صور الصفحة
PDF
النشر الإلكتروني

Vide in ogni confine,
Chi di nobil valor calca il sentiero;
L'ottimo dal miglior dopo sceglica
Per fabbricar d'ogni virtu l' Idea.

Quanti nacquero in Floras

O in lei del parlar Tofco apprefer l'arte,
La cui memoria onora

Il mondo fatta eterna in dette carte,

Volefli ricercar per tuo teforo,

E parlasti con lor nell' opre loro.

Nell' altera Babelle

Per te il parlar confuse Giove in vano,
Che per varie favelle

Di se stessa trofeo cadde fu'l piano:

Ch' Ode oltr' all Anglia il fuo piu degno Idioma
Spagna, Francia, Toscana, e Grecia e Roma.

I piu profondi arcani

T

Ch' occulta la natura e in ciclo e in terra
Ch' à Ingegni sovrumani

Troppo avara tal' hor gli chiude, e ferra,
Chiaramente conofci, e giungi al fine
Della moral virtude al gran confine. 1.

Non batta il Tempo l' ale,

Fermifi immoto, e in un fermin fi gl' anni,
Che di virtu immortale

Scorron di troppo ingiuriosi a i danni;
Che s'opre degne di poema o storia

[merged small][merged small][merged small][ocr errors]

Furon gia, l' hai presenti alla memoria.

Dammi tua dolce Cetra..

Se vuoi ch' io dica del tuo dolce cante a
Ch' inalzandoti all' Etra

Di farti huomo celeste ottiene il vanto,
Il Tamigi il dira che gl'è conceffo
Per te fuo cigno pareggiar Permesso.

Io che in riva del Arno

Tento spiegar tuo merto alto, e preclara

So che fatico indarno,

E ad ammirar, non a lodarlo imparo;

Freno dunque la lingua, e ascolto il core

Che ti prende a lodar con lo stupore..

Del. Sig. Antonio Francini gentilhuomo

JOAN

O ANNI

Fiorentino.

MILTONI

:

[merged small][ocr errors]

Juveni Patriâ, virtutibus eximio, VIRO qui multa peregrinatione, ftudio cuntta orbis terrarum loca perspexit, ut novus Ulyffes omnia u

bique ab omnibus apprehenderet:

Polyglotto, in cujus öre linguae jam deperditae fic re vivifcunt, ut idiomata omnia fint in ejus laudibus in facun da: Et jure ea percallet, ut admirationes et plaufus populorum ab propria fapientia excitatos intelligat.

Illi, cujus animi dotes corporisque sensus ad admirationem commovent, et per ipfam motum cuique auferunt; cujus opera ad plaufus hortantur, fed vaftitate vocem laudatoribus adimunt :

Cui in memoria totus Orbis'; In intellectu Sapientia; in voluntate ardor gloriae; in ore Eloquentia; Harmonicos coeleftium Sphaerarum fonitus Astronomia Duce audienti, Characteres mirabilium naturae per quos Dei magnitudo defcribitur, magistra Philofophiâ legenti; Antiquitatum latebras, vetuftatis excidia, eruditionis ambages comite affiduá autorum Leftione:

Exquirenti, restauranti, percurrenti.
At cur nitor in arduum?

Illi in cujus virtutibus evulgandis ora Famae non fufficiant nec hominum ftupor in laudandis fatis est: Reverentiae et amoris ergo hoc ejus meritis debitum admirationis tributum offert Carolus Datus Patricius Florentinus.

[merged small][ocr errors]

ELEGIARUM

T

LIBER PRIMUS.

ELEGIA PRIMA

Ad CAROLUM DIODATUM.

ANDEM, chare, tuae mihi pervenere tabellae,
Pertulit et voces nuncia charta tuas,

Pertulit occidua Devae Cestrensis ab ora
Vergivium prono qua petit amne salum.
Multum crede juvat terras aluisse remotas
Pectus amans nostri, tamque fidele caput:
Quodque mihi lepidum tellus longinqua sodalem
Debet, at unde brevi reddere jussa velit.
Me tenet urbs reflua quam Thamesis alluit unda,
Meque nec invitum patria dulcis habet.
Jam nec arundiferum mihi cura revisere Camum,
Nec dudum vetiti me laris angit amor.
Nuda nec arva placent, umbrasque negantia molles,
Quam male Phoebicolis convenit ille locus!
Nec duri libet usque minas perferre magistri,
Caeteraque ingenio non fubeunda meo.
Si fit hoc exilium patrios adiisse penates,
Et vacuum curis otia grata sequi,
Non ego vel profugi nomen, fortemve recufo,
Laetus et exilii conditione fruor.
O utinam vates nunquam graviora tulisset
Ille Tomitano flebilis exul agro;

Non tunc Ionio quicquam ceffiffet Homero,
Neve foret victo laus tibi prima Maro.
Tempora nam licet hîc placidis dare libera Musis,
Et totum rapiunt me mea vita libri.
Excipit hinc fefsum sinuosi pompa theatri,
Et vocat ad plaufus garrula scena fuos.
Seu catus auditur fenior, feu prodigus haeres,
Seu procus, aut pofita cafside miles adest,
Sive decennali foecundus lite patronus
Detonat inculto barbara verba foro.
Saepe vafer gnato succurrit fervus amanti,
Et nafum rigidi fallit ubique Patris;
Saepe novos illic virgo mirata calores,
Quid fcit amor nefcit, dum quoque nefcit, amat.
Sive cruentatum furiofa Tragoedia fceptrum
Quaffat, et effufis crinibus ora rotat.
Et dolet, et specto, juvat et spectaffe dolendo,
Interdum et lachrymis dulcis amator ineft:
Seu puer infelix in delibata reliquit

Gaudia, et abrupto flendus amore cadit :
Seu ferus e tenebris iterat Styga eriminis ultor,
Confcia funereo pectora torre movens :
Seu moeret Pelopeia domus feu nobilis Ili,
Aut luit incestos aula Creontis avos.
Sed neque fub tecto semper nec in urbe latemus,
Irrita nec nobis tempora veris eunt.

Nos quoque lucus habet vicina confitus ulmo,
Atque fuburbani nobilis umbra loci.
Saepius hic blandas spirantia fydera flammas
Virgineos videas praeteriisse choros.
Ah quoties dignae stupui miracula formae,

Bbz

« السابقةمتابعة »