IN MEMORIAM VIRI CLARISSIMI JOHANNIS HUGHE S. Et circum cineres Parnaffia numina lugent. 5 10 15 Sed tibi mors longos nequicquam inviderit annos, Dum maneant claræ monumenta perennia famæ, Dirceufque volet fuperas fuus ales in auras. * Spernis trita fonans plectrum, tenuifque camoenæ Haud petis auxilium: terris te plena relictis Mens rapit impavidum, cœlique per ardua ducit. Jam procul ex oculis gentes & regna recedunt ; Jam tellus perit, & punctum vix cernitur orbis. At vos, immenfi placidiffima lumina mundi, Sol, Luna, æterno meritas O! pangite laudes Auctori dominoque; fuis concuffa tremiscat Sedibus, & magnum agnofcat Natura Parentem, Dum vates arcana, parum fententia vulgi Ut ftet follicitus, fublimi carmine pandit ! Qualis verborum pompa ! ut ruit ore profundo Fervidus, ingenii caleat cum Spiritus ingens! 20 25 Nec Hæc, & proxima alludunt ad fublimia illa authoris noftri Poemata, quibus Tituli, HYMNUS AD CREATOREM MUNDI, & ECSTASIS. Nec minor incedis, tragico indignufive cothurno. Dum tuus Arabicos Phocyas ruit acer in hoftes, Quis non æqualis toto fub pectore flammas Concipit, & fimili laudis fervefcit amore! O qualis linguæ divina potentia! quali Arte trahis faciles animos; feu pectora flecti Dura jubes, & pulchræ acuis virtutis honore; Sive intus placidos Eudocia concitet ignes; Ah nimium, nimium infelix Eudocia! quem non Sors tua fæva movet ? madidi vectigal ocelli Quis neget? infauftos quis non deploret amores? O femper damnata pati fata afpera virtus ! At tibi quis fenfus, quæ mens, Eudocia, cum jam Extrahit infixam Phocyas tua flamma sagittam, Securus fati, vitamque ex vulnere fundit ? Quis fatis ingenium comis miretur Abudæ ? 30 35 40 Quam piger ad poenas, miferumque benignus in hof tem ! Exemplar vel Christiadis imitabile, mores Digni etiam meliore fide! O quam, nube remotâ 45 Sed quid ego plura hîc laudare nitentia pergam? E Coll. Mert. L. DUNCOMBE. Amabilis Juvenis, hujus Carminis Author, Obiit 26 Decem. 1730; Anno tatis 19. "-Nox atra caput trifti circumvolat umbrâ." VIRG. PRO PROLOGUE TO THE MEMORY OF MR. HUGHES. Spoken by Mr. MILWARD, on the Revival of The SIEGE of DAMASCUS, at the Theatre-Royal in Drury-Lane, 22 March, 1734-5• HERE force and fancy, with united charms, Mingle the fweets of love with war's alarms. Our author fhows, in Eastern pomp array'd, The conquering hero and the constant maid. None better knew, fuch noble heights to foar, Though Phædra, and though Cato charm'd before. While in the luftre of his glowing lines, Th' Arabian paradise fo gaily fhines, With winy rivers, racy fruits fupply'd, And beauties sparkling in immortal pride, Gallants, you'll own that a refiftless fire Did juftly their enamour'd breasts inspire. At first, a numerous audience crown'd this play, And kind applauses mark'd its happy way, 5. ΤΟ While He,like his own Phocyas, fnatch'd from view,15 Still may the bard, beneath kind planets born, 20 THE Though rough my voice, the Mufe infpires the fong, The heaven-born Mufe; ev'n now the fprings her flight, And bears my raptur❜d foul through untrac'd realms, of light. We mount aloft, and, in our airy way, Black hovering mifts, which, thickening by degrees, Then thus the Muse-Look down, my fon! and fee 5 10 She spoke; the ftorm difpers'd; vanish'd the night; 15 And Flandria, long the field of a destructive war. 20 Germania too, with cluster'd vines o'erspread; And awful Neptune keeps his reedy court ; All hail, celeftial pair! —a goddess she, 25 39 Of heavenly birth confeft, a more than mortal, He! 35- Th' attending fair a branching Olive bears; Her fnowy garments loosely flow behind, Rich with embroider'd ftars, and ruffle in the wind. 40 Not Jove himself, imperial Jove can show A nobler Mien, or more undaunted brow, 45 When his ftrong arm, through heav'n's ætherial plains, Compels the kindled bolt, and awful rule maintains. And now embark'd they feek the British Isles. Pleas'd with the charge, propitious Ocean finiles. 50 Before |