Q. VALERII CATULLI

VERONENSIS

CARMINUM LIBER.

I. AD CORNELIUM NEPOTEM.

Quoi dono lepidum novum libellum, arida modo pumice expolitum? Corneli, tibi: namque tu solebas meas esse aliquid putare nugas iam tum, quum ausus es unus Italorum omne aevum tribus explicare chartis, doctis, Iuppiter! et laboriosis.

Quare habe tibi, quidquid hoc libelli et qualecunque: quod, a patroa Virgo, plus uno maneat perenne saeclo.

II. AD PASSEREM LESBIAE.

Passer, deliciae meae puellae, quicum ludere, quem in sinu tenere, quoi primum digitum dare adpetenti, et acris solet incitare morsus: quum desiderio meo nitenti carum nescio quid lubet iocari,

5

10

10

5

10

15

(ut solatiolum sui doloris:
credo, ut gravis acquiescat ardor:)
tecum ludere, sicut ipsa, posse,
et tristis animi levare curas,

tam gratum est mihi, quam ferunt puellae
pernici aureolum fuisse malum,

quod zonam soluit diu ligatam.

III. LUCTUS IN MORTE PASSERIS.

Lugete, o Veneres Cupidinesque,

et quantum est hominum venustiorum:
passer mortuus est meae puellae,
passer, deliciae meae puellae,

quem plus illa oculis suis amabat.
Nam mellitus erat, suamque norat
ipsa tam bene quam puella matrem:
nec sese a gremio illius movebat,
sed circumsiliens modo huc modo illuc,
ad solam dominam usque pipilabat.
Qui nunc it per iter tenebricosum
illuc, unde negant redire quemquam.
At vobis male sit, malae tenebrae
Orci, quae omnia bella devoratis:
tam bellum mihi passerem abstulistis.
O factum male! o miselle passer!
tua nunc opera meae puellae
flendo turgiduli rubent ocelli.

IV. DEDICATIO PHASELI.
Phaselus ille, quem videtis, hospites,
ait fuisse navium celerrimus,
neque ullius natantis impetum trabis
nequisse praeterire, sive palmulis

opus foret volare, sive linteo.

Et hoc negat minacis Adriatici

negare litus, insulasve Cycladas,

Rhodumve nobilem, horridamve Thraciam,

Propontida, trucemve Ponticum sinum,

ubi iste, post phaselus, antea fuit
comata silva: nam Cytorio in iugo
loquente saepe sibilum edidit coma.
Amastri Pontica, et Cytore buxifer,
tibi haec fuisse et esse cognitissima,
ait phaselus: ultima ex origine
tuo stetisse dicit in cacumine,
tuo imbuisse palmulas in aequore,
et inde tot per impotentia freta
herum tulisse; laeva, sive dextera
vocaret aura, sive utrumque Iuppiter
simul secundus incidisset in pedem;
neque ulla vota litoralibus diis

sibi esse facta, quum veniret a mare
novissimo hunc ad usque limpidum lacum.
Sed haec prius fuere: nunc recondita
senet quiete, seque dedicat tibi,
gemelle Castor, et gemelle Castoris.

V. AD LESBIAM.

Vivamus, mea Lesbia, atque amemus, rumoresque senum severiorum omnes unius aestimemus assis. Soles occidere et redire possunt: nobis, quum semel occidit brevis lux, nox est perpetua una dormienda. Da mi basia mille, deinde centum, dein mille altera, dein secunda centum,

25

5