Dixit, et aligeræ tetigerunt nablia turmæ,
At mihi cum tenebris aurea pulfa quies.
Flebam turbatos Cephaleiâ pellice fomnos,
Talia contingant fomnia fæpe mihi.
Ad Thomam Junium præceptorem fuum, apud mercatores Anglicos Hamburga agentes, Paftoris munere fungentem.
Urre per immenfum fubitò mea littera pontum,
I, pete Teutonicos læve per æquor agros;
Segnes rumpe moras, et nil, precor, obftet eunti,
Et feftinantis nil remoretur iter.
Ipfe ego Sicanio frænantem carcere ventos
AEolon, et virides follicitabo Deos,
Cæruleamque fuis comitatam Dorida Nymphis,
Ut tibi dent placidam per fua regna viam.
At tu, fi poteris, celeres tibi fume jugales,
Vecta quibus Colchis fugit ab ore viri;
Aut quies Triptolemus Scythicas devenit in oras
Gratus Eleusinâ missus ab urbe puer.
Atque ubi Germanas flavere videbis arenas
Ditis ad Hamburgæ monia flecte gradum,
Dicitur occifo quæ ducere nomen ab Hamâ,
Cimbrica quem fertur clava dediffe neci.
Vivit ibi antiquæ clarus pietatis honore
Præful Chrifticolas pafcere doctus oves; Ille quidem eft animæ plufquam pars altera noftræ, Dimidio vitæ vivere cogor ego.
Hei mihi quot pelagi, quot montes interjecti
Me faciunt aliâ parte carere mei!
Charior ille mihi quàm tu doctiffime Graium
Cliniadi, pronepos qui Telamonis erat;
Quàmque Stagirites genorofo magnus alumno, 25
Quem peperit Lybico Chaonis alma Jovi.
Qualis Amyntorides, qualis Philyrëius Heros
Myrmidonum regi, talis et ille mihi.
Primus ego Aonios illo præeunte receffus
Luftrabam, et bifidi facra vireta jugi,
Pieriosque haufi latices, Clioque favente,
Caftalio fparfi læta ter ora mero.
Flammeus at fignum ter viderat arietis AEthon,
Induxitque auro lanea terga novo,
Bifque novo terram fparfifti Chlori fenilem
Gramine, bifque tuas abftulit Auster,opes:
Necdum ejus licuit mihi lumina pascere vultu,
Aut linguæ dulces aure bibisse fonos.
Vade igitur, curfuque Eurum præverte sonorum, Quàm fit opus monitis res docet, ipfa vides. 40 Invenies dulci cum conjuge fortè sedentem,
Mulcentem gremio pignora chara fuo, Forfitan aut veterum prælarga volumina patrum Verfantem, aut veri biblia facra Dei, Cæleftive animas faturantem rore tenellas,
Grande falutiferæ religionis opus.
Utque folet, multam fit dicere cura falutem,
Dicere quam decuit, fi modo adeffet, herum.
Hæc quoque paulum oculos in humum defixa mo-
Verba verecundo fis memor ore loqui: (deftos
Hæc tibi, fi teneris vacat inter prælia Musis,
Mittit ab Angliaco littore fida manus.
Accipe finceram, quamvis fit fera, falutem;
Fiat et hoc ipfo gratior illa tibi.
Sera quidem, fed vera fuit, quam casta recepit 55
Icaris à lento Penelopeia viro.
Aft ego quid volui manifeftum tollere crimen,
Ipfe quod ex omni parte levare nequit?
Arguitur tardus meritò, noxamque fatetur,
Et pudet officium deferuisse suum.
Tu modò da veniam faffo, veniamque roganti,
Crimina diminui, quæ patuere, folent.
Non ferus in pavidos rictus diducit hiantes,
Vulnifico pronos nec rapit ungue leo.
Sæpe fariffiferi crudelia pectora Thracis
Supplicis ad moeftas delicuere preces.
Extenfæque manus avertunt fulminis ictus,
Placat et iratos hoftia
parva Deos.
Jamque diu fcripfisse tibi fuit impetus illi,
Neve moras ultra ducere paffus Amor.
Nam vaga Fama refert, heu nuntia vera malorum! In tibi finitimis bella tumere locis,
Teque tuamque urbem truculento milite cingi, Et jam Saxonicos arma paraffe duces.
Te circum latè campos populatur Enyo,
Et fata carne virûm jam cruor arva rigat;
Germanifque fuum conceffit Thracia Martem,
Illuc Odryfios Mars pater egit equos ;
Perpetuòque comans jam deflorescit oliva,
Fugit et ærifonam Diva perofa tubam,
Fugit io terris, et jam non ultima virgo
Creditur ad fuperas justa volasse domos.
Te tamen intereà belli circumfonat horror,
Vivis et ignoto folus inopfque folo ;
Et, tibi quam patrii non exhibuere penates,
Sede peregrinâ quæris egenus opem.
Patria dura parens, et saxis sævior albis
Spumea quæ pulfat littoris unda tui,
Siccine te decet innocuos exponere fœtus,
Siccine in externam ferrea cogis humum,
Et finis ut terris quærant alimenta remotis
Quos tibi profpiciens miserat ipfe Deus,
Et qui læta ferunt de cœlo nuntia, quique
Quæ via poft cineres ducat ad aftra, docent? Digna quidem Stygiis quæ vivas claufa tenebris, AEternâque animæ digna perire fame! Haud aliter vates terræ Thefbitidis olim Preffit inaffueto devia tesqua pede,
Desertasque Arabum salebras, dum regis Achabi
Effugit atque tuas, Sidoni dira, manus.
Talis et horrifono laceratus membra flagello,
Paulus ab AEmathiâ pellitur urbe Cilix.
Pifcofæque ipfum Gergeffæ civis Iëfum
Finibus ingratus juffit abire fuis.
At tu fume animos, nec fpes cadat anxia curis,
Nec tua concutiat decolor offa metus.
Sis etenim quamvis fulgentibus obfitus armis,
Intententque tibi millia tela necem,
At nullis vel inerme latus violabitur armis,
Deque tuo cufpis nulla cruore bibet.
Namque eris ipse Dei radiante sub ægide tutus,
Ille tibi cuftos, et pugil ille tibi;
Ille Sionææ qui tot fub moenibus arcis
Affyrios fudit nocte filente viros;
Inque fugam vertit quos in Samaritidas oras 115
Mifit ab antiquis prifca Damascus agris,
Terruit et denfas pavido cum rege cohortes,
Aere dum vacuo buccina clara fonat,
Cornea pulvereum dum verberat ungula campum,
Currus arenofam dum quatit actus humum, 120
Auditurque hinnitus equorum ad bella ruentûm,
Et strepitus ferri, murmuraque alta virûm.
Et tu (quod fupereft miferis) fperare memento,
Et tua magnanimo pectore vince mala;
Nec dubites quandoque frui melioribus annis, 125
Atque iterum patrios poffe videre lares.
ELEGIA QUINTA, Anno Ætatis 20. In adventum veris.
N fe perpetuo Tempus revolubile gyro
Jam revocat Zephyros vere tepente novos ;
|