Illic puniceâ radiabant omnia luce,

Ut matutino cum juga fole rubent.

Ac veluti cum pandit opes Thaumantia proles,

Veftitu nituit multicolore folum.

Non dea tam variis ornavit floribus hortos

40

Alcinoi, Zephyro Chloris amata levi. Flumina vernantes lambunt argentea campos,

45

Ditior Hefperio flavet arena Tago.

Serpit odoriferas per opes levis aura Favoni,
Aura fub innumeris humida nata rosis,
Talis in extremis terræ Gangetidis oris

Luciferi regis fingitur effe domus.

50

Ipfe racimiferis dum denfas vitibus umbras
Et pellucentes miror ubique locos,

Quifque novum amplexu comitem cantuque falutat,
Hofque aliquis placido mifit ab ore fonos;
Nate veni, et patrii felix cape gaudia regni,
Semper ab hinc duro. nate, labore vaca.
Dixit, et aligeræ tetigerunt nablia turmæ,

At mihi cum tenebris aurca pulfa quies.

65

Flebam turbatos Cephaleiâ pellice fomnos,
Talia contingant somnia fæpe mihi.

Elegia quarta, anno ætatis 18.

Ad Thomam Junium præceptorem fuum, apud mercatores Anglicos Hamburga agentes, paftoris munere fungentem. CURRE per immenfum fubitó mea littera pontum,

}

I, pete Teutonicos læve per æquor agros ; ·
Segnes rumpe moras, et nil, precor, obftet eunti,
Et feftinantis nil remoretur iter.

Ipfe ego Sicanio frænantem carcère ventos
Eolon, et virides follicitabo Deos,

Cæruleamque fuis comitatam Dorida Nymphis,
Ut tibi dent placidam per fua regna viam.

At tu, fi poteris, celeres tibi fume jugales,
Vecta quibus Colchis fugit ab ore viri;
Aut queis Triptolemus Scythicas devenit in oras
Gratus Eleufinâ miffus ab urbe puer.

Atque ubi Germanas flavere videbis arenas:

Ditis ad Hamburga mænia flecte gradum, Dicitur occifo quæ ducere nomen ab Hamâ, Cimbrica quem fertur clava dediffe neci: Vivit ibi antiquæ clarus pietatis honore

Præful Chrifticolas pafcere doctus oves; Ille quidem eft animæ plufquam pars altera noftræ, Dimidio vitæ vivere cogor ego.

Hei mihi quot pelagi, quot montes interjecti

Me faciunt aliâ parte carere mei!

20

Charior ille mihi quàm tu doctiffime Graium
Cliniadi, pronepos qui Telamonis erat;
Quamque Stagirites generofo/magnus alumno,
Quem peperit Lybico Chaonis alma Jovi.
Qualis Amyntorides, qualis Philyrëius Heros:
Myrmidonum regi, talis et ille mihi..
Primus ego Aonios illo præunte receffus

25

Lustrabam, et bifidi sacra vireta jugi,

30

Pieriofque haufi latices, Clioque faventé,

Caftalio fparfi læta ter ora mero.

Flammeus at fignum ter viderat ariétis Æthon,
Induxitque auro lanea terga novo,

Bifque novo terram fparfisti Chlori fenilem

Gramine, bifque tuas ábstulit Auster opes : Necdum ejus licuit mihi lumina pafceré vultu,` Aut linguæ dulces aure bibiffe fonos.

Vade igitur, curfuque Eurum præverte fonorum,
Quàm fit opus monitis res docet, ipfa vides. 40
Invenies dulci cum conjuge fortè fedentem,

Mulcentem gremio pignora chara fuo,
Forfitan aut veterum prælarga volumina patrum
Verfantem, aut véri biblia facra Dei,
Cæleftive animas faturantem rore tenellas,

Grande falutiferæ religionis opus!

Utque folet, multam fit dicere cura falutem,

Dicere quam decuit, fi modo adeffet, herum.

45.

Hæc qucque paulum oculos in humum defixa modeftos. Verba vérécundo fis memor ore loqui:

50

Hæc tibi, fi teneris vacat inter prælia Mufis,
Mittit ab Angliaco littore fida manus.
Accipe finceram, quamvis fit fera, falutem;
Fiat et hoc ipfo gratior illa tibi.

Sera quidem, fed vera fuit, quam casta recepit
Icaris à lento Penelopeia viro.

55

Aft ego quid volui manifeftum tollere crimen,
Ipfe quod ex omni parte levare nequit ?
Arguitur tardus meritò, noxamque fatetur,

60

65

Et pudet officium deferuiffe fuum.

Tu modò da veniam faffo, veniamque roganti,
Crimina diminui, quæ patuere, folent.
Non ferus in pavidos rictus diducit hiantes
Vulmifico pronos nec rapit ungue leo.
Sæpe fariffiferi crudelia pectora Thracis
Supplicis ad mæftas delicuere preces.
Extenfæque manus avertunt fulminis ictus,
Placat et iratos hoftia parva Deos.
Jamque diu fcripfiffe tibi fuit impetus illi,

Neve moras ultra ducere paffus Amor,

Nam vaga Fama refert, heu nuntia vera malorum!
In tibi finitimis bella tumere locis,

Teque tuamque urbem truculento milite cingi,
Et jam Saxonicos arma paraffe duces.

Te circum latè campos populatur Enyo,

Et fata carne virûm jam cruor arva rigat; Germanifque fuum conceffit Thracia Martem, Illuc Odryfios Mars pater egit equos;

70

75

Perpetuòque comans jam deflorefcit oliva,
Fugit et ærifonam Diva perosa tubam,-
Fugit io terris, et jam non ultima virgo
Creditur ad fuperas justa volafse domos:
Te tamen intereà belli circumfonat horror,
Vivis et ignoto folus inopfque folo;
Et, tibi quam patrii non exhibuere penates,

Sede peregrinâ quæris egenus openi.
Patria dura parens, et faxis fævior albis
Spumea quæ pulfat littoris unda tui,
Siccine te decet innocuos exponere fœtus,
Siccine in externam ferrea cogis humum, a
Et finis ut terris quærant alimenta remotis

.80

83

99.

Quos tibi profpiciens miferat ipfe Deus; .
Et qui læta ferunt de cœlo nuntia, quiqhem
Quæ via poft cineres ducat ad astra, docent?
Digna quidem Stygiis quæ vivas claufa tenebris, 95
Æternâque animæ digna perire fame!

Haud aliter vates terræ Thefbitidis olim
Preffit inaffueto devia tefqua pede,

Defertafque Arabum falebras, dum regis Achabi
Effugit atque tuas, Sidoni dira manus.
Talis et horrifono laceratus membra flagello,
Paulus ab Emathiâ pellitur urbe Cilix.
Pifcofæque ipfum Gergellæ civis lefüm

Finibus ingratus juffit abire fuis.

100

At tu fume animos, nec fpes cadat anxia curis, 105 Nec tua concutiat decolor offa metus.