Nos quoque lucus habet vicinâ confitus ulmo,
Atque fuburbani nobilis umbra loci.
Sæpius hic blandas fpirantia fidera flammas
Virgineos videas præteriiffe choros.
Ah quoties dignæ ftupui miracula formæ
Quæ poffit fenium vel reparare Jovis!
Ah quoties vidi fuperantia lumina gemmas,
Atque faces quotquot volvit uterque polus; Collaque bis vivi Pelopis quæ brachia vincant,
Quæque fluit puro nectare tincta via, Et decus eximium frontis, tremulofque capillos, Aurea quæ fallax retia tendit Amor; Pellacefque genas, ad quos hyacinthina fordet Purpura, et ipse tui floris, Adoni, rubor! Cedite laudatæ toties Heroides olim,
Et quæcunque vagum cepit amica Jovem. Cedite Achæmeniæ turritâ fronte puellæ,
Et quot Sufa colunt, Memnoniamque Ninon.
Vos etiam Danaæ fafces fubmittite Nymphæ,
Et vos Iliacæ, Romuleæque nurus.
Nec Pompeianas Terpëia Mufa columnas
Jactet, et Aufoniis plena theatra ftolis.
Gloria Virginibus debetur prima Britannis,
Extera fat tibi fit fœmina poffe fequi.
Tuque urbs Dardaniis Londinum ftructa colonis
Turrigerum latè confpicienda caput,
Tu nimium felix intra tua mœnia claudis
Quicquid formofi pendulus orbis habet.
Non tibi tot cœlo fcintillant aftra fereno
Endymioneæ turba miniftra dex,
Quot tibi confpicuæ formáque auróque puellæ
Per medias radiant turba videnda vias.
Creditur huc geminis veniffe invecta columbis
Alma pharetrigero milite cincta Venus,
Huic Cnidon, et riguas Simoentis flumine valles,
Huic Paphon, et roseam post habitura Cypron,
Aft ego, dum pueri finit idulgentia cæci,
Moenia quàm fubitò linquere faufta paro;
Et vitare procul malefidæ infamia Circes
Atria, divini Molyos ufus ope.
Stat quoque juncofas Cami remeare paludes,
Atque iterum raucæ murmur adire Scholæ. go
Interea fidi parvum cape munus amici,
Paucaque in alternos verba coacta modos.
ELEGIA SECUNDA, Anno Etatis 17.
In obitum Præconis Academici Cantabrigienfis.
E, qui confpicuus baculo fulgente folebas Palladium toties ore ciere gregem, Ultima præconum præconem te quoque fæva Mors rapit, officio nec favet ipfa suo. Candidiora licet fuerint tibi tempora plumis Sub quibus accipimus delituiffe Jovem, O dignus tamen Hæmonio juvenescere fucco, Dignus in AEfonios vivere poffe dies,
Dignus quem Stygiis medicâ revocaret ab undis
Arte Coronides, fæpe rogante dea.
Tu fi juffus eras acies accire togatas,
Et celer à Phœbo nuntius ire tuo,
Talis in Iliacâ ftabat Cyllenius aula
Alipes, æthereâ miffus ab arce Patris.
Talis et Eurybates ante ora furentis Achillei
Rettulit Atridæ jussa severa ducis.
Magna fepulchrorum regina, satelles Averni
Sæva nimis Mufis, Palladi fæva nimis,
Quin illos rapias qui pondus inutile terræ,
Turba quidem est telis ista petenda tuis.
Vestibus hunc igitur pullis Academia luge,
Et madeant lachrymis nigra feretra tuis.
Fundat et ipfa modos querebunda Elegëia triftes,
Perfonet et totis nænia mafta fcholis.
ELEGIA TERTIA, Anno Ætatis 17.
In obitum + Prafulis Wintonienfis.
œstus eram, et tacitus nullo comitante fedebam, Hærebantque animo triftia plura meo,
Protinus en fubiit funeftæ cladis imago
Fecit in Angliaco quam Libitina folo;
Dum procerum ingreffa eft splendentes marmore
Dira fepulchrali mors metuenda face;
Pulfavitque auro gravidos et jafpide muros,
Nec metuit fatrapum fternere falce greges.
+ Lancelot Andrews, who died Sept. 21. 1626.
Tunc memini clarique ducis, fratrisque verendi
Intempeftivis offa cremata rogis :
Et memini Heroum quos vidit ad æthera raptos,
Flevit et amiffos Belgia tota duces.
At te præcipuè luxi digniffime Præsul,
Wintoniæque olim gloria magna tuæ;
Delicui fletu, et trifti fic ore querebar,
Mors fera Tartareo diva fecunda Jovi,
Nonne fatis quod fylva tuas perfentiat iras,
Et quod in herbofos jus tibi detur agros,
Quodque afflata tuo marcefcant lilia tabo,
Et crocus, et pulchræ Cypridi facra rosa, Nec finis ut femper fluvio contermina quercus Miretur lapfus prætereuntis aquæ ?
Et tibi fuccumbit liquido quæ plurima cœlo
Evehitur pennis quamlibet augur avis,
quæ mille nigris errant animalia sylvis,
Et quod alunt mutum Proteos antra pecus.
Invida, tanti tibi cum fit conceffa poteftas ;
Quid juvat humanâ tingere cæde manus?
Nobileque in pectus certas acuiffe fagittas,
Semideamque animam sede fugâsse suâ?
Talia dum lacrymans alto fub pectore volvo,
Rofcidus occiduis Hefperus exit aquis,
Et Tarteffiaco fubmerferat æquore currum
Phoebus, ab eöo littore mensus iter.
Nec mora, membra cavo pofui refovenda cubili, 35 Condiderant oculos noxque foporque meos:
Cum mihi vifus eram lato spatiarier agro,
Heu nequit ingenium vifa referre meum.
Illic puniceâ rádiabant omnia luce,
Ut matutino cum juga fole rubent.
Ac veluti cum pandit opes Thaumantia proles,
Veftitu nituit multicolore folum.
Non dea tam variis ornavit floribus hortos
Alcinoi, Zephyro Chloris amata levi.
Flumina vernantes lambunt argentea campos, 45
Ditior Hefperio flavet arena Tago.
Serpit odoriferas per opes levis aura Favoni,
Aura fub innumeris humida nata rofis,
Talis in extremis terræ Gangetidis oris
Luciferi regis fingitur effe domus.
Ipfe racimiferis dum densas vitibus umbras
Et pellucentes miror ubique locos,
Ecce mihi fubito Præful Wintonius aftat,
Sidereum nitido fulfit in ore jubar;
Veflis ad auratos defluxit candida talos,
Infula divinum cinxerat alba caput.
Dumque fenex tali incedit venerandus amictu,
Intremuit læto florea terra fono.
Agmina gemmatis plaudunt cœleftia pennis,
Pura triumphali perfonat æthra tubâ.
Quisque novum amplexu comitem cantuque falutat,
Hofque aliquis placido mifit ab ore fonos;
Nate veni, et patrii felix cape gaudia regni,
Semper ab hinc duro, nate, labore vaca.
|