Vectus ab attonitis Amphiaraus equis.
Quid faciam infelix, et luctu victus? amores
Nec licet inceptos ponere, neve sequi.
O utinam spectare semel mihi detur amatos
Vultus, et coram tristia verba loqui;
Forfitan et duro non eft adamante creata,
Forte nec ad nostras furdeat illa preces.
Crede mihi nullus fic infeliciter arfit,

Ponar in exemplo primus et unus ego.
Parce precor teneri cum fis Deus ales amoris,
Pugnent officio nec tua facta tuo.
Jam tuus O certe est mihi formidabilis arcus,
Nate dea, jaculis nec minus igne potens:
Et tua fumabunt noftris altaria donis,

Solus et in fuperis tu mihi fummus eris.
Deme meos tandem, verum nec deme furores,
Nefcio cur, miser est suaviter omnis amans:
Tu modo da facilis, pofthaec mea siqua futura eft,
Cuspis amaturos figat ut una duos.

HAec ego mente olim laeva, studioque fupino

Nequitiae pofui vana trophaea meae.

Scilicet abreptum fic me malus impulit error,
Indocilisque aetas parva magistra fuit,
Donec Socraticos umbrosa Academia rivos
Praebuit, admiffum dedocuitque jugum.
Protinus extinctis ex illo tempore flammis,
Cincta rigent multo pectora nostra gelu.
Unde fuis frigus metuit puer ipfe Sagittis,
Et Diomedeam vim timet ipsa Venus.

C

UM

In proditionem Bombardicam.

simul in regem nuper fatrapasque Britannos
Ausus es infandum perfide Fauxe nefas,

Fallor? an et mitis voluisti ex parte videri,
Ft-penfare mala cum pietate scelus?
Scilicet hos alti miffurus ad atria coeli,
Sulphureo curru flammivolisque rotis.
Qualiter ille feris caput inviolabile Parcis
Liquit lördanios turbine raptus agros.

In eandem.

SIccine tentasti coelo donaffe Jacobum

Quae feptemgemino Bellua monte lates?
Ni meliora tuum poterit dare munera numen,
Parce precor donis infidiofa tuis.

Ille quidem sine te confortia ferus adivit
Astra nec inferni pulveris ufus ope.
Sic potius foedos in coelum pelle cucullos,
Et quot habet brutos Roma profana Deos.
Namque hac aut alia nifi quemque adjuveris arte,
Crede mihi coeli vix bene scandet iter.

In eandem.

Purgatorem animae derifit läcobus ignem,

Et fine quo Superûm non adeunda domus.

Frenduit hoc trina monftrum Latiale corona,
Movit et horrificum cornua dena minaxs

Dd

!

Et nec inultus ait temnes mea facra Britanne,
Supplicium spreta religione dabis.

Et si stelligeras unquam penetraveris arces,
Non nifi per flammas triste patebit iter.
O quam funesto cecinisti proxima vero,
Verbaque ponderibus vix caritura suis!
Nam prope Tartareo fublime rotatus ab igni
Ibat ad aethereas umbra perusta plagas...

QU

In eandema

Uem modo Roma suis devoverat impia diris,
Et Styge damnârat Taenarioque finu,

Hunc vice mutata jam tollere gestit ad aftra,
Et cupit ad superos evehere usque Deos.

In inventorem Bombardae.

Apetionidem laudavit caeca vetuftas,

Qui tulit aetheream folis ab axe facem; At mihi major erit, qui lurida creditur arma, Et trifidum fulmen surripuisse Jovi.

Ad Leonoram Romae canentem.

▲ Ngelus unicuique suus (fic credite gentes)

Obtigit aethereis ales ab ordinibus. Quid mirum, Leonora, tibi fi gloria major? Nam tua praefentem vox fonat ipsa Deum. Aut Deus, aut vacui certe mens tertia coeli Per tua fecreto guttura ferpit agens;

Serpit agens, facilifsque docet mortalia corda
Senfim immortali assuefcere poffe fono.

Quod fi cuncta quidem Deus est, per cunctaque fusus,
In te una loquitur, caetera mutus habet.

Ad eandem.

A Ltera Torquatum cepit Leonora Poëtam,

Cujus ab infano cessit amore furens.

1

Ah miser ille tuo quanto felicius aevo
Perditus, et propter te Leonora foret!
Et te Pieria sensisset voce canentem
Aurea maternae fila movere lynae,
Quamvis Dircaeo torsisset lumina Pentheo
Saevior, aut totus desipuisset iners,
Tu tamen errantes caeca vertigine sensus
Voce eadem poteras composuisse tua;
Et poteras aegro spirans sub corde quietem
Flexanimo cantu restituisse ibi.13

Ad candem.

Redula,quid liquidam Sirena Neapoli Jactas,
Claraque Parthenopes fana Achelöiados,

Littoreamque tua defunctam Naiada ripa
Corpora Chalcidico facra dedisse rogo?
Illa quidem vivitque, et amoena Tibridis unda
Mutavit rauci murmura Paufilipi.
Illic Romulidum studiis ornata secundis,

Atque homines cantu detinet atque Deos.

Dda

Apologus de Ruftico et Hero.

Rufticus ex Malo fapidiffima poma quotannis

Legit, et urbano lecta dedit Domino:

Hinc incredibili fructus dulcedine captus
Malum ipfam in proprias tranftulit areolas.
Hactenus illa ferax, fed longo debilis aevo,
Mota folo affueto, protenus aret iners.
Quod tandem ut patuit Domino, fpe lufus inani,
Damnavit celeres in fua damna manus.
Atque ait, heu quanto fatius fuit illa Coloni
(Parva licet) grato dona tulisse animo!
Possem ego avaritiam fraenare, gulamque voracem:
Nunc periere mihi et foetus et ipfe parens.

SYLVARUM LIBER.

Anno Ætatis 16.

In Obitum Procancellarii medici.

Parere fati difcite legibus,

Manufque Parcae jam date fupplices,

Qui pendulum telluris orbem
läpeti colitis nepotes.
Vos li relicto mors vaga. Taenaro
Semel vocârit flebilis, heu morac
Tentantur incassum dolique;