Juveni Patria, virtutibus eximio,
Vro qui multa peregrinatione, ftudio cunéta erbis terrarum loca perfpexit, ut novus Ulyffes omnia ubique ab omnibus apprehenderet.
Polyglotto, in cujus ore lingua jam deperdita fic revivifcunt, ut idiomata omnia fint in ejus laudibus infacunda; Et jure ea percallet, ut admirationes plaufus populorum ab propria fapientia excitates intelligat.
Ali, cujus animi dotes corporifque fenfus ad admirationem commovent, & per ipfam motum cuique auferunt; cujus opera ad plaufus hortantur, fed vaftitate vocem laudatoribus adimunt.
Cui in Memoria totus Orbis: In intellectu Sar pientia: in voluntate ardor gloria: in ore Eloquentia: Harmonicos caleftium Sphararum fonitus Aftronomia Duce audienti, Characteres mirabilium natura per quos Dei magnitudo defcribitur, magifra Philofophia legenti; Antiquitatum latebras, vetuftatis excidia, eruditionis ambages camite af fidua autorum Lectione
Exquirenti, reftauranti, percurrenti.
At cur nitor in arduum?
Illi in cujus virtutibus evulgandis ora Fame non fufficiant, nec hominum ftupor in laudandis fatis eft, Reverentia & amoris ergo hoc ejus meritis debitum admirationis tributum offert Carolus, Datus Patricius Florentinus.
Vergivium prono quà petit
amne falum.
Multùm crede juvat terras aluiffe remotas
Pectus amans noftri, tamque fidele caput,
Quódque mihi lepidum tellus longinqua fodalem
Debet, at unde brevi reddere juffa velit.
Me tenet urbs refluâ quam Thamefis alluit undâ,
Meque nec invitum patria dulcis habet.
Jam nec arundiferum mihi cura revifere Camum,
Nec dudum vetiti me laris angit amor.
Nuda nec arva placent, umbrasque negantia molles,
Quàm malè Phœbicolis congenit ille locus!
Nec duri libet ufque minas perferre magiftri,
Cæteraque ingenio non fubeunda meo,
Si fit hoc exilium patrios adiiffe penates,
Et vacuum curis otia grata fequi,
Non ego vel profugi nomen, fortemve recufo,
Latus & exilii conditione fruor.
O utinam vates nunquam graviora tuliffet
Ille Tomitano flebilis exul agro;
Non tunc Ionio quicquam ceffiffet Homero,
Neve foret victo laus tibi prima Maro.
Tempora nam licer hic placidis dare libera Mufis,
Et totum rapiunt me mea vita libri.
Excipit hinc feffum finuofi pompa theatri,
Et. vocat ad plaufus garrula fcena fuos.
Seu catus auditur fenior, feu prodigus hæres,
Seu procus, aut pofitâ caffide miles adeft,
Sive decennali foecundus lite patronus
Detonat inculto barbara verba foro.
Sæpe vafer gnato fuccurrit fervus amanti,
Et nafum rigidi fallit ubique Patris;
Sæpe novos illic virgo mirata calores,
Quid fit amor nefcit, dum quoque nefcit, amat. Sive cruentatum furiofa Tragoedia fceptrum Quaffat, & effufis crinibus ora rotat.
Et dolet, & fpecto, juvat & fpectaffe dolendo,
Interdum & lacrymis dulcis amaror ineft:
Seu puer infelix indelibata reliquit
Gaudia, & abrupto flendus amore cadit,
Seu ferus è tenebris iterat Styga criminis ultor
Confcia funereo pectora torre movens,
Seu mæret Pelopeia domus, feu nobilis Ili,
Aut luit inceftos aula Creontis avos.
Sed neque fub tecto femper nec in urbe latemus,
Irrita nec nobis tempora veris eunt.
Nos quoque lucus habet vicinâ confitus ulmo,
Arque fuburbani nobilis umbra loci.
Sæpius hic blandas fpirantia fydera flammas
Virgineos videas præteriiffe choros.
Ah quoties digna ftupui miracula formæ
Quæ poffet fenium vel reparare Jovis!
Ah quoties vidi fuperantia lumina gemmas,
Atque faces quotquot volvit uterque polus!
Collaque bis vivi Pelopis quæ brachia vincant,
Quæque fluit puro nectare tincta via!
Et decus eximium frontis, tremulofque capillos,
Aurea quæ fallax retia tendit Amor!
Pellacefque genas, ad quas hyacinthina fordet
Purpura, & ipfe tui floris, Adoni, rubor.
Cedite laudatæ toties Heroides olim,
Et quæcunque vagum cepit amica Jovem.
Cedite Achæmeniæ turritâ fronte puellæ,
Et quot Sufa colunt, Memnoniamque Ninon,
Vos etiam Danax fafces fubmittite Nymphæ,
Et vos Iliacæ, Romuleæque nurus.
Nec Pompeianas Tarpëia Mufa columnas
Jactet, & Aufoniis plena theatra ftolis.
Gloria Virginibus debetur prima Britannis,
Extera fat tibi fit foemina poffe fequi.
Tuque urbs Dardaniis Londinum ftructa colonis
Turrigerum latè confpicienda caput,
Tu nimiùm felix intra tua moenia claudis
Quicquid formofi pendulus orbis habet.
Non tibi tot cœlo fcintillant aftra fereno
Endymionex turba miniftra deæ,
Quot tibi confpicua formáque auróque puellæ
Per medias radiant turba videnda vias,
|