Virofque doctaeque indolem juventutis,
Tibi optat idem hic faufta multa, Salfille,
Habitumque feffo corpori penitus fanum;
Cui nunc profunda bilis infestat renes,
Praecordiifque fixa damnofum fpirat.
Nec id pepercit impia quod tu Romano
Tam cultus ore Lesbium condis melos.
O dulce divům munus, O falus Hebes
Germana! Tuque Phoebe morborum terror
Pythone caefo, five tu magis Paean
Libenter audis, hic tuus facerdos eft.
Querceta Fauni, vofque rore vinofo
Colles benigni, mitis Evandri fedes,
Si quid falubre vallibus frondet veftris,
Levamen aegro ferte certatim vati.
Sic ille charis redditus rurfum Mufis
Vicina dulci prata mulcebit cantu.
Ipfe inter atros emirabitur lucos
Numa, ubi beatum degit otium aeternum,
Suam reclivis femper Egeriam fpectans.
Tumidufque et ipfe Tibris hinc delinitus
Spei favebit annuae colonorum:
Nec in fepulcris ibit obfeffum reges,
Nimium finiftro laxus irruens loro:
Sed fraena melius temperabit undarum,
Adufque curvi falfa regna Portumni,
Joannes Baptifta Manfus Marchio Villenfis, vir ingeni laude, tum literarum ftudio, nec non et bellica virtute apud Italos clarus in primis eft. Ad quem Torquati Tafi dialogus extat de Amicitia fcriptus ; erat enim Taffi amiciffimus; ab quo etiam inter Campaniae prin cipes celebratur, in illo poemate cui titulus, GerufaJemme conquiftata, lib. 20.
Fra cavalier magnanimi, e cortefi
Rifplende il Manfo
Is autorem Neapoli commorantem fumma benevolentia prefecutus eft, multaque ei detulit humanitatis officia, Ad hunc itaque hofpes ille, antequam ab ea urbe difce deret, ut ne ingratum fe oftenderet, hoc carmen mifit.
AEC quoque, Manfe, tuae meditanturcarmina landi
Pierides, tibi, Manfe, choro notiffime Phoebi,
Quandoquidem ille alium haud aequo eft dignatus bo-
Poft Galli cineres, et Mecaenatis Hetrufci,[nore,
Tu quoque
fi noftrae tantum valet aura Camoenae,
Victrices hederas inter, laurofque fedebis. imb
Te pridem magno felix concordia Taffo
Junxit, et aeternis infcripfit nomina chartis.
Mox tibi dulciloquum non infcia Mufa Marinum
Tradidit, ille tuum dici fe gaudet alumnum,
Dum canit Affyrios divum prolixus amores;
Mollis et Aufonias ftupefecit carmine nymphas.
Ille itidem moriens tibi foli debita vates
Offa tibi foli, fupremaque vota reliquit.
Nec manes pietas tua chara fefellit amici,
Vidimus arridentem operofo ex aere poetam.
Nec fatis hoc vifum eft in utrumque, et nec pia ceffant
Officia in tumulo: cupis integros rapere Orco,
Qua potes, atque avidas Parcarum eludere leges:
Amborum genus, et varia fub forte peractam
Defcribis vitam, morefque, et dona Minervae;
Emulus illius Mycalen qui natus ad altam
Rettulit Æolii vitam facundus Homeri.!
Ergo ego te Clius et magni nomine Phoebi
Manfe pater, jubeo longum falvere per aevum,
Miffus Hyperboreo juvenis peregrinus ab axe.
Nec tu longinquam bonus afpernabere Mufam,
Quae nuper gelida vix enutrita fub Arctodom
Imprudens Italas aufa ell volitare per urbes.3
Nos etiam in noftro modulantes flumine cygnos
Credimus obfcuras noctis fenfiffe per umbras,
Qua Thamefis late puris argenteus urnis
Oceani glaucos perfundit gurgite crines.
Quin et in has quondam pervenit Tityrus oras.
Sed neque nos genus incultum, nec inutile Phoebo,
Qua plaga fepteno mondi fulcata Trione
Brumalem patitur longa fub nocte Booten.
Nos etiam colimus Phoebum, nos munera Phoebo
Flaventes fpicas, et lutea mala canistris,
Halantemque crocum (perhibet nisi vana vetuftas)
Milimus, et lectas Druidum de gente choreas.
(Gens Druides antiqua facris operata deorum
Heroum laudes imitandaque gefta canebant)
Hinc quoties fefto cingunt altaria cantu
Delo in herbofa Graiae de more puellae
Carminibus laetis memorat Corineida Loxo,
Fatidicamque Upin, cum flavicoma Hecaerge,
Nuda Caledonio variatas pectora fuco.
Fortunate fenex, ergo quacunque per orbem
Torquati decus, et nomen celebrabitur ingens,
Claraque perpetui fuccrefcet fama Matini,
20 [tum,
Tu quoque in ora frequens venies plaufumque viro
Et parili carpes iter immortale volatu. Poten
Dicetur tum fponte tuos habitaffe penates
Cynthius, et famulas veniffe ad limina Mufas :
At non fponte domum tamen idem, et regis adivit
Rura Pheretiadae coelo fugitivus Apollo; 207 69)
Ille licet magnum Alciden fufceperat hofpes;
Tantum ubi clamofos placuit vitare bubulcos,
Nobile manfueti ceffit Chironis in antrum,
Irriguos inter faltus frondofaque tecta
Peneium prope rivum: ibi faepe fub ilice nigra
Ad citharae ftrepitum blanda prece victus amici
Evilii duros lenibat voce labores.
Tum neque ripa fuo, barathro nec fixa fub imo
Saxa ftetere loco, nutat Trachinia rupes,
Nec fentit folitas, immania pondera, fylvas,
Emotaeque fuis properant de collibus orni,
Mulcenturque novo maculofi carmine lynces.
Diis delecte fenex, te Jupiter aequus oportet
Nafcentem, et miti luftrarit lumine Phoebus,
Atlantifque nepos; neque enim nifi charus ab ortu
Diis fuperis poterit magno faviffe poetae.
Hinc longaeva tibi lento fub flore fenectus
Vernat, et Æfonios lucratur vivida fufos,
Nondum deciduos fervans tibi frontis honores,
Ingeniumque vigens, et adultum mentis acumen.
O mihi fi mea fors talem concedat amicum
Phoebaeos decoraffe viros qui tam bene norit,
Si quando indigenas revocabo in carmina reges,
Arcturumque etiam fub terris bella moventem;
Aut dicam invictae fociali foedere menfae,
Magnanimos Heroas, et (O modo fpiritus adfet)
Frangam Saxonicas Britonum fub Marte phalanges.
Tandem ubi non tacitae permenfus tempora vitae,
Annorumque fatur cineri fua jura relinquam,
Ille mihi lecto madidis aftaret ocellis,
Aftanti fat erit fi dicam, fim tibi curae;
Ille meos artús liventi morte folutos
Curaret parva componi molliter urna.
Forfitan et noftros ducat de marmore vultus,
Nectens aut Paphia myrti aut Parnaffide lauri
Fronde comas, at ego fecura pace quiefcam.
Tum quoque, fi qua fides, fi praemia certa bonorum,
Ipfe ego coelicolum femotus in aethera divum,
Quo labor et mens pura vehunt, atque ignea virtus
Secreti haec aliqua mundi de parte videbo
(Quantum Fata finunt) et tota mente ferenum
Ridens purpureo fuffundar lumine vultus,
Et fimul aethereo plaudam mihi-laetus Olympo:
Thyrfis et Damon ejufdem viciniae Paftores, eadem fludia fecuti a pueritia, amici erant ut qui plurimum. Thyrfis animi caufa profectus peregre de obitu Damonis nuncium accepit. Domum poftea reverfus, et rem ita effe comperiens, fe, fuamque folitudinem, hoc carmine deplorat. Damonis autem fub perfona hic intelligitur Carolus Diodatus, ex urbe Hetruriae Luca Paterno genere oriundus, caetera Anglus; ingenio, doctrina, clariffimifque caeteris virtutibus, dum viveret, juvenis egregius.
HIMERIDES Nymphae (nam vos et Daphnin et Hy
Et plorata diu meminiftis fata Bionis) Dicite Sicelicum Thamefina per oppida carmen: Quas mifer effudit voces, quae murmura Thyrfis, Et quibus affiduis exercuit antra querelis, Fluminaque, fontefque vagos, nemorumque receffus, Dum fibi praereptum queritur Damona, neque altam Luctibus exemit noctem loca fola pererrans, Et jam bis viridi furgebat culmus arista, Et totidem flavas numerabant horrea meffes, Ex quo fumma dies tulerat Damona fub umbras, Nec dum aderat Thyrfis; paftorem fcilicet illum Dulcis Amor Mufae Thufca retinebat in urbe. Aft ubi mens expleta domum, pecorifque relicti Cura vocat, fimul affueta feditque fub ulmo,
|