HYMNUS 34.

SUPREME motor cordium,
Tu sanctitatis frugibus
Justos ab orbe condito
Tenore ditas perpeti.

Hic spes fides et caritas
Dulci cohærent vinculo :
Præsentis ævi post diem
Manebit una caritas.

Oh caritas! oh veritas!
Oh lux perennis! en erit
Post tot labores, ut tuo
Tandem fruamur Sabbato?

Hic mille per discrimina Semen gementes spargimus: Illic ovante splendidam Gestabimus messem manu.

Tu trine, tu Potens Deus, Fructus adauge quos petis: Mox dona, justus arbiter Coelo coronabis tua.

HYMNUS 35.

SPLENDOR paternæ gloriæ, De luce lucem proferens, Lux lucis, et fons luminis, Diem dies illuminans :

Verusque Sol illabere,

Micans nitore perpeti,
Jubarque Sancti Spiritus
Infunde nostris sensibus.

Votis vocemus et Patrem,
Patrem perennis gloriæ,

Patrem potentis gratiæ,

Culpam releget lubricam.

Confirmet actus strenuos

Dentem retundat invidi,

Casus secundet asperos,

Donet gerendi gratiam.

Mentem gubernet et regat, Castos fideli corpore,

Fides calore ferveat,

Fraudis venena nesciat.

Christusque nobis sit cibus, Potusque noster sit fides, Læti bibamus sobriam

Ebrietatem Spiritûs.

Lætus dics hic transeat,
Pudor sit ut diluculum,
Fides velut meridies,
Crepusculum mens nesciat.

Aurora cursus provehit,
Aurora totus prodeat:
In Patre totus Filius,
Et totus in Verbo Pater.

HYMNUS 36.

INSTANTIS adventum Dei
Poscamus ardenti prece,
Festisque munus inclytum
Præoccupemus canticis.

Æterna proles fœminæ
Non horret includi sinu;
Fit ipse servus, ut jugo

Nos servitutis eximat.

Mansuetus et clemens venit:

Occurre, festina, Zion,
Ultrò tibi quam porrigit

Ne dura pacem respuas.

Mox nube clarâ fulgurans
Mundi redibit arbiter,
Suique membra corporis
Coelo triumphator vehet.

Foetus tenebrarum die

Cedant propinquo crimina :
Adam reformetur vetus,
Imago succedat novi.

Qui liberator advenis
Fili, tibi laus maxima
Cum Patre et almo Spiritu,
In sempiterna secula.

HYMNUS 37.

JORDANIS oras prævia
Vox ecce Baptistæ quatit:
Præconis ad grandes sonos
Ignavus abscedat sopor.

Auctoris adventum sui
Tellus et æther et mare
Prægestiente sentiunt

Et jam salutant gaudio..

Mundemus et nos pectora:
Deo propinquanti viam
Sternamus et dignam domum
Tanto paremus hospiti.

Tu nostra, tu, Jesu salus,
Tu robur et solatium,
Arens ut herba, te sine

Mortale tabescit genus.

Ægris salutarem manum
Extende; prostratos leva :
Ostende vultum, jam suus
Mundo reflorescet decor.

Qui liberator advenis
Fili, tibi laus maxima,
Cum Patre et almo Spiritu,
In sempiterna secula.

HYMNUS 38.

STATUTA decreto Dei

Tandem propinquant tempora:

Emptus tot annorum morâ
Affulget è cœlo dies.

Patris nefando crimine
Protes jacebat saucia

In mortis umbrâ conditum
Sedebat humanum genus.

Heu quis ruinæ tam gravis
Sarcire damna, quæ manus
Afferre tam gravi queat
Parem medelam vulneri.

Tu Christe, tu solus tuo
Delapsus è throno Deus
Imagini potes tuæ

Formam decusque reddere.