صور الصفحة
PDF
النشر الإلكتروني

Quæ patriæ prodesse meæ Regina ferebar,
Inter Elisæas gloria prima nurus,
Ne videar flammæ nimis indulsisse secundæ,
Vel nimis hostiles extimuisse manus.
Fortunam atque annos liceat revocare priores,
Gaudiaque heu! quantis nostra repensa malis.
Primitiasne tuas meministi atque arma Syphaeis

Fusa, et per Tyrias ducta trophæa vias?
(Laudis at antiquæ forsan meminisse pigebit,

Quodque decus quondam causa ruboris erit.) Tempus ego certe memini, felicia Pœnis

Quo te non puduit solvere vota deis;

Moniaque intrantem vidi: longo agmine duxit
Turba salutantum, purpureique patres.
Fœminea ante omnes longe admiratur euntem

20

25

30

Hæret et aspectu tota caterva tuo.

Jam flexi, regale decus, per colla capilli,

[blocks in formation]

40

(Seu rexit casus lumina, sive Venus)

In me (vel certè visum est) conversa morari
Sensi; virgineus perculit ora pudor.
Nescio quid vultum molle spirare tuendo,

Credideramque tuos lentius ire pedes.
Quærebam, juxta æqualis si dignior esset,
Quæ poterat visus detinuisse tuos :

45

Nulla fuit circum æqualis quæ dignior esset,

Asseruitque decus conscia forma suum. Pompa finis erat. Totâ vix nocte quievi,

Sin premat invitæ lumina victa sopor, Somnus habet pompas, eademque recursat imago; Atque iterum hesterno munere victor ades.

50

DIDACTIC POEM,

UNFINISHED:

ENTITLED,

DE PRINCIPIIS COGITANDI.

LIBER PRIMUS. AD FAVONIUM.

General plan of the Poem.-First, Invocation to Mr. Locke, Address to Favonius, showing the use and importance of the design. Beginning.-Connexion of the soul and body: nerves, the instruments of sensation.-Touch, the first and most extensive sense, described.-Begins before the birth; pain, our first idea when born.-Seeing, the second sense.-Digressive encomium of light. The gradual opening and improvement of this sense, and that of hearing; their connexion with the higher faculties of the mind: sense of beauty and order, and harmony annexed to them. From the latter, our delight in eloquence, poetry, and music derived.-Office of the taste and smell. Internal sense of reflection, whereby the mind views its own powers and operation, compared to a young wood-nymph admiring herself in some fountain.-Admission of ideas, some by a single sense, some by two, others by every way of sensation and reflection. Instance in a person born blind, he has no ideas of light and colours; but he has those of figure, motion, extension, and space, (objects both of the sight and touch.) Third sort, those which make their en

trance into the mind by every channel alike; as pleasure and pain, power, existence, unity, and succession. Properties of bodies, whereby they make themselves known to us. Primary qualities: magnitude, solidity, mobility, texture and figure.

UNDE Animus scire incipiat; quibus inchoet orsa
Principiis seriem rerum, tenuemque catenam
Mnemosyne Ratio unde rudi sub pectore tardum
Augeat imperium; et primum mortalibus ægris
Ira, Dolor, Metus, et Curæ nascantur inanesa, 5
Hinc canere aggredior. Nec dedignare canentem,
O decus! Angliacæ certe O lux altera gentis!
Si quà primus iter monstras, vestigia conor
Signare incertâ, tremulâque insistere plantâ.
Quin potius duc ipse (potes namque omnia) sanctum

a The first six lines plainly intimate, that his general design was to be comprised in four books.

The first, On the Origin of our Ideas.

Unde Animus scire incipiat.

The second. On the Distribution of these Ideas in the Memory.

-Quibus inchoet orsa

Principiis seriem rerum, tenuemque catenam

Mnemosyne.

The third. On the Province of Reason, and its gradual Improvement.

-Ratio unde rudi sub pectore, tardum

Augeat imperium.

The fourth.

On the Cause and Effects of the Passions.
-Et primum mortalibus ægris

Ira, Dolor, Metus, et Curæ nascantur inanes. MASON.

11

Ad limen (si ritè adeo, si pectore puro,)
Obscura reserans Naturæ ingentia claustra.
Tu cæcas rerum causas, fontemque severum
Pande, Pater; tibi enim, tibi, veri magne Sacerdos,
Corda patent hominum, atque altæ penetralia Mentis.

Tuque aures adhibe vacuas, facilesque, Favonî, 16 (Quod tibi crescit opus) simplex nec despice carmen, Nec vatem non illa leves primordia motus,

Quanquam parva, dabunt. Lætum vel amabile quie

quid

Usquam oritur, trahit hinc ortum; nec surgit ad auras,
Quin ea conspirent simul, eventusque secundent. 21
Hinc variæ vitaï artes, ac mollior usus,

Dulce et amicitiæ vinclum : Sapientia dia
Hinc roseum accendit lumen, vultuque sereno
Humanas aperit mentes, nova gaudia monstrans, 25
Deformesque fugat curas, vanosque timores:
Scilicet et rerum crescit pulcherrima Virtus.
Illa etiam, quæ te (mirùm) noctesque diesque
Assiduè fovet inspirans, linguamque sequentem
Temperat in numeros, atque horas mulcet inertes;
Aurea non aliâ se jactat origine Musa.

Principio, ut magnum fœdus Natura creatrix
Firmavit, tardis jussitque inolescere membris
Sublimes animas; tenebroso in carcere partem
Noluit ætheream longo torpere veterno :
Nec per se proprium passa exercere vigorem est,
Ne socia molis conjunctos sperneret artus,
Ponderis oblita, et cœlestis conscia flamma.
Idcircò innumero ductu tremere undique fibras

31

35

« السابقةمتابعة »