Heroumque animas inter, divofque perennes,
Æthereos haurit latices, et gaudia potat

Ore facro. Quin tu coeli post jura recepta
Dexter ades, placidufque fave quicunque vocaris,
Seu tu nofter eris Damon, five aequior audis
Diodatus, quo te divino nomine cuncti
Coelicolae norint, filvifque vocabere Damon.
Quod tibi purpureus pudor, et fine labe juventus
Grata fuit, quod nulla tori libata voluptas,
En etiam tibi virginei fervantur honores;
Ipfe caput nitidum cinctus rutilante corona,
Laetaque frondentis geftans umbracula palmae,
Eternum perages immortales hymenaeos ;
Cantus ubi, choreisque furit lyra mista beatis,
Fefta Sionaeo bacchantur et Orgia Thyrfo..

Jan. 23. 1646.

Ad JOANNEM ROUSIUM Oxonienfis Academiae Bibliothecarium.

De libro Poematum amiffo, quem ille fibi denuo mitti po~ftulabat, ut cum aliis noftris in Bibliotheca publica re poneret, Ode.

GE

Strophe 1.

EMELLE cultu fimplici gaudens liber,.
Fronde licet gemina,

Munditieque nitens non operofa,

Quam manus attulit

Juvenilis olim,

Sedula tamen haud nimii poetae ;

Dum vagus Aufonias nunc per umbras,.
Nunc Britannica per vireta lufit

Infons populi, barbitoque devius

Indulfit patrio, mox itidem pectine Daunio

Longinquum intonuit melos

Vicinis, et humum vix tetigit pede.

Antiftrophe.

Quis te, parve liber, quis te fratribus

Subduxit reliquis dolo?

Cum tu miffus ab urbe,

Docto jugiter obfecrante amico,

Illuftre tendebas iter

Thamefis ad incunabula

Caerulei patris,

Fontes ubi limpidi

Aonidum, thyafufque facer
Orbi notus per immenfos
Temporum lapfus redeunte coelo,
Celeberque futurus in aevum.

Strophe 2.

Modo quis dens, aut editus deo
Priftinam gentis miferatus indolem
(Si fatis noxas luimus priores,
Mollique luxu degener otium)
Tollat nefandos civium tumultus,
Almaque revocet ftadia fanctus,
Et relegatas fine fede Mufas-

Jam pene totis finibus Angligenum;
Immundafque volucres

Unguibus imminentes

Figat Apollinea pharetra,

Phineamque abigat peftem procul amne Pegafeo

Optat peculi, numeroque jufto
Sibi pollicitum queritur abeffe,
Rogatque venias ille cujus inclyta
Sunt data virum monumenta curae:
Teque adytis etiam facris

Voluit reponi quibus et ipfe praefidet
Æternorum operum cuftos fidelis,
Quaestorque gazae nobilioris,
Quam cui praefuit Ion
Clarus Erechtheides

Opulenta Dei per templa parentis
Fulvofque tripodas, donaque Delphica,
Jon Actaea genitus Creufa.

Mufarum ibis amoenos,

Diamque Phoebi rurfus ibis in domum,

Oxonia quam valle colit,

Delo pofthabita,

Bifidoque Parnaffi jugo :

Ibis honeftus,

Poftquam egregiam tu quoque fortem

Nactus abis, dextri prece follicitatus amici.

Illic legeris inter alta nomina

Authorum, Graiae fimul et Latinae

Antiqua gentis numina, et verum decus.

Epodos.

Vos tandem haud vacui mei labores,

Quicquid hoc fterile fudit ingenium,
Jam fero placidam fperare jubeo
Perfunctam invidia requiem, fedefque beatas

298

Quas bonus Hermes

Et tutela dabit folers Roufi;

Quo neque lingua procax vulgi penetrabit, atque longe
Turba legentum prava faceffet:
At ultimi nepotes,

Et cordatior aetas

Judicia rebus aequiora forfitan
Adhibebit integro finu.

Tum livore fepulto,

Si quid meremur fana pofteritas fciet
Roufio favente.

Ode tribus conftat Strophis, totidemque Antiftrophis, una demum Epodo claufis, quas, tametfi omnes nec verfuum numero, nec certis ubique colis exacte refpondeant, ita tamen fecuimus, commode legendi potius, quam ad antiquos concinendi modos rationem fpectantes. Alioquin hoc genus rectius fortaffe dici monoftrophicum debuerat. Metra partim funt xara σχέσιν, partim ἀπολελυμένα. Phaleucia quae funt, Spondaeum tertio loco bis admittunt, quod idem in fecundo loco Catullus ad libitum fecit.

TRACTATE

OF

EDUCATION;

то

Mr. SAMUEL HARTLIB.

BY

JOHN MILTON.