letur, fædet, conculcet omnia; et, ardente Christi Ecclesiâ, immanissimi Neronis decessoris sui instar, lætificum cum spintriis suis Troja pereuntis excidium canat:

verùm,

-

• sic sua quemque inscribit facies.

Ut multos mensésque diésque,

Non tamen ætatem tempestate húc scelerosi
Lætabuntur.

Nam ecce quàm opportunè Tu,. Præsul Amplissime, cœlestis et infracti pectoris fervente robore, Romanum illum miserande sortis onagrum in arce Tarpeiâ stabulantem, et sono intempestivo rudentem, styli tui acumine, veluti clavis et fustibus, compescis. Tu Bestia bipedis, è limo et è fimo erepentis, lunata cornua elegantis libelli malleo retundis. Tu rufo Draconi

Ære çiere viros, Martémque accendere cantu*

nimis quàm bono, incestum et clamosum os suggillas. Tu Papam superbientem, et sublime caput cœlo audaci nisu inferentem, cujus ad nutum

Intereunt, labuntur, eunt rursum omnia vorsum,

modestissimo scripto humilitatem et modestiam doces. Tu marculum, qui duri robora ferri in Orthodoxorum perniciem

Multorum magnis tuditantium ignibu' tundit,

Cyclopum Polyphemo extorques, et pausam tuditandi facere jubes, Tu trepidantia jampridem Babylonis mœnia, à cœnosis magni illius exitialium mendaciorum architecti congesta cæmentariis,

·Qui nihil amplius unquam

Quàm commune lutum è paleis, cænúmque aceratum
Rugosi passique senes eadem omnia quærunt,

variorum librorum multis vigiliis feliciter elucubratorum, velut oscillo penduli impetus hactenus arietasti, vexasti, dissipasti. Tandem, optimiæ notæ libello, non ad ostentationem sed ad utilitatem composito, et mitissimâ responsione, sulphureas omnium calamitatum fornaces, quas Nebuchadnetsar Romanus adversus Christi Confessores immitissimo edicto accendi jubet, pro virili tuâ parte à Christi Ecclesià prohibes et depellis. Tu† Leonum famelicorum dentes, quos indomitæ illius bellua consiliarii atque administri in

* "Campo:" Quarto, of 1629. EDITOR.

છે.

The quarto transposes this sentence :-" Tu, quos indomitæ illius belluæ consiliarii atque administri in Danieles nostros Leonum famelicorum dentes exacuunt, &c." EDITOR.

Danieles nostros exacuunt, Verbi Divini forfice comprehendis, concutis, et confringis ;

Quos ille indocilis pacisque bonique,

omnium malorum Fecialis et Pater Patratus, principes rerum potentes in arma feralia exequiali et tragico carmine movet et protrudit. Tu, pacis æternæ præco, ab armis discordibus revocas; et ad piam Christi pacem, Christianaéque Charitatis tranquillum portum fortiter occupandum, suavissimæ scriptionis dulci et docto celeusmate fidus celeustes provocas.

Frustrà omnia, illum si spectes qui,

Nequam et magnus homo, laniorum immanè canes ut,

distento et fulmineo rictu Christianorum sanguini inhiat, cuique cibus cadavera, potus cruor est: quibus, dum se ingurgitat, toto orbe Christiano tristibus ululante plangoribus, ille lætis ululat triumphis, Io Paan, Io Triumphe nobis obganniens, velut

Gallinaceu' cum victor se gallus honestè

Sustulit in digitos, primorésque erigit ungues,

Coquelico canorâ voce in fimeto occinit. Ut illa Meretrix Purpurata, Martyrum sanguine ebria, quæ reges, quos philtris suis intoxicavit, Bullarum aculeatarum majoribus stimulis in cruda adversum Christum prælia suscitat; ut ille desperatæ salutis homo, peccati et Perditionis Filius, tuum illud "Resipisce" discat, spes nulla superest.

Nam si Tu hos fluctus undásque è gurgite salso

Tollere decrêris, ventum prius hæmaticum Tu,
Ventum, inquam, tollas.

Illi enim neque est cor quo paveat, neque jecur quo amet, neque fel quo sibi irascatur, neque frons quá erubescat. Illi Ganea, illis ingluviosis quibus cingitur raso capite ministris,

et edictis vetare,

solis vivere fas est occipite cæco,

·ne quisquam hic faxit oletum,

et sacra capita reprehendat.

Nam vos Romulidæ vohis ignoscitis, et que
Turpia Cerdoni, Papam sacrbsque decebunt
Presbyteros.

At Tu, Antistes Dignissime, eos liberâ ad Urbanum responsione liberas doces audire voces, et ingratiis discere, in Anglià et mutire

fas esse, et sine scrobe altâ voce exclamare, Auriculas Asini Papam et Cardinales habere.

Quantum autem ego fideli erga me amicitiæ tuæ debeam, Reverende Pater, quod mihi homini privato tantus eruditione, pietate, dignitate Præsul, Responsionem illam inscribere voluisti, nec rudi calamo exprimere, nec linguâ inexplanatâ expromere, nec impari mente consequi possim : scilicet, ut Episcopum decet, tui semper similis es, id est optimus: honores novos adeptus veterem amicitiam non deponis; et, magnus licet sis, omniúmque bonorum votis minor, ad minima te demittis.

Quòd verò electissimum scriptum meo arbitrio stare aut cadere, prodire aut latere, malignâ ignis flammâ extingui, aut præclarâ doctorum luce frui, publici juris, aut in mei solius bonis esse jubes; id verò modestiæ est tuæ, quæ, inter multas et claras virtutes quæ in te maximæ sunt et clarissima, in scriptis, in voce, in vultu, in oculis, in composito mentis habitu, in totâ vitâ tuâ fulgentibus micat radiis, velut inter ignes Luna minores. Macte istâ morum suavitate, quâ aperto vivens ostio, facta tua omnia ad pietatis et recta rationis obrussam exigis. Macte isto viri boni charactere *, qui

Index + ipse sui totum se explorat ad unguem,

Quid proceres, vanique ferat quid opinio vulgi
Securus.

Teque ipsum semper verens, omnium quotquot te novere, quique tuos in scriptis et nitidâ oratione pellucentes mores vidêre, amorem tibi conciliasti. Macte iterum atque iterum præclaræ eruditionis gloriâ, altissimâ rerum divinarum et humanarum scientiâ, literatissimis variarum disciplinarum monumentis, quibus tibi jure merito jucundi et nervosi oratoris, Christiani Senecæ, clarissimi et doctissimi Theologi nomen comparasti ;

Sed age, eat

Quod vivet seclis innumerabilibus.

Qui dono meus est bonus libellus,

Qui auro est carior aureus libellus † :

Eat pedibus celer, per Alpium æternis horrentium nivibus invias rupes, per Apennini ardua et prærupta juga viam sibi faciat, arcem Sanctangeli velox conscendat: angelo Satanæ, urbi laλó securè procul extra teli jactum incubanti in faciem narret, esse in Anglia Episcopos haud paucos, qui inhumanæ et infestæ pecori lupa, sub ovinâ pelle regibus et populo Christiano Romæ horrendæ lac ferinum immulgenti, personam alienam detrahere; bestiam

*The quarto, of 1629, has this passage thus:-"Macte istâ morum suavitate, quâ aperto vivens ostio, et facta tua omnia ad pietatis et rectæ rationis obrussam exigens, quod vir bonus solet, qui, &c." EDITOR.

"Judex" Quarto. EDITOR.

“Qui auro est nobilior novus libellus :" Quarto, EDITOR.

ovium sanguinis sitientem à Christi caulis arcere; Ecclesiæ læta et pura pascua à turpi spumantium aprorum dente, et fœdo lutulentarum suum rostro pura et intemerata conservare; Æsopicam corniculam Petri et Pauli plumis insolescentem furtivis coloribus nudare; Cuculi Romani, qui Christianos omnes pro Currucis habet, ova in ipso Dei Templo posita pertundere; Meretricem Babylonicam Christiani nominis cerussâ et minio fucatam traducere; et possint, quia doctissimi, et velint, quia integerrimi, et faciant, quia vigilantissimi. Atque, ut odor illâ morte in mortem sit quia Resipiscere dedidicit, denunciet ut totâ mente atque omnibus artubus contremiscat, appetente jam die illo decretorio, quo ardebit Babylon; Meretricis magnæ negotiatores et adulteri omnes lugebunt; Diabolus mundi seductor, Bestia et Pseudopropheta, in stagnum ignis et sulphuris præcipites abibunt, æternas justè irato Numini pœnas daturi; Filiumque Perditionis

Dignus principio exitus exodiúmque sequetur.

Interea temporis, veni, Domine Jesu, veni. Antichristum se truci in unctos tuos rabie efferentem comprime. Hostibus tuis, qui asperum paternæ castigationis tuæ vinum nobis plenis cyathis educendum dedêre, acinosas et pannosas indignationis tuæ fæces plenis doliis exhauriendas invitis et reluctantibus porrige. Captivam Sionis Filium, ferreo Ægyptiaca servitutis jugo oppressam, liberali causâ manu assere. Ludovici Regis fulgentes hastas, coruscantes enses, arma mortali fulgore crispantia, tormentorum bellicorum horrisona fulmina in ipsum Pseudoprophetam et lutosos Babylonis muros converte; ut fatidicum vatem, veri nescium, sua sibi mala lævâ mente verè profatum esse pudeat et poeniteat. Ecclesiis transmarinis solidam pacem, subdolis ereptam artibus, restitue. Damna nos voti, et hanc quâ Major Britannia tuo solius beneficia fruitur pacem et tranquillitatem nobis fidam, posteris verò nostris perpetuam præsta. Huic autem aureo libello da, ut vivat vigeátque, Antichristo Principum invidiam conflaturus, Ecclesiæ tuæ al. mam pacem coagmentaturus: ejúsque auctori largiri Beneficus, ut, vitâ honestissimè et sanctissimè in terris actâ, cœlo potiatur, ubi

tecum

Immortali ævo summâ cum pace fruatur

AMEN.

"Et faciant, quia vigilantissimi,” is not in the quarto, EDITOR,

A

LETTER PARÆNETICAL

ΤΟ

A WORTHY KNIGHT,

READY TO REVOLT FROM THE RELIGION ESTABLISHED.

WORTHY SIR:

WHEN lewd and debauched persons drop away from us, we lament their loss, not our own: but, when men of worth leave us, it is not their loss more than ours.

With so much more indignation must we needs think of those Cheaters, (for so I construe St. Paul's иußeíav), that would fain win you from us with mere tricks of mis-suggestion: the attempt whereof hath given occasion to these warm lines, which my true zeal of your safety hath drawn from me.

So much hath been already spoken to this cavil, that, would you please but to cast your eye upon Bishop Morton's Treatise of "The Grand Imposture," and Bishop Bedell's Epistles to Wardsworth, you could not desire other satisfaction. Thither give me leave to refer you, at your best leisure.

In the mean time, lest I should seem willing to spare my own endeavours, let me shortly discover the vanity of that stale collusion, which some seducers would put upon you.

Certainly, sir, the more you look into these quarrels, the more you find that Templum Domini was not a more working plea amongst the Jews of old, than Ecclesia Catholica in this day among Christians. Those challenge it whole, that have it not: and those, that have right to it, are excluded with equal importunity.

Blessed be God, you were born and bred in a noble and renowned Daughter of that great and universal Mother, the Church of England. What reason can an enemy show you, why you should repent you of such a parentage, and spit in the face of so gracious a Mother and Nurse?

Nothing, it seems, is urged to you, but her age.

It is a killing word with those Romish Impostors, "Where was your Church before Luther?" than which, there was never any