صور الصفحة
PDF
النشر الإلكتروني

Crux in omnibus pressuris,

Et in gravibus et duris
Est totum remedium.

Crux in poenis et tormentis
Est dulcedo piae mentis,
Et verum refugium.

Crux est porta paradisi,
In qua sancti sunt confisi,
Qui vicerunt omnia.

Crux est mundi medicina,
Per quam bonitas divina
Facit mirabilia.

Crux est salus animarum, Verum lumen et praeclarum, Et dulcedo cordium.

Crux est vita beatorum,
Et thesaurus perfectorum,

Et decor et gaudium.

Crux est speculum virtutis, Gloriosae dux salutis,

Cuncta spes fidelium.

Crux est decus salvandorum,

Et solatium eorum

Atque desiderium.

Sein Kreuz ist in allen Aengsten, In den härtesten und bängsten Ein ganz zuverläß'ger Hort. Es ist Labsal frommer Seelen, Welche Straf' und Plagen quälen, Und ein wahrer Zufluchtsort.

Christus ist das Thor zum Leben, Das den Heil'gen Kraft gegeben, Die besiegt des Bösen Brut. Christus zeigt des Heiles Pfade, Wodurch Gottes hohe Gnade Selbst die größten Wunder thut.

Er ist Seelen Heil und Wonne, Uns'res Lebens helle Sonne, Süßigkeit für uns're Brust.

Er ist Leben der Verklärten,
Ist das Kleinod der Bewährten,
Ihre Zier und ihre Lust.

Christus ist der Tugend Spiegel, Ist des ew'gen Heiles Siegel, Hoffnungstau, das nie zerbricht. Wen Verdammniß hat betroffen, Seht in Ihn sein füßes Hoffen, Troft und feste Zuversicht.

Crux est arbor decorata,
Christi sanguine sacrata,
Cunctis plena fructibus,
Quibus animae eruuntur,
Cum supernis nutriuntur
Cibis in coelestibus.

Crucifixe! fac me fortem,
Ut libenter tuam mortem
Plangam, donec vixero.
Tecum volo vulnerari,
Te libenter amplexari
In cruce desidero.

XXII.

Thomas a Celan

Dies irae, dies illa 36)
Solvet saeclum in favilla :
Teste David cum Sybilla.

Quantus tremor est futurus, Quando iudex est venturus, Cuncta stricte discussurus!

Christus selbst ist der geschmückte,
Durch Sein heilig Blut beglückte
Stamm, der aller Früchte voll;
Kraft dem Geiste zu gewähren,
Und die Seeligen zu nähren,
In dem hohen Himmelsraum.

Du Gekreuzigter! o schenke
Kraft mir, daß ich stets gedenke
Deines Todes, lebenslang.

Blutend selbst mit Dir zu leiden,
Mich am Kreuzesschmerz zu weiden,
Herr! ist meiner Seele Drang.

XXII.

Thomas von Cel a n o.

An dem Zorntag, jenem hehren, Wird die Gluth das All verzehren, Wie Sybill' und David lehren.

Welch ein Harr'n, in Angst beklommen, Wird dann feyn, wenn Gott gekommen, Wägend Alles hat vernommen!

Tuba, mirum spargens sonum,

Per sepulcra regionum

Coget omnes ante thronum.

Mors stupebit et natura, Quum resurget creatura, Iudicanti responsura.

Liber scriptus proferetur, In quo totum continetur, Unde mundus iudicetur.

Iudex ergo cum sedebit: Quidquid latet, apparebit: Nil inultum remanebit.

Quid sum miser tunc dicturus !

Quem patronum rogaturus,
Cum vix iustus sit securus?

Rex tremendae maiestatis! Qui salvandos salvas gratis: Salva me, fons pietatis!

Recordare, Iesu pie! Quod sum causa tuae viae, Ne me perdas illa die!

« السابقةمتابعة »