45

c. Muscosi fontes et somno mollior herba,
Et quae vos rara viridis tegit arbutus umbra,
Solstitium pecori defendite; iam venit aestas
Torrida, iam laeto turgent in palmite gemmae.
T. Hic focus et taedae pingues, hic plurimus ignis
50 Semper, et adsidua postes fuligine nigri;
Hic tantum Boreae curamus frigora, quantum
Aut numerum lupus, aut torrentia flumina ripas.
c. Stant et iuniperi et castaneae hirsutae;
Strata iacent passim sua quaque sub arbore poma;
55 Omnia nunc rident; at si formosus Alexis

Montibus his abeat, videas et flumina sicca.
T. Aret ager; vitio moriens sitit aeris herba;
Liber pampineas invidit collibus umbras:
Phyllidis adventu nostrae nemus omne virebit,
60 Iuppiter et laeto descendet plurimus imbri.

c. Populus Alcidae gratissima, vitis Iaccho,
Formosae myrtus Veneri, sua laurea Phoebo;
Phyllis amat corylos; illas dum Phyllis amabit,
Nec myrtus vincet corylos, nec laurea Phoebi.
65 T. Fraxinus in silvis pulcherrima, pinus in hortis,
Populus in fluviis, abies in montibus altis;
Saepius at si me, Lycida formose, revisas,
Fraxinus in silvis cedat tibi, pinus in hortis.

M. Haec memini, et victum frustra contendere Thyrsim. 70 Ex illo Corydon Corydon est tempore nobis.

amicae amplexu distinere. 45.
sqq. Theocr. VIII, 33. sqq. 45.
Theocr. V, 51. XV, 125.
46. et
tu, arbute, quae fontes herbamque
tegis.- rara, non densa, sole inter-
lucente. 47. defendite, arcete, ut
A. X, 905. adde G. III, 155. 49.
Theocr. XI, 51. In hoc ἀμοιβαίων
genere non referuntur omnia a ca-
nentibus ad id anni tempus, quo
50. ful. n., utpote in
paupere tugurio sine καπνοδόκῃ.
52. numerus pecoris lupum non de-
terret. 53-60. Theocr. VIII, 41
-48. 53. v. II, 24. Stant,
horrent fructibus, bacis et echinis;

canunt.

-

sic aliquoties stare i q. horrere, ut G. III, 368. 54. Theocr. VII, 144. sq. Alii quaeque. 57. vitio aeris, nimio calore. 58. aret vinea. 60. Iuppiter, aer; ex hoc enim decidit pluvia; cf. G. II, 325. Horat. Od. I, 1, 25. 65. pinus in hortis, hortensis, ήμερος. - 66. in fluviis, ad fluvios, in ripis fluviorum; cf. G. II, 110. A. VII, 714. 70. Theocr. VIII, 92. Corydon est nobis, i. e. noster est; quo nobis probari aliquem significamus. Plaut. Mil. glor. III, 3, 25.: Heus: noster esto!"

Pastorum Musam Damonis et Alphesiboei,
Inmemor herbarum quos est mirata iuvenca
Certantis, quorum stupefactae carmine lynces,
Et mutata suos requierunt flumina cursus,
5 Damonis Musam dicemus et Alphesiboei.

Tu mihi, seu magni superas iam saxa Timavi,
Sive oram Illyrici legis aequoris, en erit umquam
Ille dies, mihi cum liceat tua dicere facta?
En erit, ut liceat totum mihi ferre per orbem
10 Sola Sophocleo tua carmina digna cothurno?
A te principium, tibi desinet. Accipe iussis
Carmina coepta tuis, atque hanc sine tempora circum
Inter victricis hederam tibi serpere laurus.

Frigida vix caelo noctis decesserat umbra,

15 Cum ros in tenera pecori gratissimus herba, Incumbens tereti Damon sic coepit olivae.

D. Nascere, praeque diem veniens age, Lucifer, almum, Coniugis indigno Nisae deceptus amore

litus legere solebant.
en, vehe-
mentiam desiderii indicat. 10. cf.
III, 84. Carmina Sophocle, summo
tragicorum Graec., digna, Cothur-
nus tragoedorum,
dorum, calceamentum; cf. Horat. Od.
II, 1, 12. et Art. poet. vs. 90.

Ecloga VIII. Missa est haec Ecloga Pollioni autumno anni 715., victis Parthinis, populo Dalmatiae, in Italiam redeunti. Continet haec Ecl. duo carmina, quorum alterius vs. 17-61.-argumentum ex Theocr. III, alterius vs. 64-109. ex Theocr. II. petitum est. Ex eodem Theocr.,,Laudes tuas omnibus meis carminiII. titulus Pharmaceutria translatus.

sus.

66

2. v. I, 39. 4. mutata cursus flum., quae, exuta natura sua, currere desierunt, substiterunt; v. III, 106. Sunt, qui iungant requierunt suos cursus, ut est in Ciri vs. 233.: ,,rapidos requiescunt flumina cur6. mihi: Dativus Pronominis pers. saepe animum aliquo modo, hic quidem gaudio, affectum omninoque rem ad nos aliquo modo pertinentem, significat; cf. vs. 30. G. II, 252. IV, 354. A. I, 136. 261. Horat. Ep. I, 3, 15. Timavus, non longe ab Aquileia lato flumine in mare Adriaticum se effundens; cf. A. I, 244. - 7. Qui in superiore Adria, turbido mari, cf. Horat. Od. III, 9. 23., navigabant, ut tuto hoc fieret,

soccus comoe

11.

bus praedicandas sumsi ;" sed haec, cum proverbii in morem dicta sint, non nimis proprie accipienda; cf. Hom. II. IX, 97. Theocr. XVII, 1,

12. i. Carmina c. t., v. III, 7.: carmen hoc, quod est ex eo genere, sc. bucolico, ad quod temptandum me excitasti. 13. Permitte, ut inter laudes tuas bellicas etiam hic ex poetico encomio honos tibi accedat, nec Musam meam dedignare. cf. VII, 25. et Ovid. Met. I, 558-561. 16. Inc. olivae, baculo oleagineo nixus. 17. iunge prae-veniens; v. VI, 6. diem age, L., A. II, 801. sq. 18. Coniugis, i. e. puellae amatae, ut infra v. 66. iuvenis amatus; cf. A. VII, 189. indigno am., quo eius fides digna non erat, i, e.

Dum queror, et divos, quamquam nil testibus illis 20 Profeci, extrema moriens tamen adloquor hora. Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.

Maenalus argutumque nemus pinosque loquentis
Semper habet; semper pastorum ille audit amores,
Panaque, qui primus calamos non passus inertis.
25 Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.
Mopso Nisa datur: quid non speremus amantes?
Iungentur iam gryphes equis, aevoque sequenti
Cum canibus timidi venient ad pocula dammae.
Mopse, novas incide faces: tibi ducitur uxor;
30 Sparge, marite, nuces: tibi deserit Hesperus Oetam.
Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.
O digno coniuncta viro, dum despicis omnis,
Dumque tibi est odio mea fistula dumque capellae
Hirsutumque supercilium promissaque barba,
35 Nec curare deum credis mortalia quemquam.
Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.
Saepibus in nostris parvam te roscida mala
Dux ego vester eram vidi cum matre legentem.
Alter ab undecimo tum me iam acceperat annus;
40 Iam fragilis poteram ab terra contingere ramos.
Ut vidi, ut perii! ut me malus abstulit error!

rum resonantes.

perfidia. 19. testibus ab amica ad
testandum amorem adhibitis. 21.
v. V, 86. et I, 2. Versus inter-
calaris, ut ap. Theocr. I, 64. 70.
73. cet. II, 17. 22. cet. Mae-
nalios, i. e. Arcadicos, pastoritios;
v. IV, 1. Maenalus mons Arcadiae.
22. nemus pinosque cantu pasto-
24. v. II, 32.
27. sq. 2
Omnia naturae praepostera
legibus ibunt;" “Ovid. Trist. I, 8,
1. sqq.
Iungentur, eidem currui;
cf. E. III, 91. gryphes autem,
fabulosa animalia, perpetuam cum
equis inimicitiam gerere ferebantur.
28. ad pocula, ad potum. 29.
sq. incisis lignis para taedas; his
utebantur ad novam nuptam domum
mariti deducendam, quod vesperi
fiebat; huc spectat illud tibi (tibi
cupienti, cf. vs. 6.) des. Hesp. Õet.,
Oetam, montem Thessaliae, deserit,
i. e. supra Oetam primum visus iam
relinquere eam procedens videtur.
In Graecia haec geri apparet; ad-
miscuit tamen poeta Romanum mo-
rem nuces spargendi. Spargebantur

autem nuces nupta iam in domum
et thalamum deducta. Ceterum no-
vas non ut iterum uxorem ductu-
rus; sed novum dicitur omne, quod
primum fit vel incipit fieri; sic di-
cimus novam nuptam; cf. G. II,
332. A. VII, 554. VIII, 695.
32.
O d. c. viro, cum irrisione haec
dicta. Quali, dum ceteros despica-
tui habes, viro nupsisti! 34.
Theocr. XI, 30–33.
35. Dii per-
fidiae ultores. mortalia, res hu-
manas, Ovid. Met. XIII, 70.
Theocr. XI, 25-29. Saep. in n.,
in horto n. saepe clauso. rosc.,
rore matutino adspersa, dooбóevrα.
38. legent., carpentem, ut II, 51.
III, 70. 39. Alt. ab undec., duo-
decimus; ut E. V, 49. alter non est
tertius, sed proximus, i. e. secundus.

37.

41. Theocr. II, 82. III, 42. Hom. II. XIV, 294. Cum te vidi, quanto exarsi statim amore! perire, misere amare; Propert. II, 15, 13.:,,Paris fertur periisse Lacaenâ," Helena. mal. error, insania quaedam amoris, qua fit, ut vix compos sis mentis.

Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.
Nunc scio, quid sit Amor; duris in cotibus illum
Aut Tmaros, aut Rhodope, aut extremi Garamantes,
45 Nec generis nostri puerum nec sanguinis edunt.
Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.
Saevus Amor docuit natorum sanguine matrem
Commaculare manus; crudelis tu quoque, mater;
Crudelis mater magis, an puer inprobus ille?
50 Inprobus ille puer; crudelis tu quoque, mater.
Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.
Nunc et ovis ultro fugiat lupus, aurea durae
Mala ferant quercus, narcisso floreat alnus,
Pinguia corticibus sudent electra myricae,
55 Certent et cycnis ululae, sit Tityrus Orpheus,
Orpheus in silvis, inter delphinas Arion.
Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.
Omnia vel medium fiant mare. Vivite, silvae:
Praeceps aerii specula de montis in undas.
60 Deferar; extremum hoc munus morientis habeto.
Desine Maenalios, iam desine, tibia, versus.

Haec Damon; vos, quae responderit Alphesiboeus,
Dicite, Pierides; non omnia possumus omnes.
A. Effer aquam, et molli cinge haec altaria vitta,

43. cf. A. IV, 365. sqq. Theocr.
III, 15. sq. Tmaros, mons Epiri,
Rhodope Thraciae. Garamantes,
populus Africae; extremi, remotissi-
mam orbis terrarum partem incolen-
tes; A. VIII, 727. Ceterum v. II,
24. 45. edunt: Praesenti utitur
poeta, quod edunt idem valet, quod
parentes sunt; cf. G. I, 279. A. I,
731. VII, 485. VIII, 141. 294. IX,
266. X, 518. 47. matrem, Me-
deam, quae, ab Iasone coniuge re-
pudiata, communes filios occidit.
48. sqq. Mater illud nefas ausa
crudelitatis notam, Amor, qui illam,
ut animum maternum exueret, im-
pulit, turpiorem et foediorem im-
probitatis sustinet.
49. inprobus,
improbior; repetes enim praegres-
sum magis. 52. sqq. vs. 27. cf.
Theocr. I, 132–36. 54. electrum,
in summo pretio habitum, populi,
vel alni, aliaeve arbores in ripis
Padi, non humiles frutices, quales
myricae, exsudare perhibebantur in
fabulis; cf. IV, 2. 55. Certent,

sc. cantu. Tityrus praeter cetera
frequentatum pastorum nomen.
56. v. I, 2. Arion Methymnaeus
cantu delphinas deleniens ab uno
eorum servatus; Ovid. Fast. II, 91.
sqq.
58. Velim adeo omnia longe
lateque mari contegantur, in quod
me praecipitare possim. Vivite,
valete; cf. Theocr. I, 115. sqq. — 59.
Theocr. III, 25. aerii, v. I, 59,
60. Acerbe Damon: Hoc muneris,
hanc tibi laetitiam moriens offero,
ut tua causa misere peream. Theocr.
XXXIII, 20. sq. 63. Alphesiboei
carmen, tamquam doctius, a Musis
vult recitari, se ei recitando impa-
rem esse proverbiali locutione,,non
o. p. omnes" significans.
64. sqq.
Mulier aliqua venefica inducitur
amatorem suum, a se abalienatum
et ex agro in urbem profectum, ma-
gicis sacris ad se revocans. Alloqui-
tur Amaryllidem, sacrorum horum
administram. Velim autem attendas
ad apparatum sacri magici a poeta
descriptum. 64. aquam, lustra-

65 Verbenasque adole pinguis et mascula tura:
Coniugis ut magicis sanos avertere sacris

Experiar sensus; nihil hic nisi carmina desunt.
Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim.
Carmina vel caelo possunt deducere Lunam;
70 Carminibus Circe socios mutavit Ulixi;

Frigidus in pratis cantando rumpitur anguis.
Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim.
Terna tibi haec primum triplici diversa colore
Licia circumdo, terque hanc altaria circum
75 Effigiem duco; numero deus inpare gaudet.

Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim.
Necte tribus nodis ternos, Amarylli, colores;

Necte, Amarylli, modo, et, Veneris, dic, vincula necto. Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim. 80 Limus ut hic durescit, et haec ut cera liquescit

Uno eodemque igni: sic nostro Daphnis amore.
Sparge molam, et fragilis incende bitumine laurus.
Daphnis me malus urit, ego hanc in Daphnide laurum.
Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim.
85 Talis amor Daphnim, qualis cum fessa iuvencum
Per nemora atque altos quaerendo bucula lucos
Propter aquae rivum viridi procumbit in ulva,

lem; cf. A. VI, 229. sqq. molli,
utpote lane a. 65. Verbenas,
frondes sacro usui destinatas; pin-
gues, fortasse, ut in re magica, ve-
nenato succo tumentes; cf. A. IV,
513. sq.
Verba autem adolere i.
e, augere, et adolescere augeri, saepe
traducuntur ad rem sacram; verbe-
nas adole, i, e. cumula super aram,
puta, ut in ea crementur; unde ado-
lere quidem ipsam traxit cremandi
significationem. masculum tus,
optimum, stagonias appellatum.-66.
sanos av. sensus, quasi a sanitate
avertere, pervertere et in amoris
insaniam convertere. 67. carmina,
sc. magica, incantamenta. — 69. Mira,
sed saepe a poetis commemorata
superstitio; cf. Tibull. I, 8, 21.
Horat. Epod. V, 46. XVII, 78. Pu-
tabatur autem luna ita deducta spu-
mas quasdam emittere, quibus ute-
bantur magae.
70. cf. Tibull. IV,
1, 62. sq. Hom. Odyss. X, 203. sqq.
71. v. III, 93. Ovid. Am. II, 1,
25.,,Carmine dissiliunt, abruptis

-

-

faucibus, angues."- cantando, cantu, s. eo, quod quis incantat; falso enim Gerundium passivam vim habere creditur; cf. G. II, 250. III, 215. 454. 73. tibi, Daphnidi, per parvam imaginem repraesentato; eaque ipsa duplex fuit, altera e limo, altera e cera; cf. vs. 80. - 77. cf. vs. 73. 80. V. vs. 73. 81. Sic D. mollis et mitis fiat erga me, durus autem adversus alias puellas. — 82. molam, far et salem; aloita Theocr. II, 18. 83. Ut Daphnis me urit, sic ego laurum hanc ita uro, ut ea res ad ipsum D. pertineat, isque in ea lauru se uri, flamma amoris corripi, sentiat; in D. ut nì Aélçıdı Theocr. II, 23. 85. qualis cum idem, quod ut cum, as otε, G. III, 196. A. II, 471. IX, 563. XI, 624. Ad buculam spectat illud qualis; ad amorem enim si referas, dicendum fuisset: qualis buculam tenet, quae (non cum) procumbit. Notionem autem immodici cuiusdam amoris ipsa continet comparatio. 87.