18. Luc. 1 Rom. 2, Ι. 27 Τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πήχυν ἕνα; 28 Καὶ περὶ ἐνδύμα τος τί μεριμνᾶτε; Καταμάθετε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ οὐδὲ νήθει. 29 Λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων. 30 Εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ σήμερον ὄντα καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλ λόμενον ὁ θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσιν, οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι; 31 Μὴ οὖν μεριμνήσητε λέγοντες· Τί φάγωμεν ἢ τί πίωμεν ἢ τί περιβαλώμεθα; 32 Πάντα γὰρ ταῦτα τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ· οἶδεν γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρήζετε τούτων ἁπάντων. 33 Ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασι λείαν τοῦ θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν. 34 Μὴ οὖν μερι μνήσητε εἰς τὴν αὔριον· ἡ γὰρ αὔριον μεριμνήσει ἑαυτῆς· ἀρκετὸν τῇ ἡμέρᾳ ἡ κακία αὐτῆς. CAPUT VII. A iudicando et obtrudendo abstinendum, sancta canibus non danda, in precatione perseverandum, summa legis, via perniciei falsique doctores cavendi. Verae falsaeque pietatis et sapientiae discrimen. 1 Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε. 2 Ἐν ᾧ γὰρ 6, 37 S. κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, καὶ ἐν ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμῖν. 3 Τί δὲ βλέπεις τὸ 2 Marc. κάρφος τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου, τὴν δὲ ἐν τῷ σῷ ὀφθαλμῷ δοκὸν οὐ κατανοεῖς; 4 Η 6, 415. πῶς ἐρεῖς τῷ ἀδελφῷ σου· Αφες ἐκβάλω τὸ κάρφος 4, 24. 3-5 Luc. ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, καὶ ἰδοὺ ἡ δοκὸς ἐν τῷ ὀφθαλμῷ σου; 5 Υποκριτά, ἔκβαλε πρῶτον ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σοῦ τὴν δοκόν, καὶ τότε διαβλέψεις ἐκ βαλεῖν τὸ κάρφος ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ τοῦ ἀδελφοῦ σου. 27 Quis autem vestrum cogitans potest adiicere ad staturam suam cubitum unum? 28 Et de vestimento quid solliciti estis? Considerate lilia agri quomodo crescunt: non laborant, neque nent. 29 Dico autem vobis, quoniam nec Salomon in omni gloria sua coopertus est sicut unum ex istis. 30 Si autem foenum agri quod hodie est, et cras in clibanum mittitur, Deus sic vestit: quanto magis vos modicae fidei? 31 Nolite ergo solliciti esse, dicentes: Quid. manducabimus, aut quid bibemus, aut quo operiemur? 32 Haec enim omnia gentes inquirunt. enim pater vester, quia his omnibus indigetis. Scit 33 Quaerite ergo primum regnum Dei, et iustitiam eius: et haec omnia adiicientur vobis. 34 Nolite ergo solliciti esse in crastinum. Crastinus enim dies sollicitus erit sibi ipsi: sufficit diei malitia sua. CAPUT VII. A iudicando et obtrudendo abstinendum, sancta canibus non danda, in precatione perseverandum, summa legis, via perniciei falsique doctores cavendi. Verae falsaeque pietatis et sapientiae discrimen. I Nolite iudicare, ut non iudicemini. 18. Luc. 1 Rom. 2, I. 2 In quo enim iudicio iudicaveritis, iudicabimini: 6, 37 s. et in qua mensura mensi fueritis, remetietur vobis. 3 Quid autem vides festucam in oculo fratris 2 Marc. tui: et trabem in oculo tuo non vides? 4, 24. 6, 41 S. 4 Aut quomodo dicis fratri tuo: Sine eiiciam 3-5 Luc festucam de oculo tuo: et ecce trabs est in oculo tuo? 5 Hypocrita, eiice primum trabem de oculo tuo, et tunc videbis eiicere festucam de oculo fratris tui. 7-11 Luc. 11, 9-13. 7 21, 22. 24. Ιο. Iac. 1,5s. 6 Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν, μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μή ποτε καταπατήσουσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐ τῶν καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς. * Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν· ζητεῖτε, καὶ 1 37, 33 εὑρήσετε κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν. 8 Πᾶς Marcu γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει, καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει, καὶ τῷ 14, 13. κρούοντι ἀνοιγήσεται. 9 Ἢ τίς ἐστιν ἐξ ὑμῶν ἄν θρωπος, ὃν αἰτήσει ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἄρτον, μὴ λίθον ἐπιδώσει αὐτῷ; 10 Ἢ καὶ ἰχθὺν αἰτήσει, μὴ ὄφιν ἐπιδώσει αὐτῷ; 11 Εἰ οὖν ὑμεῖς πονηροὶ ὄντες οἴδατε δόματα ἀγαθὰ διδόναι τοῖς τέκνοις ὑμῶν, πόσῳ μᾶλλον ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς δώσει ἀγαθὰ τοῖς αὐτοῦσιν αὐτόν. 12 Luc. 6, 31. 12 Πάντα οὖν ὅσα ἐὰν θέλητε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, οὕτως καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς· 13 Luc. οὗτος γάρ ἐστιν ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται. 13 Εἰσ 13,24· έλθατε διὰ τῆς στενῆς πύλης, ὅτι πλατεῖα ἡ πύλη καὶ εὐρύχωρος ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ἀπώ λειαν, καὶ πολλοί εἰσιν οἱ εἰσερχόμενοι δι' αὐτῆς· 14. Τί στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν, καὶ ὀλίγοι εἰσὶν οἱ εἱρίσκοντες αὐτήν. 15 Προσέχετε ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν, οἵτινες ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασι προβάτων, ἔσωθεν 16-21Lc. δέ εἰσιν λύκοι ἅρπαγες. 16 Ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐ6, 43-46· τῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς. μήτι συλλέγουσιν ἀπὸ 17 12, 33. ἀκανθῶν σταφυλὰς ἢ ἀπὸ τριβόλων σῦκα; 17 08 τως πᾶν δένδρον ἀγαθὸν καρποὺς καλοὺς ποιεῖ, τὸ δὲ σαπρὸν δένδρον καρποὺς πονηροὺς ποιεῖ. 18 Οὐ δύναται δένδρον ἀγαθὸν καρποὺς πονηροὺς ποιεῖν, οὐδὲ δένδρον σαπρὸν καρποὺς καλοὺς ποιεῖν. 12 Tob. 4, 16. 6 Nolite dare sanctum canibus: neque mittatis margaritas vestras ante porcos, ne forte conculcent eas pedibus suis, et conversi dirumpant vos. 7 Petite, et dabitur vobis: quaerite, et invenietis: 7-11 Luc. pulsate, et aperietur vobis. 11, 9-13. 7 21, 22. 8 Omnis enim, qui petit, accipit: et qui quaerit, Marc. 11, invenit: et pulsanti aperietur. 9 Aut quis est ex vobis homo, quem si petierit filius suus panem, numquid lapidem porriget ei? 10 Aut si piscem petierit, numquid serpentem porriget ei? II Si ergo vos, cum sitis mali, nostis bona data dare filiis vestris: quanto magis pater vester, qui in caelis est, dabit bona petentibus se? 24. Io. 14, 13. Iac. 1,5s. 12 Omnia ergo quaecumque vultis ut faciant 12 Luc. vobis homines, et vos facite illis. Haec est enim 6, 31. lex, et Prophetae. 13 Intrate per angustam portam: quia lata porta, 13 Luc. et spatiosa via est, quae ducit ad perditionem, et 13, 24. multi sunt qui intrant per eam. 14 Quam angusta porta, et arcta via est, quae ducit ad vitam: et pauci sunt, qui inveniunt eam! 15 Attendite a falsis prophetis, qui veniunt ad vos in vestimentis ovium, intrinsecus autem sunt lupi rapaces: 16 A fructibus eorum cognoscetis eos. Num- 16-21 Lc. quid colligunt de spinis uvas, aut de tribulis ficus? 6, 43-46. 17 Sic omnis arbor bona fructus bonos facit: 17 12, 33mala autem arbor malos fructus facit. 18 Non potest arbor bona malos fructus facere: neque arbor mala bonos fructus facere. 12 Tob. 4, 16. Novum Testamentum, ed. Brandscheid. I. 3 19 3, 10. 19 Πᾶν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται. 20 Ἄραγε ἀπὸ τῶν 2125, 11. καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αυτούς. 21 Οὐ πᾶς 22 Act. ὁ λέγων μοι· Κύριε, κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ ̓ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα 225. Luc. τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. 22 Πολλοί 13,35 27· ἐροῦσίν μοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ· Κύριε, κύριε, οὐ 19, 13. τῷ σῷ ὀνόματι ἐπροφητεύσαμεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια εξεβάλομεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι 2325,41. δυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν; 23 Καὶ τότε όμο Lug. 13. λογήσω αὐτοῖς· Ὅτι οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς, ἀποχωρεῖτε ἀπ' ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν. 27. 24-27 47 ss. fc Iac. 1, 22. 24 Πᾶς οὖν ὅστις ἀκούει μου τοὺς λόγους τού Luc. 6, τους καὶ ποιεῖ αὐτούς, ὁμοιωθήσεται ἀνδρὶ φρονίμῳ, 24 Rom. ὅστις ᾠκοδόμησεν τὴν οἰκίαν αὐτοῦ ἐπὶ τὴν πέτραν. 25 Καὶ κατέβη ἡ βροχή, καὶ ἦλθον οἱ ποταμοί, καὶ ἔπνευσαν οἱ ἄνεμοι καὶ προσέπεσαν τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ, καὶ οὐκ ἔπεσεν· τεθεμελίωτο γὰρ ἐπὶ τὴν πέτραν. 26 Καὶ πᾶς ὁ ἀκούων μου τοὺς λόγους τούτους καὶ μὴ ποιῶν αὐτοὺς ὁμοιωθήσεται ἀνδρὶ μωρῷ, ὅστις ᾠκοδόμησεν τὴν οἰκίαν αὐτοῦ ἐπὶ τὴν ἄμμον. 27 Καὶ κατέβη ἡ βροχή, καὶ ἦλθον οἱ ποταμοί, καὶ ἔπνευσαν οἱ ἄνεμοι καὶ προσέκοψαν τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ, καὶ ἔπεσεν καὶ ἦν ἡ πτῶσις αὐτῆς μεγάλη. τη 28 Καὶ ἐγένετο, ὅτε ἐτέλεσεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς λόγους τούτους, ἐξεπλήσσοντο οἱ ὄχλοι ἐπὶ τῇ 29 Μarc. διδαχῇ αὐτοῦ· 29 Ἦν γὰρ διδάσκων αὐτοὺς ὡς ἐξουσίαν ἔχων, καὶ οὐχ ὡς οἱ γραμματεῖς 1, 22. Luc. 4, 32. αὐτῶν. |