صور الصفحة
PDF
النشر الإلكتروني

O mihi fi mea fors talem concedat amicum
Phoebaeos decorâsse viros qui tam bene nôrit,
Si quando indigenas revocabo in carmina reges,
Arcturumque etiam fub terris bella moventem;
Aut dicam invictae sociali foedere menfae,
Magnanimos Heroas, et (O modo spiritus adfit)
Frangam Saxonicas Britonum fub Marte phalanges.
Tandem ubi non tacitae permenfus tempora vitae,
Annorumque satur cineri fua jura relinquam,
Ille mihi lecto madidis astaret ocellis,
Astanti fat erit fi dicam, fim tibi curae;
Ille meos artus liventi morte folutos
Curaret parva componi molliter urna.
Forfitan et nostros ducat de marmore vultus,
Nectens aut Paphia myrti aut Parnasside lauri
Fronde comas, at ego fecura pace quiefcam.
Tum quoque, fi qua fides, si praemia certa bonorum,
Ipfe ego coclicolûm semotus in aethera divům,
Quo labor et mens pura vehunt, atque ignea virtus
Secreti haec aliqua mundi de parte videbo
(Quantum Fata sinunt) et tota mente ferenum
Ridens purpureo fuffundar lumine vultus,
Et fimul aethereo plaudam mihi laetus Olympo.

ΕΡΙΤAPHIUM

DAMONIS.

ARGUMENTUM.

Thyrfis et Damon ejufdem viciniae Paftores, eadem studia fecuti a pueritia, amici erant ut qui plurimum. Thyr. fis animi caufa profectus peregre de obitu Damonis nuncium accepit. Domum poftea reverfus, et rem ita effe comperiens, se, fuamque folitudinem, hoc carmine de plorat. Damonis autem fub perfona hic intelligitur Carolus Deodatus, ex urbe Hertruriae Luca Paterno genere oriundus, caetera Anglus; ingenio, doctrina, clariffimisque caeteris virtutibus, dum viveret, juvenis egregius.

H

[lan,

Imerides Nymphae (nam vos et Daphnin et HyEt plorata diu meminiftis fata Bionis) Picite Sicelicum Thamesina per oppida carmen: Quas mifer effudit voces, quae murmura Thyrsis, quibus affiduis exercuit antra querelis, luminaque, fontesque vagos, nemorumque recessus, Dum fibi praereptum queritur Damona, neque altam Luctibus exemit noctem loca sola pererrans, jam bis viridi furgebat culmus arista, totidem flavas numerabant horrea messes, quo fumma dies tulerat Damona fub umbras Nec dum aderat Thyrfis; pastorem scilicet illum Pulcis Amor Musae Thusca retinebat in urbe. ut ubi mens expleta domum, pecorisque relicti

Cura vocat, fimul assueta seditque fub ulmo,
Tum vero amissum tum denique sentit amicum,
Coepit et immenfum fic exonerare dolorem.

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni.
Hei mihi! quae terris, quae dicam numina coelo,
Postquam te immiti rapuerunt funere Damon;
Siccine nos linguis, tua sic sine nomine virtus
Ibit, et obfcuris numero sociabitur umbris?
At non ille, animas virga qui dividit aurea,
Ista velit, dignumque tui te ducat in agmen,
Ignavumque procul pecus arceat omne silentum.
Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni.
Quicquid erit, certe nisi me lupus ante videbit,
Indeplorato non comminuere sepulchro,
Conftabitque tuus tibi honos, longumque vigebit
Inter pastores: Illi tibi vota fecundo
Solvere post Daphnin, post Daphnin dicere laudes
Gaudebunt, dum rura Pales, dum Faunus amabit;
Siquid id eft, priscamque fidem coluifle, piumque,
Palladiasque artes, sociumque habuisse canorum.

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Haec tibi certa manent, tibi erunt haec praemia DaAt mihi quid tandem fiet modo? quis mihi fidus [mon; Haerebit lateri comes, ut tu faepe folebas Frigoribus duris, et per loca foeta pruinis, Aut rapido fub fole, siti morientibus herbis? Sive opus in magnos fuit eminus ire leones, Aut avidos terrere lupos praesepibus altis; Quis fando fopire diem, cantuque solebit? Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Pectora cui credam? quis me lenire docebit

Mordaces curas, quis longam fallere noctem
Dulcibus alloquiis, grato cum fibilat igni

Molle pyrum, et nucibus strepitat focus, at malus au-
Miscet cuncta foris, et defuper intonat ulmo.

[ster

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Aut aeftate, dies medio dum vertitur axe, Cum Pan aefculea fomnum capit abditis umbra, Et repetunt fub aquis fibi nota sedilia nymphae. Paftoresque latent, stertit fub fepe colonus, Quis mihi blanditiasque tuas, quis tum mihi rifus, Cecropiosque sales referet, cultosque lepores?

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. At jam folus agros, jam pafcua folus oberro, Sicubi ramofae densantur vallibus umbrae, Hic ferum expecto, fupra caput imber et Eurus Triste fonant, fractaeque agitata crepuscula filvae.

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Heu quam culta mihi prius arva procacibus herbis Involvuntur, et ipsa situ feges alta fatiscit! Innuba neglecto marcescit et uva racemo, Nec myrteta juvant; ovium quoque taedet, at illae Moerent, inque fuum convertunt ora magistrum.

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Tityros ad corylos vocat, Alphefiboeus ad ornos, Ad falices Aegon, ad flumina pulcher Amyntas: Hic gelidi fontes, hic illita gramina musco, Hic Zephyri, hic placidas interstrepit arbutus undas; Ifta canunt surdo, frutices ego nactus abibam.

Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Mopsus ad haec, nam me redeuntem forte notârat (Et callebat avium linguas, et fydera Mopfus)

Thyrfi quid hoc? dixit, quae te coquit improba bilis
Aut te perdit amor, aut te male fafcinat aftrum,
Saturni grave faepe fuit paftoribus aftrum,
Intimaque obliquo figit praecordia plumbo.

Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni.
Mirantur Nymphae, et quid te Thyrsi futurum eft?
Quid tibi vis? aiunt; non haec folet esse jüventae
Nubila frons, oculique truces, vultusque severi:
Illa choros, lususque leves, et semper amorem
Jure petit: bis ille miser qui ferus amavit.

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Venit Hyas, Dryopeque, et filia Baucidis Aegle Docta modos, citharaeque sciens, sed perdita fastu, Venit Idumanii Chloris vicina fluenti; Nil me blanditiae, nil me folantia verba, Nil me, siquid adest, movet, aut spes ulla futuri... Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Hei mihi quam similes ludunt per prata juvenci, Omnes unanimi secum fibi lege fodales, Nec magis hunc alio quisquam fecernit amicum De grege, fic densi veniunt ad pabula thöes, Inque vicem hirfuti paribus junguntur onagri; Lex eadem pelagi, deferto in littore Proteus Agmina Phocarum numerat, vilisque volucrum Passer habet semper quicum fit, et omnia circum Farra libens volitet, fero sua tecta revisens, Quem fi fors letho objecit, seu milvus adunco Fata tulit roftro, seu stravit arundine foffor, Protinus ille alium socio petit inde volatu. Nos durum genus, et diris exercita fatis Gens homines aliena animis, et pectore difcors,

[ocr errors]
« السابقةمتابعة »