Illius altum Tibur, et Æsulæ Audîsse sylvas nomen amabiles, Illius et gratas Latinis
Naisin ingeminâsse rupes ; Nam me Latinæ Naides uvidâ Vidêre ripâ, quâ niveas levi Tam sæpe lavit rore plumas
Dulcè canens Venusinus ales; Mirum! canenti conticuit nemus, Sacrique fontes, et retinent adhuc (Sic Musa jussit) saxa molles
Docta modos, veteresque lauri. Mirare nec tu me citharæ rudem Claudis laborantem numeris: loca Amoena, jucundumque ver incompositum docuere carmen; Hærent sub omni nam folio nigri Phoebea lucî (credite) somnia, Argutiusque et lympha et auræ Nescio quid solito loquuntur.
Sent by Mr. Gray to his friend West, with a reference to Sandys's Travels, book iv. pages 275, 277, and 278.
NEC procul infelix se tollit in æthera Gaurus, Prospiciens vitreum lugenti vertice pontum: Tristior ille diu, et veteri desuetus olivâ Gaurus, pampineæque eheu jam nescius umbræ ; Horrendi tam sæva premit vicinia montis, Attonitumque urget latus, exuritque ferentem. Nam fama est olim, mediâ dum rura silebant
Nocte, Deo victa, et molli perfusa quiete, Infremuisse æquor ponti, auditamque per omnes Latè tellurem surdùm immugire cavernas :
Quo sonitu nemora alta tremunt; tremit excita tuto Parthenopea sinu, flammantisque ora Vesevi. At subitò se aperire solum, vastosque recessus Pandere sub pedibus, nigrâque voragine fauces; Tum piceas cinerum glomerare sub æthere nubes Vorticibus rapidis, ardentique imbre procellam.
Præcipites fugere feræ, perque avia longè Sylvarum fugit pastor, juga per deserta, Ah, miser! increpitans sæpè altâ voce per umbram Nequicquam natos, creditque audire sequentes. Atque ille excelso rupis de vertice solus Respectans notasque domos, et dulcia regna, Nil usquàm videt infelix præter mare tristi Lumine percussum, et pallentes sulphure campos, Fumumque, flammasque, rotataque turbine saxa.
Quin ubi detonuit fragor, et lux reddita cœlo; Mæstos confluere agricolas, passuque videres Tandem iterum timido deserta requirere tecta: Sperantes, si forte oculis, si forte darentur Uxorum cineres, miserorumve ossa parentum (Tenuia, sed tanti saltem solatia luctus) Una colligere et justâ componere in urnâ. Uxorum nusquam cineres, nusquam ossa parentum. (Spem miseram!) assuetosve Lares, aut rura videbunt.
Quippe ubi planities campi diffusa jacebat;
Mons novus: ille supercilium, frontemque favillâ Incanum ostentans, ambustis cautibus, æquor Subjectum, stragemque suam,.mæsta arva, minaci Despicit imperio, soloque in littore regnat.
Hinc infame loci nomen, multosque per annos Immemor antiquæ laudis, nescire labores Vomeris, et nullo tellus revirescere cultu. Non avium colles, non carmine matutino Pastorum resonare; adeò undique dirus habebat Informes latè horror agros saltusque vacantes. Sæpius et longè detorquens navita proram
Monstrabat digito littus, sævæque revolvens Funera narrabat noctis, veteremque ruinam.
Montis adhuc facies manet hirta atque aspera saxis:
Sed furor extinctus jamdudum, et flamma quievit, Quæ nascenti aderat; seu fortè bituminis atri Defluxere olìm rivi, atque effoeta lacuna Pabula sufficere ardori, viresque recusat; Sive in visceribus meditans incendia jam nunc (Horrendum) arcanis glomerat genti esse futuræ Exitio, sparsos tacitusque recolligit ignes. Raro per clivos haud secius ordine vidi
Canescentem oleam: longum post tempus amicti Vite virent tumuli; patriamque revisere gaudens Bacchus in assuetis tenerum caput exerit arvis Vix tandem, infidoque audet se credere coelo.
WRITTEN IN THE ALBUM OF THE GRANDE CHARTREUSE, IN DAUPHINY, AUGUST, 1741.
Oн Tu, severi Religio loci, Quocunque gaudes nomine (non leve Nativa nam certè fluenta
Numen habet, veteresque sylvas; Præsentiorem et conspicimus Deum Per invias rupes, fera per juga, Clivosque præruptos, sonantes
Inter aquas, nemorumque noctem; Quàm si repostus sub trabe citreâ Fulgeret auro, et Phidiacâ manu) Salve vocanti ritè, fesso et
Da placidam juveni quietem. Quod si invidendis sedibus, et frui Fortuna sacrâ lege silentii
Vetat volentem, me resorbens
In medios violenta fluctus: Saltem remoto des, Pater, angulo Horas senectæ ducere liberas; Tutumque vulgari tumultu
Surripias, hominumque curis.
« السابقةمتابعة » |