lem. Imò audivi vocem Dómini, et ambulávi in viâ per quam misit me Dóminus, et adduxi Agag regem Amalec, el Amalec interféci. Tulit autem de prædâ pópulus oves et boves, primítias eórum quæ cæsa sunt, ut ímmolet Dómino Deo suo in Gálgalis. mini? et ait Saül ad Samué-1 Potest étiàm fræno circumdúcere totum corpus. Si autem equis fræna in ora míttimus ad consentiendum nobis, et omne corpus illórum circumférimus. Ecce et naves, cùm magnæ sint, et à ventis válidis minentur, circumferuntur à módico gubernáculo ubi ímpetus dirigentis volúerit. Ità et lingua. módicum quidem membrum est, et magna exaltat. Ecce quantus ignis quàm magnam silvam incendit! Et lingua ignis est, univérsitas iniquitátis. Lingua constitúitur in membris nostris, quæ máculat totum corpus et inflammat rotam nativitátis nostræ inflammáta à gehennå. RR. III. Noct. Domin. III. A Lectio ij. IT Sámuel: Numquid vult Dóminus holocausta et víctimas, et non potiùs ut obediátur voci Dómini? Mélior est enim obediéntia quàm víctimæ, et auscultáre magis quàm offerre ádipem aríetum. Quóniam quasi peccátum ariolandi est, repugnáre: et quasi scelus idololatriæ nolle acquiescere. Pro eo ergò quòd abjecisti sermónem Dómini, abjécit te Dóminus ne sis rex. Dixitque Saül I ad Samuélem : Peccávi, quià prævaricátus sum sermónem Dómini et verba tua, timens pópulum, et obédiens voci eórum. Sed nunc porta, quæso, peccátum meum, et revertere mecum, ut adórem Dóminum. Et ait Sámuel ad Saul: Non revertar tecum, quià projecisti sermónem Dómini, et projécit te Dóminus ne sis rex super Israel. CANON. Ex Concílio Toletáno quarto. An. 633. cap. 25. GNORANTIA, mater cunctó-rum errórum, máximè in Sacerdótibus Dei vitanda est, qui docendi officium in pópulis suscepérunt. Sacerdótes enim légere sanctas Scriptúras admonentur, Paulo Apóstolo dicénte ad Timótheum: (Inténde lectióni, exhortatióni, et doctrína; semper pérmane in his.) FERIA QUINTA. De Libro primo Regum. Lectioj. Cap. 15. ONVERSUS est Sámuel ut abíret: ille autem apprehendit summitátem pállii ejus, Sámuel: Scidit Dñus regnum non parcet, et poenitúdine non | hómines, qui ad similitúdi flectétur: neque enim homo est ut agat poenitentiam. At ille ait: Peccávi: sed nunc honóra me coràm senióribus pópuli mei, et coràm Israel, et revértere mecum, ut adórem Dóminum Deum tuum. BR. è 1. Noct. Dom. III, P. 178. Lectio ij. : : sic Dei facti sunt. Ex ipso ore cédit benedíctio, et maledi Non oportet, fratres mei,1 ità fieri. Numquid fons de dem forámine emánat dul et amáram aquam? Numq potest, fratres mei, ficus u fácere, aut vitis ficus? Sic que salsa dulcem potest fác aquam. Quis sapiens, et dis plinátus inter vos? Ostendat bonâ conversatióne operat nem suam in mansuetudine piéntiæ. Quòd si zelum an sint in cordibus vestris : nol rum habétis, et contentión gloriári, et mendáces esse a EVERSUS ergò Sámuel seRevenus ergo nám ut de rávit Saül Dóminum. Dixitque Sámuel: Addúcite ad me Agag regem Amalec. Et oblátus est ei Agag pinguíssimus, et tremens. Et dixit Agag Síccine versùs veritáte. Non est en séparat amára mors? Et ait ista sapiéntia desursùm desce Sámuel: Sicut fecit absque líberis mulieres gládius tuus, dens sed terréna, animáli diabólica. Ubi enim zelus absque liberis erit inter mu-contentio : ibì inconstantia, líeres mater tua. Et in frusta concídit. eum Sámuel coràm Dómino in Gálgalis. Abiit autem Sámuel in Rámatha: Sail verò ascendit in domum suam in Gábaa. Et non vidit Sámuel ultrà Saül ad diem mortis suæ. Verumtamen lugébat Sámuel Saúlem, quóniam Dóminum pœnitébat quòd constituisset eum regcm super Israel. De Epístolâ beáti Jacóbi Após- Ex toli. usque Lectio iij. Cap. 3. Ovolucrum, et serpentium, MNIS natúra bestiárum, et omne opus pravum.Quæ aute CANON. Concílio Bracarensi se cundo. An. 503. Cap. 20. PLACUIT, ut ex láico ad gra dum Sacerdótii antè nem et cæterorum domantur, et dó-véniat, nisi priùs anno integr mita sunt à natúrâ humánâ : lin- in Officio Lectoráti vel Sub guam autem nullus hóminum diaconáti, disciplínam eccle domáre potest: inquiétum ma-siásticam discat: et sic per sin lum, plena venéno mortífero. gulos gradus, prædictus ad Sa In ipsâ benedícimus Deum et cerdótium véniat. Nam sati Patrem: et in ipsâ maledícimus reprehensibile est, ut, qui nec im dídicit, jam docére præ mat. FERIA SEXTA. De Libro primo Regum. Lectio j. Cap. 16. IXIT Dóminus ad Samué Diem: Usquequò tu luges ail, cùm ego projécerim eum e regnet super Israel? Imple ornu tuum óleo et veni, ut ittam te ad Isai Bethlehemíem: provídi enim in filiis ejus ihi regem. Et ait Sámuel: t muel ad Isai Mitte et adduc clei et quite hon in médio fra [NDE bella et lites in vobis? UND uómodò vadam? Aúdiet enim aül, et interfíciet me. Et ait Dóminus: Vítulum de armento olles in manu tuâ, et dices: dimmolandum Dómino veni. Et vocábis Isai ad victimam, ego ostendam tibi quid fá-piscéntiis vestris, quæ milias, et unges quemcumque tant in membris vestris? Conmonstrávero tibi. Fecit ergo cupíscitis, et non habétis: ocámuel, sicut locútus est ei cíditis, et zelátis: et non poDóminus. Venitque in Béthle- testis adipisci : litigatis, et belem, et admirátí sunt senióres ligerátis, et non habétis, propivitátis, occurrentes ei, dixé-ter quòd non postulátis. Pétiuntque: Pacíficusne est in- tis, et non accípitis: eò quòd ressus tuus? Et ait: Pacíficus: malè petátis: ut in concupisdimmolandum Dómino veni, céntiis vestris insumátis. Adúlanctificámini, et veníte me- teri, nescítis quià amicitia huum ut immolem. Sanctificávit jus mundi inimíca est Dei? go Isai et filios ejus, et vo-Quicumque ergò volúerit amí ávit eos ad sacrificium. cus esse séculi hujus, inimicus Dei constitúitur. An putátis quià inániter Scriptúra dicat: Ad invidiam concupiscit Spíritus, qui hábitat in vobis? Majórem autem dat grátiam; propter quòd dicit: Deus superbis resistit, humilibus autem dat grátiam. Súbditi ergò estóte Deo, resistite autem diábolo, et fúgiet à vobis. Appropinquáte Deo, et appropinquabit vobis. Emundáte manus, pec- | dus lorícæ ejus quinque i catóres et purificáte corda, siclórum æris erat: et ó dúplices ánimo. Míseri estóte, et lugéte, et ploráte : risus vester in luctum convertátur, et gáudium in moerórem. Humiliámini in conspectu Dómini, et exaltábit vos. CANON. areas habébat in crúribus clypeus æreus tegébat hú ros ejus. Hastile autem h ejus erat quasi liciatórium xéntium; ipsum autem fer hastæ ejus, sexcentos habébat ferri: et ármiger antecedébat eum. Lectio ij. SI Ex Concílio Aquisgranensi. An. 816. lib. 1. cap. 20. AM doctrinâ quàm vitâ cla- TANSQUE clamábat adv rére debet Ecclesiásticus sum phalangas Israel, et doctor. Nam doctrína sine vitâ cébat eis: Quarè venistis arrogantem reddit, vita sine ráti ad prælium? Numquid doctrinâ inútilem facit. Sacer-non sum Philisthæus et dótis prædicátio opéribus con- servi Saül? Elígite ex vobis firmanda est; ità ut qui docet rum, et descendat ad singul verbo, ínstruat exemplo. Vera certámen. Si quiverit pugn: enim est illa doctrína, quam mecum, et percússerit me, vivendi séquitur forma. mus vobis servi : si autem e prævalúero et percússero eu vos servi.éritis, et serviétis n bis. Et aiébat Philisthæus: E exprobráviagmínibus Israelh die: date mihi virum, et íne mecu singuláre certámen. A SABBATO. De Libro primo Regum. Lectio j. Cap. 17. ONGREGANTES autem PhiAlisthiim ágmina sua in præ-diens autem Saul, et om lium, convenérunt in Socho Judæ et castrametáti sunt in ter Socho et Azeca, in finibus Israelitæ sermónes Philistha hujusmodi, stupébant, et me tuébant nimis. De Epístolâ beáti Jacóbi fratres. Qui détrahit fratri aut qui júdicat fratrem suum détrahit legi, et júdicat legem Si autem júdicas legem, non es Dommim. Porrò Saül et filii Israel congregáti venérunt in Vallem Terebinthi, et direxérunt áciem ad pugnandum contrà Philisthiim. Et Philísthiim stabant super montem ex parte hâc : et Israel stabat suprà montem ex álterâ parte: vallisque erat inter eos. Et egressus est vir spúrius de castris Philisthi-factor legis, sed judex. Unus nórum, nómine Góliath, de est legislator, et judex, qui po Geth, altitúdinis sex cubitó- test pérdere, et liberáre. To rum et palmi: et cassis area autem quis es, qui júdicas présuper caput ejus, et lorícâ squa- ximum? Ecce nunc qui dicitis. mátâ induebátur; porrò pon- Hódiè, aut crástinò íbimus in à quidem annum, et mercámur, et lucrum faciémus: qui norátis quid erit in crástino. uæ est enim vita vestra? vaor est ad módicum parens, et einceps exterminabitur: pro ut dicátis: Si Dóminus voerit, et: Si vixérimus, faciéus hoc, aut illud. Nunc aum exultátis in supérbiis vesis. Omnis exultátio talis, magna est: scienti ígitur bonum cere, et non facienti, pecátum est illi. CANON. am civitátem, et faciémus locútus est ei: Non cóncidat cor cujusquam in eo: ego ser→ vus tuus vadam, et pugnábo adversùs Philisthæum. Et ait Saül ad David : Non vales resístere Philisthæo isti nec pugnáre adversùs eum : quià puer es, hic autem vir bellátor est ab adolescéntiâ suà. Dixitque David ad Saül : Pascébat servus tuus patris sui gregem, et veniébat leo, vel ursus, et tollébat arietem de médio gregis: et persequébar eos, et percutiébam, eruebamque de ore eórum: et illi consurgébant admentum eórum, et suffocábam, versùm me, et apprehendébam interficiébamque eos. Nam et leónem, et ursum interféci ego servus tuus: erit ígitur et Philisthæus hic incircucísus, quasi unus ex eis. Nunc vadam, et áuferam oppróbrium pópuli: quóniam quis est iste Philisthæus incircumcísus, qui ausus est maledícere exercitui Dei viventis? Et ait David: Dóminus qui erípuit me de manu leónis, et de manu ursi, ipse me liberábit de manu Philisthæi hujus. Dixit autem Saül ad David: Vade, et Dóminus tecum sit. Ex Concílio Aquisgranensi. Anno 816. lib. 1. cap. 16. NICUT iniqui et peccatóres ministérium Sacerdotále ásqui prohibentur, ità indocti imperíti a tali officio retrauntur. Illi enim exemplis suis tam bonórum corrumpunt: ti suâ ignáviâ iníquos corríere nésciunt. AD VESPERAS. B. Exaudi me, p. 180. Ad Magnif. Ant. 4. j. Ego énio ad te in nómine Dómini xercítuum. 1. Reg. 17. Oratio infrà ad Laudes. DOMINICA QUARTA. POST PENTECOSTEN. IN I. NOCTURNO. De Libro primo Regum. Lectio j. Cap. 17. UDITA sunt autem verba, quae locútus est David, et nuntiáta in conspectu Saul. d quem cùm fuisset adductus, |