JOANNI MILTONI

LONDINIENSI,

Juveni Patria, et virtutibus eximio,

VIRO qui multa peregrinatione, ftudio cuncta orbis

terrarum loca perfpexit, ut novus Ulysses omnia ubique ab omnibus apprehenderet:

Polyglotto, in cujus ore linguae jam deperditae fic revivifcunt, ut idiomata omnia fint in ejus laudibus infacunda; Et jure ea percallet, ut admirationes et plaufus populorum ab propria fapientia excitatos intelligat.

Illi, cujus animi dotes corporifque fenfus ad admirationem commovent, et per ipfam motum cuique auferunt ; cujus opera ad plaufus hortantur, fed vaflitate vocem laudatoribus adimunt:

Cui in memoria totus Orbis; In intellectu Sapientia in voluntate ardor gloriae; in ore Eloquentia; Harmo-. nicos coeleftium Sphaerarum fonitus, Aftronomia Duce, audienti; Characteres mirabilium naturae, per quos Dei magnitudo defcribitur, magiftra Philofophia, legenti; Antiquitatum latebras, vetuftatis excidia, eruditionis ambages comite affidua autorum Lectione:

Exquirenti, reftauranti, percurrenti.
At cur nitor in arduum?

Illi in cujus virtutibus evulgandis ora Famae non fuf ficiant, nec hominum ftupor in laudandis fatis eft, Reverentiae et amoris ergo hoc ejus meritis debitum admirationis tributum offert Carolus Diodatus Patricius Florentinus.

Tanto homini fervus, tantae virtutis amator

EL E G I A R U M

LIBER PRIMUS.

ELEGIA PRIM A

Ad CAROLUM DIODATU M.

TAN

"ANDEM, chare, tuæ mihi pervenere tabellæ, Pertulit et voces nuncia charta tuas, Pertulit occidua Deva Ceftrenfis ab ora Vergivium prono qua petit amne falum. Multum crede juvat terras aluiffe remotas Pectus amans noftri, tamque fidele caput: Quodque mihi lepidum tellus longinqua fodalem Debet, at unde brevi reddere juffa velit. Me tenet urbs, reflua quam Thamesis alluit unda, Meque nec invitum patria dulcis habet. Jam nec arundiferum mihi cura revisere Camum, Nec dudum vetiti me laris angit amor. Nuda nec arva placent, umbrafque negantia molles, Quam male Phœbicolis convenit ille focus! Nec duri libet ufque minas perferre magiftri, Cæteraque ingenio non fubeunda meo. Si fit hoc exilium patrios addiiffe penates, Et vacuum curis otia grata fequi, Non ego vel profugi nomen, fortemve recufo, Lætus et exilii conditione fruor. Outinam vates nunquam graviora tuliffet Ille Tomitano flebilis exul agro; Non tunc Ionio quicquam ceffiffet Homero, Neve foret victo laus tibi prima Maro. Tempora nam licet hic placidis dare libera Mufis, Et totum rapiunt me mea vita libri.

Excipit hine feffum finuofi pompa theatri,
Et vocat ad plaufus garrula fcena fuos.
Seu catus auditur fenior, feu prodigus haeres,
Seu procus, aut pofita caffide miles adest,
Sive decennali foecundus lite patronus

Detonat inculto barbara verba foro.
Saepe vafer gnato fuccurrit fervus amanti,
Et nafum rigidi fallit ubique Patris;
Saepe novos illic virgo mirata calores,

Quid fcit amor nefcit, dum quoque nefcit, amat
Sive cruentatum furiofa Tragoedia fceptrum
Quaffat, et effufis crinibus ora rotat.
Et dolet, et fpecto, juvat et spectasse dolendo,
Interdum et lacrymis dulcis amator ineft:
Seu puer infelix indelibata reliquit

Gaudia, et abrupto flendus amore cadit :
Seu ferus e tenebris iterat Styga criminis ultor,
Confcia funereo pectora torre movens:
Seu moeret Pelopeia domus, feu nobilis Ili,
Aut luit inceftos aula Creontis avos.
Sed neque fub tecto femper nee in urbe latemus,
Irrita nec nobis tempora veris eunt.
Nos quoque lucus habet vicina confitus ulmo,
Atque fuburbani nobilis umbra loci.
Saepius hic blandas fpirantia fydera flammas
Virgineos videas praeteriiffe choros.
Ah quoties dignae ftupui miracula formae,
Quae poffet fenium vel reparare Jovis !
Ah quoties vidi fuperantia lumina gemmas,
Atque faces quotquot volvit uterque polus!
Collaque bis vivi Pelopis quae brachia vincant,
Quaeque fluit puro nectare tinéta via !
Et decus eximium frontis, tremulofque capillos,
Aurea quae fallax retia tendit Amor!
Pellacefque genas, ad quas hyacinthina fordet
Purpura, et ipfe tui floris, Adoni, rubor.
Cedite laudatae toties Heroides olim,

Et quaecunque vagum cepit amica Jovem.

Cedite Achaemeniae turrita fronte puellae,

Et quot Sufa colunt, Memnoniamque Ninon.
Vos etiam Danaae fafces fubmittite Nymphae,
Et vos Iliacae, Romuleaeque nurus.
Nec Pompeianas Tarpea Mufa columnas
Jactet, et Aufoniis plena theatra stolis.
Gloria Virginibus debetur prima Britannis,
Extera Tat tibi fit foemina poffe fequi.
Tuque urbs Dardaniis Londinum ftructa colonis
Turrigerum late confpicienda caput,
Tu nimium felix intra tua moenia claudis
Quicquid formofi pendulus orbis habet.
Non tibi tot coelo fcintillant aftra fereno
Endymioneae turba miniftra deae,

Quot tibi confpicuae formaque auroque puellae
Per medias radiant turba videnda vias.
Creditur huc geminis veniffe invecta columbis
Alma pharetrigero milite cinéta Venus;
Huic Cnidon, et riguas Simoentis flumine valles,
Huic Paphon, et rofeam pofthabitura Cypron.
Aft ego, dum pueri finit indulgentia caeci,
Moenia quam fubito linquere faufta paro;
Et vitare procul malefidae infamia Circes
Atria, divini Molyos ufus ope.

Stat quoque juncofas Cami remeare paludes,
Atque iterum raucae murmur adire Scholae.

Interea fidi parvum cape munus amici,
Paucaque in alternos verba coacta modos.

Elegia Secunda, Anno Aetat. 17.

In obitum Praeconis Academici Cantabrigienfis.

TE

E, qui confpicuus baculo fulgente folebas Palladium toties ore ciere gregem, Ultima praeconum praeconei te quoque faeva Mors rapit, officio nec favet ipfa fuo.

Candidiora licet fuerint tibi tempora plumis,
Sub quibus accipimus delituiffe Jovem,
O dignus tamen. Haemonio juvenefcere fucco,
Dignus in. Aefonios vivere poffe dies.
Dignus quem Stygiis medica revocaret ab undis
Arte Coronides, faepe rogante dea.
Tu fi juffus eras acies accire togatas,
Et celer a Phoebo nuncius ire tuo.
Talis in Iliaca ftabat Cyllenius aula
Alipes, aetherea missus ab arce Patris.
Talis et Eurybates ante ora furentis Achillei
Rettulit Atridae juffa fevera ducis.
Magna fepulchrorum regina, fatelles Averni
Saeva nimis Mufis, Palladi faeva nimis,
Quin illos rapias qui pondus inutile terrae!
Turba quidem eft telis ifta petenda tuis.
Veftibus hunc igitur pullis, Academia, luge,
Et madeant lacrymis nigra feretra tuis.
Fundat et ipfa modos querebunda Elegeia triftes,
Perfonet et totis naenia moesta Scholis.

M

Elegia tertia, Anno Aetatis 17.

In obitum Praefulis Wintonienfis.

OESTUS eram, et tacitus nullo comitante fedebam,
Haerebantque animo triftia plura meo:

Protinus en fubiit funeftae cladis imago

Fecit in Angliaco quam Libitina folo;

Dum procerum ingressa est splendentes marmore turres
Dira fepulchrali mors metuenda face;
Pulfavitque auro gravidos et jafpide muros,
Nec metuit fatrapum fternere falce greges.
Tunc memini clarique ducis, fratrisque verendi
Intempeftivis offa cremata rogis.

Et memini Heroum quos vidit ad aethera raptos,
Flevit et amiffos Belgia tota duces.litterka