Magna fepulchrorum regina, fatelles Averuins
Sæva nimis Mufis, Palladi fæva nimis,
Quin illos rapias qui pondus inutile terræ !
Turba quidem eft telis ifta petenda tuis,
Veftibus hunc igitur pullis Academia luge,
Et madeant lachrymis nigra feretra tuis.
Fundat & ipfa modos querebunda Elegëia tristes,
Perfonet & totis nænia mofta fcholis.
Elegia tertia, Anno tatis 17. In obitum Prafulis Wintonienfis."
Oeftus eram, & tacitus nullo comitante sede-
Hærebantque animo triftia plura meo: [bam,
Protinus en fubiit funefta cladis imago
Fecit in Angliaco quam Libitina folo;
Dum procerum ingreffa eft fplendentes marmore tur-
Dira fepulchrali mors metuenda face;
Pulfavitque auro gravidos & jafpide muros,
Nec metuit fatrapum fternere falce greges.
Tunc memini clarique ducis, fratrifque verendi
Intempeftivis offa cremata rogis.
Et memini Heroum quos vidit ad æthera raptos,
Flevit & amiffos Belgia tota duces.angib
At te præcipuè luxi digniffime Præful, pospit
Wintoniæque olim gloria magna tuæ
Delicui fletu, & trifti fic ore querebar,
Mors fera Tartareo diva fecunda Jovi.
Nonne fatis quod fylva tuas perfentiat iras,
Et quod in herbofos jus tibi detur agros,
Quodque afflata tuo marcefcant lilia tabo,
Et crocus, & pulchræ Cypridi facra rofa,