Confuluit rerum fummæ, certoque peregit Pondere fatorum lances, atque ordine fummo 35 Singula perpetuum juffit fervare tenorem. Volvitur hinc lapfu mundi rota prima diurno; Raptat et ambitos fociâ vertigine cœlos. Tardior haud folito Saturnus, et acer ut olim Fulmineum rutilat cristatâ caffide Mavors. Floridus æternùm Phœbus juvenile corufcat, Nec fovet effœtas loca per declivia terras Devexo temone Deus; sed semper amicâ Luce potens eadem currit per figna rotarum. Surgit odoratis pariter formofus ab Indis AEthereum pecus albenti qui cogit Olympo Mane vocans, et ferus agens in pafcua cœli, Temporis et gemino dispertit regna colore. Fulget, obitque vices alterno Delia cornu, Cæruleumque ignem paribus complectitur ulnis. 50 Nec variant elementa fidem, folitoque fragore Lurida perculfas jaculantur fulmina rupes. Nec inane furit leviori murmure Corus, per
Stringit et armiferos æquali horrore Gelonos Trux Aquilo, fpiratque hyemem, nimbofque volu- Utque folet, Siculi diverberat ima Pelori
Rex maris, et raucâ circumftrepit æquora conchâ Oceani Tubicen, nec vastâ mole minorem
AEgeona ferunt dorfo Balearica cete.
Sed neque Prifcus abeft, fervatque fuum Narciffus odorem,
Terra tibi fæcli vigor ille vetufti
Et puer ille fuum tenet et puer ille decorem Phoebe tuufque et Cypri tuus, nec ditior olim Terra datum fceleri celavit montibus aurum
Confcia, vel fub aquis gemmas. Sic denique in Ibit cunctarum series justiffima rerum, (ævum Donec flamma orbem populabitur ultima, latè Circumplexa polos,. et vafti culmina cœli; Ingentique rogo flagrabit machina mundi. De Idea Platonica quemadmodum Ariftoteles intellexit. ICITE facrorum præfides nemorum deæ, Tuque O noveni perbeata numinis Memoria mater, quæque in immenso procul Antro recumbis otiofa AEternitas, Monumenta fervans, et ratas leges Jovis, Cœlique faftos atque ephemeridas Deûm, Quis ille primus cujus ex imagine Natura folers finxit humanum genus, AEternus, incorruptus, æquævus polo, Unusque et univerfus, exemplar Dei? Haud ille Palladis gemellus innubæ Interna proles infidet menti Jovis; Sed quamlibet natura fit communior, Tamen feorfùs extat ad morem unius, Et, mira, certo ftringitur fpatio loci; Seu fempiternus ille fiderum comes Cœli pererrat ordines decemplicis, Citimúmve terris incolit luna globum: Sive inter animas corpus adituras fedens
Obliviofas torpet ad Lethes aquas: Sive in remotâ forte terrarum plaga Incedit ingens hominis archetypus gigas, Et diis tremendus erigit celfum caput Atlante major portitore fiderum. Non cui profundum cæcitas lumen dedit Dircæus augur vidit hunc alto finu; Non hunc filenti nocte Plëiones nepos Vatum fagaci præpes oftendit choro; Non hunc facerdos novit Affyrius, licet Longos vetufti commemoret atavos Nini, Prifcumque Belon, inclytumque Ofiridem. Non ille trino gloriofus nomine
Ter magnus Hermes (ut fit arcani sciens) Talem reliquit Ifidis cultoribus.
At tu perenne ruris Academi decus
(Hæc monftra fi tu primus induxti fcholis) Jam jam poetas urbis exules tuæ Revocabis, ipfe fabulator maximus, Aut inftitutor ipfe migrabis foras.
UNC mea Pierios cupiam per pectora fontes Irriguas torquere vias, totumque per ora
Volvere laxatum gemino de vertice rivum; Ut tenues oblita fonos audacibus alis
Surgat in officium venerandi Musa parentis. Hoc utcunque tibi gratum pater optime carmen Exiguum meditatur opus, nec novimus ipsi
Aptiùs à nobis quæ poffint munera donis Refpondere tuis, quamvis nec maxima poffint Refpondere tuis, nedum ut par gratia donis 10 Effe queat, vacuis quæ redditur arida verbis. Sed tamen hæc noftros oftendit pagina cenfus, Et quod habemus opum chartâ numeravimus iftâ, Quæ mihi funt nullæ, nisi quas dedit aurea Clio Quas mihi femoto fomni peperere fub antro, Et nemoris laureta facri Parnaffides umbra. Nec tu vatis opus divinum despice carmen, Quo nihil æthereos ortus, et femina cœli, Nil magis humanam commendat origine mentem, Sancta Promethéæ retinens veftigia flammæ. Carmen amant fuperi, tremebundaque Tartara car- Ima ciere valet, divofque ligare profundos, (men Et triplici duros Manes adamante coercet. Carmine fepofiti retegunt arcana futuri Phœbades, et tremulæ pallentes ora Sibyllæ; 25 Carmina facrificus follennes pangit ad aras, Aurea feu fternit motantem cornua taurum; Seu cùm fata fagax fumantibus abdita fibris Gonfulit, et tepidis Parcam fcrutatur in extis. Nos etiam patrium tunc cum repetemus Olympum, AEternæque moræ ftabunt immobilis ævi, Ibimus auratis per cœli templa coronis, Dulcia fuaviloquo fociantes carmina plectro, Aftra quibus, geminique poli convexa fonabunt. Spiritus et rapidos qui circinat igneus orbes,
Nunc quoque fidereis intercinit ipse choreis Immortale melos, et inenarrabile carmen; Torrida dum rutilus compefcit fibila ferpens, Demiffoque ferox gladio manfuefcit Orion; Stellarum nec fentit onus Maurufius Atlas. Carmina regales epulas ornare folebant, Cum nondum luxus, vaftæque immensa vorago Nota gulæ, et modico fpumabat cœna Lyæo. Tum de more fedens fefta ad convivia vates AEfculeâ inton fos redimitus ab arbore crines, 45 Heroumque actus, imitandaque gefta canebat, Et chaos, et pofiti latè fundamina mundi, Reptantefque deos, et alentes numina glandes, Et nondum AEtneo quæfitum fulmen ab antro. Denique quid vocis modulamen inane juvabit, 50 Verborum fenfufque vacans, numerique loquacis? Silveftres decet ifte choros, non Orphea cantus, Qui tenuit fluvios et quercubus addidit aures Carmine,non citharâ, fimulachraque functa canendo Compulit in lacrymas; habet has à carmine laudes.
Nec tu perge precor facras contemnere Mufas, 56 Nec vanas inopesque puta, quarum ipfe peritus Munere, mille fonos numeros componis ad aptos, Millibus et vocem modulis variare canoram Doctus, Arionii meritò fis nominis hæres. Nunc tibi quid mirum, fi me genuisse poëtam Contigerit, charo fi tam propè fanguine juncti Cognatas artes, ftudiumque affine fequamur?
« السابقةمتابعة » |