, d. Otto hospitalarius, d. Wernherus, d. Waltherus, clerici d. Pilgrinus, d. Dietmarus Merlo. D. Hainricus de Ruchendorf, d. Dietricus officialis, d. Marchardus, d. Hainricus de Gawats milites, hainricus de Molt, Otto de harroz, Ortolfus Levbaner, Gotfridus, Otto cellerarius, herbordus, Chunradus tornhere servi et alii quam plures. Datum in Sevelde anno domini MCC° LV°.

E Chartulario Archivi Nr. III, fol. 65.

Die Zeugen sind hier in milites und servi" (armigeri) geschieden. Der als Otto Cellerarius vorkommende Zeuge ist herzoglicher Diener, da der Kellermeister des Stiftes „Rudigerus de Vienna" hiess.

X.

Der päpstliche Nuntius, Peter von Pontecorvo quittirt über den empfangenen päpstlichen Zins von acht Jahren.

Dat. Klostern. 18. April 1256.

Omnibus Christi fidelibus presentes literas inspecturis Petrus de Pontecorvo Capelle domini pape clericus apostolice sedis nuncius salutem in Domino. Universitati vestre tenore presencium innotescat, nos a venerabilibus patribus preposito et conventu Newnburgensis Monasterii Patawiensis diocesis pro censu octo annorum proximo preteritorum, in quo dictum monasterium Romane ecclesie tenebatur, XXXII. sol. breves wienn. monete pro octo bitanciis aureis pro domini

« السابقةمتابعة »