Διαΐσσει τον χρυσομίτραν

Τε κικλήσκω τᾶσδ ̓ ἐπώνυμον

Γᾶς οἴνοπα Βάκχον Εύϊον
Μαινάδων μονόςολον,

Πελασθῆναι φλέγοντ ̓ ἀγλαῶπι πεύκα
Επὶ τον ἀπόλιμον ἐν θεοῖς Θεόν.

220

ACTUS SECUNDI SCENA PRIMA.

ΟΙΔΙΠΟΥΣ, ΧΟΡΟΣ.

ΙΑΜΒΟΙ.

Οἱ. Αιτες ἃ δ ̓ αἰτεῖς, τἄμ' ἐὰν θέλῃς ἔπη

Κλύων δέχεσθαι, τῇ νόσῳ θ ̓ ὑπηρετεῖν
Αλκὴν λάβοις ἂν κανακέφισιν κακῶν.

Α γὼ ξένα μὲν τὸ λόγο τοδ ̓ ἐξερῶ,

225

Ξένα δε τα πραχθέντ@· ' γὰρ ἂν μακρὰν Ιχνευον αὐτὸς, μὴ ἐκ ἔχων τί σύμβολον

Νῦν δ'. (ὕτερα γὰρ ἀςὸς εἰς ἀςὸς τελῶ) 230 Υμῖν προφωνῶ πᾶσι Καδμείοις τάδε·

Οςις ποθ' ὑμῶν Λάϊον τον Λαβδάκο

235

Κάτοιδεν, ἀνδρὸς ἐκ τίνΘ διώλετο,
Τστον κελεύω πάντα σημαίνειν ἐμοί.
Κεἰ μὲν φοβεῖται τὸ πίκλημ ̓, ὑπεξελὼν
Αὐτὸς καθ ̓ αὐτῷ· πείσεται γὰρ ἄλλο μὲν
Αςεργὲς δὲν, γῆς δ ̓ ἄπεισιν ἀβλαβής.
Εἰ δ ̓ αὖ τις ἄλλον οἶδεν ἐξ ἄλλης χθονός
Τὸν αὐτόχειρα, μὴ σιωπάτω τὸ γὰρ
Κέρδα τελῶ γὼ, χ ̓ ἡ χάρις προσκείσεται. 240
Εἰ δ ̓ αὖ σιωπήσεσθε, καὶ τις ἢ φίλο

او

Δείσας ἀπώσῃ τόπο, ἢ χ ̓ αὑτῷ τόδε,
Α κ τῶνδε δράσω, ταῦτα χρὴ κλύειν ἐμδ.
Τὸν ἄνδρ ̓ ἀπαυδῶ τ8τον ὅςις ἐςὶ, γῆς
Τῆσδ ̓, ἧς ἐγὼ κράτη τε καὶ θρόνες νέμω, 245
Μήτ' ἐισδέχεςθαι μήτε προσφωνεῖν τινα,
Μήτ ̓ ἐν θεῶν εὐχαῖσι μήτε θύμασι

Κοινὸν ποιεῖσθαι, μήτε χέρνιβας νέμειν

Ωθεῖν δ' απ' οἴκων πάντας, ὡς μιάσματα
Τδδ ̓ ἡμὶν ὄντ@· ὡς τὸ Πυθικὸν θεὸ

250

233. Ανδρος εκ τινος.-234. σημαινειν εμοι.249. Ωθειν απ' οίκων, and note the four lines from the 250th.

Μαντεῖον ἐξέφηνεν ἀρτίως ἐμοί.
Εγὼ μὲν οὖν τοιοσδε τῷ τε δαίμονι
Τῷ τ ̓ ἀνδρὶ τῶ θανόντι σύμμαχος πέλω.
Κατεύχομαι δε τον δεδρακότ', εἴτέ τις
Εἷς ὢν λέληθεν, εἴτε πλειόνων μέτα,

255

255. It is not difficult to conceive that the letters which were shewn by figures 9 and 10, ante, to compose the name of Ralph in Hudibras, have a resemblance also to the two Greek words Εις ων, as drawn in

Fig. 123.

thes being in shadow, and all the other letters in light; and the various human like prototypes shewn, passim ante, to be formed out of the shadows of Ralph's (now Edipus's person) give a ready explanation likewise of the πλειόνων μετα. The frequent use of κακον, κακως, and the like terms, with respect to Edipus, have regard to his prototype (the same as that of Ralph in Hudibras), being often likened to the devil.

Κακόν κακῶς νιν άμοιρον ἐκτρίψαι βίον.
Επεύχομαι δ' οἴκοισιν εἰ ξυνέσιος
Εν τοῖς ἐμοῖς γένοιτ' εμου συνειδότος,
Παθῶν ἅπερ τοῖσδ ̓ ἀρτίως ἠρασάμην.
ὑμῖν δε ταῦτα πάντ ̓ ἐπισκήπτω τελεῖν,
Υπέρ τ' ἐμαυτ8, τοῦ 9ε8 τε, τῆσδε τε
Γῆς, ὧδ ἀκάρπως καθέως ἐφθαρμένης.
Οὐδ' εἰ γὰρ ἦν τὸ πρᾶγμα μὴ θεήλατον,
Ακάθαρτον ὑμᾶς εἰκὸς ἦν ὅτως ἐᾷν,
Ανδρός γ' αρίςε βασιλέως τ ̓ ὀλωλότος,
Αλλ' ἐξερευνῶν· νῦν δ ̓ ἐπικυρῶ τ ̓ ἐγώ,

el

Εχων μὲν αρχὰς ἃς ἐκεῖν

εἶχε πριν,
Εχων δε λέκτρα, καὶ γυναῖχ ̓ ὁμόσπορον,
Κοινῶν τε παίδων κοιν ̓ ἂν, εἰ κείνῳ γένος
Μὴ δυσύχησεν, ἦν ἂν ἐκπεφυκότα.
Νῦν δ ̓ ἐς τὸ κείνε κρᾶτ ̓ ἐνήλαθ ̓ ἡ τύχη.
Ανθ' ὧν ἐγὼ τάδ' ὥσπερεί το με πατρὸς
Υπερμαχόμαι, καπὶ πάντ ̓ ἀφίξομαι

260

265

270

257. Ξυνέσιος. 258. Συνειδοτος.—261. Υπερ τ' εμαυτέ, τε θες τε.—263. Πραγμα θεήλατον.265. Ανδρος ολωλο and the four lines from the 267 th.

τος,

Ζητῶν τὸν αὐτόχειρα το φόνο λαβεῖν,
Τῷ Λαβδακείῳ παιδί, Πολυδώρα τε καὶ 275
Το πρόσθε Κάδμο, το πάλαι τ' Αγήνορα.
Καὶ ταῦτα τοῖς μὴ δρῶσιν, εύχομαι θεός
Μήτ ̓ ἄροτον αὐτοῖς γῆν ἀνιέναι τινὰ,
Μήτ' ἦν γυναικῶν παῖδας· ἀλλὰ τῷ πότμῳ
Τῷ νῦν φθερείσθαι, κάτι τοδ ̓ ἐχθίονι.
Ημῖν δε τοῖς ἄλλοισι Καδμείοις, ὅσοις
Τάδ' ἔς' ἀρέσκονθ', ἥ τε σύμμαχα Δίκη,
Χ' οἱ πάντες εὖ ξυνειεν εἰσαεί θεοί.

280

285

Χο. Ωστές μ' ἀραῖον ἔλαβες, ὧδ ̓ ἄναξ ἐρῶ Οὔτ ̓ ἔκτανον γαρ, ὅτε τὸν κτανοντ ̓ ἔχω Δείξαι. τὸ δὲ ζήτημα, το πέμψανα ἦν Φοίβε τόδ' εἰπεῖν, ὅςις εἴργαςάι πόλε.

66

Οι. Δίκαι ἔλεξας· σε αλλ' αναγκάσαι θεὸς,

σε Αν μὴ θέλωσιν, ἐδὲ εἷς δύναιτ' άνηρ.

Χο. Τα δεύτερ ̓ ἐκ τῶνδ ̓ ἂν λέγοιμ', ἅ μοι

δοκεῖ.

290

Οι. Εἰ καὶ τρίτ ̓ ἐςὶ, μὴ παρῃς τὸ μὴ ἐ φράσαι.

286. Τε πεμψαντος ην Φοιβε τοδ ειπειν.

239. Ανηρ.

VOL. IV.

L