ELEGIA SEXT A. Ad Carolum Deodatum ruri commorantem, Qui cum Idibus Decemb. fcripfiffet, et fua carmina excufari poftulaffet fi folito minus effent bona, quod inter lautitias quibus erat ab amicis exceptus, haud fatis felicem operam Mufis dare fe poffe affirmabat, hoc habuit refponfum. MIT 4 ITTO tibi fanam non pleno ventre falutem, Qua tu diftento fortè carere potes. At tua quid noftram prolectat Musa camœnam, Nec finit optatas poffe fequi tenebras? Carmine fcire velis quàm te redamemque colamque, Crede mihi vix hoc carmine fcire queas. Nam neque nofter amor modulis includitur arctis, Nec venit ad claudos integer ipfe pedes. Quàm bene folennes epulas,hilaremqueDecembrim, Feftaque cœlifugam quæ coluere Deum, Deliciafque refers, hyberni gaudia ruris, 10 Haustaque per lepidos Gallica musta focos! Quid quereris refugam vino dapibusque poesin ? Carmen amat Bacchum, carmina Bacchus amat. Nec puduit Phoebum virides geftaffe corymbos, 15 Atque hederam lauro præpofuiffe fuæ. Sæpius Aoniis clamavit collibus Euc Mifta Thyoneo turba novena choro. Nafo Corallæis mala carmina mifit ab agris: Non illic epulæ, non fata vitis erat. 20 Quid nifi vina, rofafque racemiferumque Lyæum Pindaricofque inflat numeros Teumefius Euan, 30 Quadrimoque madens Lyricen Romanus Iaccho Auditurque chelys fufpenfa tapetia circum, 40 Et revocent, quantum crapula pellit iners. Crede mihi dum pfallit ebur, comitataque plectrum Implet odoratos festa chorea tholos, Percipies tacitum per pectora ferpere Phœbum, 45 Quale repentinus permeat offa calor, Perque puellares oculos digitumque fonantem Irruet in totos lapfa Thalia finus. Nam Namque Elegia levis multorum cura Deorum eft, 50 At qui bella refert, et adulto fub Jove cœlum, 55 Heroafque pios, femideofque duces, 60 Et nunc fancla canit fuperum confulta deorum, Qualis vefte nitens facrâ, et luftralibus undis 65 Hoc ritu vixiffe ferunt poft rapta fagacem 70 Perque tuas rex ime domos, ubi fanguine nigro 75 Dicitur umbrarum detinuiffe greges. 80 Diis etenim facer eft vates, divûmque facerdos, 84 (turmas, Dona quidem dedimus Christi natalibus illa, Illa fub auroram lux mihi prima tulit. Te quoque preffa manent patriis meditata cicutis, Tu mihi, cui recitem, judicis inftar eris. ELEGIA SEPTIMA, Anno Ætatis 19. NOND go NDUM blanda tuas leges Amathusia nôram Sæpe cupidineas, puerilia tela, fagittas, Tu Atque tuum fprevi maxime numen Amor, puer imbelles dixi transfige columbas, Conveniunt tenero mollia bella duci. Aut de pafferibus tumidos age, parve, triumphos, Hæc funt militiæ digna trophæa tuæ. 5 In genus humanum quid inania dirigis arma? Ver erat, et fummæ radians per culmina villæ 14 At mihi adhuc refugam quærebant lumina noctem, Aftat Amor lecto, pictis Amor impiger alis, 20 Aut qui formofas pellexit ad ofcula nymphas 3.0 Me nequit adductum curvare peritiùs arcum, 35 Qui poft terga folet vincere Parthus eques: Cydoniufque mihi cedit venator, et ille 40 Ju |