![[merged small][ocr errors][merged small]](https://books.google.com.eg/books/content?id=bs0TAAAAYAAJ&hl=ar&output=html_text&pg=PA325&img=1&zoom=3&q=editions:UOM39015058694616&cds=1&sig=ACfU3U3lJvDydbgiV8sctvyAL-gGXQvftQ&edge=0&edge=stretch&ci=135,354,760,288)
![[ocr errors]](https://books.google.com.eg/books/content?id=bs0TAAAAYAAJ&hl=ar&output=html_text&pg=PA325&img=1&zoom=3&q=editions:UOM39015058694616&cds=1&sig=ACfU3U3lJvDydbgiV8sctvyAL-gGXQvftQ&edge=0&edge=stretch&ci=419,918,14,14)
Wer sich mit den großen und mannichfaltigen Schons heiten der borazirchen Briefe, und mit der ro feinen als originalen Manier und Laune dieses Dichters nåher bekannt ju machen wünscht, der lese die vortrefflichen Einleitungen und Erläuterungen, mit welchen der Herr Hofrath wieland seine davon zu Deliau, 1782. gr. 8. gelieferte schöne Uebers febung derselben begleitet hat. Den hier mitgetheilteu Brief erklärt dieser geschmackvolle Kunstrichter mit Recht für einen der allerschånften. Die edelfte Freimüthigkeit, fagt er, erscheint darin von der gefälligsten Laune, wie vou der leichten Hand einer Grazie, in die feinste Höflichkeit ges kleidet; aber gekleidet wie die Schönheit, die nur das Vor: urtheil zu schonen, nicht fich selbst zu verbergen Ursache hat; gerade nur so viel, um durch Nacktheit nicht anftdßig ju werden. Wie wahr und passend gilt von dieser Epistet das:
Omne vafer vitium ridentis Flaccus amici
Tangit, et adınissus circum praecordia ludir; welches der liebenswürdige Persius zum Charakter unsers Dichters macht! Es ist ein Brief, wie nur ein horaz an einen Miscenas schreiben konnte ; aber er scheint ihn im Namen aller seiner Mitbrüder an alle måcenaten geschriea ben zu haben, u. f. f.“
![[merged small][ocr errors][merged small]](https://books.google.com.eg/books/content?id=bs0TAAAAYAAJ&hl=ar&output=html_text&pg=PA325&img=1&zoom=3&q=editions:UOM39015058694616&cds=1&sig=ACfU3U3lJvDydbgiV8sctvyAL-gGXQvftQ&edge=0&edge=stretch&ci=366,1372,407,124)
Quinque dies tibi pollicitus me rure futurum, Sextilem totum mendax defideror. Atqui Si me vivere vis fanum, recteque valentem, Quain mihi das aegro, dabis aegrotare timenti, Maecenas, veniam: dum ficus prima, calorque Defignatorem decorat lietoribus atris. Dum pueris omnis pater, et matercula pallet: Officiosaque sedulitas, et opella forensis Adducit febres, et testamenta refignat. Quod si bruma nives Albanis illinet agris, Ad mare descendėt vates tuus, et fibi parcet, Contractusque leget, te, dulcis amice, reviset Cum Zephyris, fi concedes, et hirundine prima. Non, quo more pyris vesci Calaber jubet hofpes, Tu me fecifti locupletemi Vefcere fodes! Iam fatis est. At tu quantum vis tolle! Benigne. Non invisa feres pueris munuscula parvis. Tam teneor dono, quam fi dimittar onustus. Vt libet; haec porcis hodie comedenda relinques. Prodigus et stultus donat, quae fpernit et odit. Haec seges ingratos tulit, et feret omnibus annis. Vir bonus et sapiens dignis ait esle paratum; Nec tamen ignorat, quid diftent aera lupinis. Dignum praestabit me etiam pro laude merentis, Quod fi me noles usquam difcedere, reddes Forte latus, nigros angufta fronte capillos; Reddes dulce loqui; reddes ridere decorum. Forte per anguftam tenuis vulpecula rimam Replerat in cameram frumenti; paftaque rursus Ire foras pleno tendebat corpore frustra: Cui mustela procul: fi vis, ait, effugere istinc; Macra cavum repetės arctum, quem macra subisti. Hac ego fi compellar imagine; cuncta resigno. Nec fomnum plebis laudo fatur altilium, nec Otia divitiis Arabum liberrima muto. Saepe verecundum laudasti; rexque, paterque
![[ocr errors]](https://books.google.com.eg/books/content?id=bs0TAAAAYAAJ&hl=ar&output=html_text&pg=PA326&img=1&zoom=3&q=editions:UOM39015058694616&cds=1&sig=ACfU3U0efzkoIdVIL2CW8knKLi0U4qV8Pw&edge=0&edge=stretch&ci=851,1455,56,32)
![[merged small][ocr errors]](https://books.google.com.eg/books/content?id=bs0TAAAAYAAJ&hl=ar&output=html_text&pg=PA327&img=1&zoom=3&q=editions:UOM39015058694616&cds=1&sig=ACfU3U20VUyeVOA47OFAT6jvCkGJCZHznw&edge=0&edge=stretch&ci=788,150,118,46)
Audifti coram, nec verbo parcius absens: Infpice, fi poflum donata reponere laetus. Haud male Telemachus, proles patientis Ulyssei: Non est aptus equis lthaca locus, ut neque planis Porrectus fpatiis, neque multae prodigus herbae. Atride, magis apta tibi tua dona relinquam. Paryum parva decent: mihi jam non regia Roma, Sed vacuum Tibur placet, aut imbelle Tarentum. Strenuus et fortis, causisque Philippus agendis Clarus, ab officiis octavam circiter horam Dum redit, atque foro nimium diftare Carinas Iam grandis natu queritur; conspexit, ut aiunt, Adrafum quendam vacua tonsoris in umbra, Cultello proprios purgantem leniter ungues. Demetri, (puer hic non laeve iussa Philippi Accipiebat) abi, quaere, et refer: 'unde domo, quis,
Cuius fortunae, quo fit parre, quove patrono? It, redit, et narrat, Vulteium nomine Menam, Praeconem, tenui censu, fine crimine notum, Et properare loco, et cessare, et quaerere, et uti, Grudentem parvisque sodalibus, et Lare certo, Et ludis, et, poft decisa negotia, campo. Scitari libet ex ipso, quaecunque refers; dic Ad coenam veniat. Non lane credere Mena, Mirari fecum tacitus: quid multa ? benigne Responder. Negat ille mihi? Negat improbus, et Negligit, aut horret. Vultejum mane Philippus Vilia vendentem tunicato scruta popello Occupat, et salvere jubet prior: ille Philippo Excusare laborem, et mercenaria vincla; Quod non mane domum veniffet: denique, quod non Providiffet eum. Sic ignoviffe putato Me tibi, si coenas hodie mecum.
Ut libet. Ergo Post nonam veniès: nunc i, rem ftrenuus auge. Ut ventum ad coenam est: dicenda, tacenda locutus; Tandem dormitum dimittitur. Hic ubi faepe Occultum visus decurrere piscis ad hamum. Mane cliens, et iam certus conviva; iubetur Rare fub urbauo indictis comes ire Latinis. Impofitus mannis, arvum coelumque Sabinum
« السابقةمتابعة » |