Tum vero amiffum tum denique fentit amicum, Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Quicquid erit, certe nifi me lupus ante videbit, Indeplorato non comminuere fepulcro, Conftabitque tuus tibi honos, longumque vigebit Solvere poft Daphnin, poft Daphnin dicere laudes Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Haec tibi certa manent, tibi erunt haec praemia Damon; At mihi quid tandem fiet modo? quis mihi fidus Haerebit lateri comes, ut tu faepe folebas Frigoribus duris, et per loca foeta pruinis, Aut rapido fub fole, fiti morientibus herbis? Sive opus in magnos fuit eminus ire leones, Aut avidos terrere lupos praefepibus altis; Quis fando fopire diem, cantuque folebit? Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Pectora cui credam? quis me lenire docebit Mordaces curas, quis longam fallere noctem Dulcibus alloquiis, grato cum fibilat igni Molle pyrum, et nucibus ftrepitat focus, at malus aufter Mifcet cuncta foris, èt defuper intonat ulmo? Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni, Aut aeftate, dies medio dum vertitur axe, Cum Pan aefculea fomnum capit abditus umbra, Et repetunt fub aquis fibi nota fedilia nymphae. Pastorefque latent, ftertit fub fepe colonus, Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. At jam folus agros, jam pafcua folus oberro, Sicubi ramofae denfantur vallibus umbrae, Hic ferum expecto, fupra caput imber et Eurus Trifte fonant, fractaeque agitata crepuscula filvae. Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Heu quam culta mihi prius arva procacibus herbis Involvuntur, et ipfa fitu feges alta fatifcit! Innuba neglecto marcefcit et uva racemo, Nec myrteta juvant; ovium quoque taedet, at illae Moerent, inque fuum convertunt ora magistrum. Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Tityros ad corylos vocat, Alphefiboeus ad ornos, Ad falices Egon, ad flumina pulcher Amyntas: Hic gelidi fontes, hie illita gramina mufco, Hic Zephyri, hic placidas interftrepit arbutus undas; Ifta canunt furdo, frutices ego nactus abibam. Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Mopfus ad haec, nam me redeuntem forte notarat (Et callebat avium linguas, et fydera Mopfus) Thyrfi quid hoc? dixit, quae te coquit improba bilis? Aut te perdit amor, aut te male fascinat aftrum, Saturni grave faepe fuit paftoribus aftrum, Intimaque obliquo figit praecordia plumbo. Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Mirantur Nymphae, et quid te Thyrfi futurum est? Quid tibi vis? aiunt; non haec folet effe juventae Nubila frons, oculique truces, vultusque severi : Illa choros, lufufque leves, et femper amorem Jure petit: bis ille mifer qui ferus amavit. Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Venit Hyas, Dryopeque, et filia Baucidis Ægle Docta modos, citharaeque fciens, fed perdita faftu, Venit Idumanii Chloris vicina fluenti; Nil me blanditiae, nil me folantia verba, Nec magis hunc alio quifquam fecernit amicum Poffem tot maria alta, tot interponere montes, Ite domum impafli, domino jam non vacat, agni, Quamquam etiam veftri nunquam meminiffe pigebit, Paftores Thufci, Mufis operata juventus, Hic Charis atque Lepos, et Thufcus tu quoque Damon; Antiqua genus unde petis Lucumonis ab urbe.. ego quantus eram, gelidi cum ftratus ad Arni Murmura, populeumque nemus, qua mollior herba, Carpere nunc violas, nunc fummas carpere myrtos, Et potui Lycidae certantem audire Menalcam! Ipfe etiam tentare aufus fum, nec puto multum Difplicui, nam funt et apud me munera vestra Fifcellae, calathique, et cerea vincla cicutae, Quin et noftra fuas docuerunt nomina fagos Et Datis, et Francinus, erant et vocibus ambo Et ftudiis noti, Lydorum fanguinis ambo. Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni Heus bone numquid agis? nifi te quid forte retardats. Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Ipfe ego Dardanias Rutupina per aequora puppes Dicam, et Pandrafidos regnum vetus Inogeniae, Brennumque Arviragumque duces, prifcumque Belinum Et tandem Armoricos Britenum fub lege colones; Tum gravidam Arturo fatali fraude Jogernen, Mendaces vultus, affumptaque Gorlois arma, Multum oblita mihi, aut patriis mutata camoenis Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni.. Haec tibi fervabam lenta fub cortice lauri, Haec,, et plura fimul, tum quae mihi pocula Manfus, Bina dedit, mirum artis opus, mirandus et ipfe, Auroram vitreis furgentem refpicit undis: Parte alia polus omnipatens, et magnus Olympus, Tu quoque in his, nec me fallit fpes lubrica, Damon, Tu quoque in his certe es, nam quo tua dulcis abiret Sanctaque fimplicitas, nam quo tua candida virtus ? Nec te Lethaeo fas quaefiviffe fub orco,. Nec tibi conveniunt lacrymae, nec flebimus ultra |