3.) 2

The hymn probably belongs to the beginning of the twelfth century.
It cannot indeed be later, as Hugh of St Victor, who died in 1141,
quotes these stanzas, Opp., v. 2, p. 484. He adduces them as the
work of an egregius versificator, but does not mention his name.

Sævit mare, fremunt venti,
Fluctus surgunt turbulenti,
Navis currit, sed currenti
Tot occurrunt obvia !
Hinc sirenæ voluptatis,
Draco, canes, cum piratis,
Mortem pæne desperatis
Hæc intentant omnia.

1

in prezi

Post abyssos nunc ad cælum
Furens unda fert phaselum;
Nutat malus, fluit velum,
Nautæ cessat opera.
Contabescit in his malis
Homo noster animalis :
Gubernator spiritalis,
Pereuntes libera.

125

130

135

Sed hoc anno dimittatur,
Stercoretur, fodiatur ;
Quod si necdum respondebit,
Flens hoc loquor, tunc ardebit.
Vetus hostis in me furit,
Aquis mersat, flammis urit:
Inde languens et afflictus
Tibi soli sum relictus.
Ut infirmus convalescat,
Ut hic hostis evanescat,
Tu virtutem jejunandi
Des infirmo, des orandi :
Per hæc duo, Christo teste,
Liberabor ab hâc peste ;
Ab hâc peste solve mentem,
Fac devotum, pænitentem ;
Da timorem, quo projecto,
De salute nil conjecto;
Da fidem, spem, caritatem ;
Da discretam pietatem ;
Da contemptum terrenorum,
Appetitum supernorum.

140

145

141. Da timorem] This and the following line contain allusion to, and must be explained by, 1 John iv. 18: Perfecta caritas foras mittit timorem." He asks for the fear which is the beginning of wisdom, but this only as introducing the love, which at last

, casting out the fear, shall give him confidence toward God and assurance of salvation. Thus Augustine (In 1 Ep. Joh. iv. 18): Sicut videmus per setam introduci linum, quando aliquid suitur, seta prius intrat, sed nisi exeat, non succedit linum : sic timor primò occupat mentem, non autem ibi remanet timor, quia ideò intravit, ut introduceret caritatem.

150

155

Totum, Deus, in te spero ;
Deus, ex te totum quæro.
Tu laus mea, meum bonum,
Mea cuncta, tuum donum ;
Tu solamen in labore,
Medicamen in languore;
Tu in luctu mea lyra,
Tu lenimen es in irâ;
Tu in arcto liberator,
Tu in lapsu relevator ;
Motum præstas in provectu,
Spem conservas in defectu ;
Si quis lædit, tu rependis ;
Si minatur, tu defendis :
Quod est anceps tu dissolvis,
Quod tegendum tu involvis.
Tu intrare me non sinas
Infernales officinas;
Ubi mæror, ubi metus,
Ubi fotor, ubi fletus,
Ubi probra deteguntur,
Ubi rei confunduntur,
Ubi tortor semper cædens,
Ubi vermis semper edens;
Ubi totum hoc perenne,
Quia perpes mors Gehennæ.

160

165

170

Me receptet Syon illa, Syon, David urbs tranquilla, Cujus faber Auctor lucis, Cujus portæ lignum crucis,

175

HILDEBERT.

:

180

185

Cujus muri lapis vivus,
Cujus custos Rex festivus :
In hâc urbe lux solennis,
Ver æternum, pax perennis :
In hâc odor implens coelos,
In hâc semper festum melos ;
Non est ibi corruptela,
Non defectus, non querela ;
Non minuti, non deformes,
Omnes Christo sunt conformes.
Urbs cælestis, urbs beata,
Super petram collocata,
Urbs in portu satis tuto,
De longinquo te saluto;
Te saluto, te suspiro,
Te affecto, te requiro.
Quantùm tui gratulantur,
Quàm festivè convivantur,
Quis affectus eos stringat,
Aut quæ gemma muros pingat,
Quis calcedon, quis jacinthus,
Norunt illi qui sunt intus.
In plateis hujus urbis,
Sociatus piis turbis,
Cum Moyse et Eliâ
Pium cantem Alleluya.

Amen.

190

195

200

1

rivus,
festivos

:
olennis

INDEX OF POEMS,

Perennis

s celo
m melio

;
-la
,