Inhalt. 1. De partitione philologiae. (Geschrieben 1832.) II. Zur Geschichte des religiösen Bewusstseins bei den Hellenen. (Aus d. Progr. der Flensburger Gelehrtenschule, Ostern III. Die Oedipus - Sage u. ihre Behandlung bei Sophokles. (Pro- IV. Der gegenwärtige Stand der religiösen Beurtheilung des VI. Horatiana. (Progr. der Schleswiger Domschule, Ost. 1840.) 109-127. VII. De usu infinitivi Plautino commentatio. (Gratulationsschrift zum Jubilaeum des Wismarschen Gymn., Schleswig 1841; 150-164. 165-184. 185-191. IX. Philologische Aehrenlese. a) Vermischtes, 1-5. (Aus Zeit- schrift f. Alt. - Wiss. 1842. H. 3.) 6—8. (Geschrieben 1851.) b) Zu Sophokles Elektra. (Geschrieben 1847.) . X. Ob und wie ein zusammenhängender Vortrag der Syntax der alten Sprachen für die obern Classen unserer Gelehrten- schulen geeignet sei? (Aus d. Schulblatt für Mecklenburg XII. Ueber die Lectüre Cicero's in Gymnasien. (Geschr. 1839.) 203-208. XIII. Ueber die besondere Behandlung der griechischen und rö- mischen Alterthümer im Gymnasialunterrichte. (Geschr. 1838.) 209-214. 215-238. XV. Prüfung der neuesten Vorschläge für methodischen Ge- XVI. Die Aufgabe und gegenwärtige Stellung der christlichen Pädagogik. (Aus d. Schlesw. - Holst, Kirchen u. Schulblatte. selben. 1849. Nr. 22- -24. S. 182-197.) XVIII. Die Vorbildung des Schulmanns für seinen Beruf. (Aus d. Zeitschr. f. d. Gymnasialw. 1849. S. 1—22.) . XIX. Der Schulgottesdienst. (Aus d. Schlesw. - Holst. Kirchen- 1) Ueber Aufgabe u. Leistung der Gelehrtenschule in unse- rer Zeit. (Schulbl. f. Mecklenbg. u. Schlesw. - Holst. 1, 3. 329-342. 343-350. 351-358. 359-368. 6) Die Schule, des Hauses Helferin. (Abgedruckt: Hamburg, 389-400. 9) Neujahrs- Ansprache, 1850. (Abgedruckt im Flensburger 409-414. 10) Die Schule im Kampfe mit der Welt (Abgedruckt: Par- chim 1851.) 414-424. . I. De partitione philologiae. Quemadmodum in omni artium litterarumque genere opera atque studium corum, qui in his industriam suam collocant, eo maxime incumbere oportet, ut ex singulis minutisque rebus partes quaedam effingantur, partes vero ad unam summamque quae omnia complectitur legem reducantur, ne quasi deserta vagentur huc illucve totius corporis membra, quae dissipata neque communi vinculo comprehensa sua carent virtute ac dignitate: ita acrius et diligentius quam fieri solitum est nostra hac litterarum aetate atque singulari quadam cura intendendum videtur in omnium quae ad antiquas litteras pertinent rerum fixam certisque finibus circumscriptam complexionem. Ea enim aetas nostra est, quae unicuique litterarum disciplinae suum certissime adsignet locum, unde reliquae accuratissime arceri et dignosci queant; ex altera parte commune quod inter omnia litterarum artiumque genera est vinculum et anquirat et constituat, unde fit, ut quamvis inter se opposita atque alterum ex alterius ambitu penitus seiuncta videantur, tamen universa quae in iis inest affinitate ac mirabili quodam consensu ad unam summamque humanitatis legem revocari possint. Qua quidem finium constitutione praecipue opus esse senserunt, quicumque recta litterarum intelligentia ducti non leviter attigerunt, sed paullo altius indagarunt earum, de quibus nunc prae ceteris loquimur, litterarum laudes atque virtutes. Quamquam enim ad primam praecipuamque ingenii iuvenilis institutionem adhiberi, uti olim coepta, ita ne nunc quidem desita sunt scripta illa antiquitatis monumenta, ex quibus tamquam fontibus omnis doctrinae politioris nutrimenta hauriantur: mature tamen intellectum est diuque ante nostram aetatem, multo maiorem amplioremque esse praestantissimarum quae inde peterentur cognitionum et dignitatem et |