Χο. Ανακτ ̓ ἄνακι ταῦθ' ὁρῶντ ̓ ἐπίςαμαι Μάλιςα φοίβῳ Τειρεσίαν παρ' ὅ τις ἂν

ادو

Σκοπῶν τάδ', ὦ ναξ, εκμαθοι σαφέςατα.

Οι. Αλλ' εκ εν αργοις δε τετ επραξάμην. Επεμψα γὰρ, Κρέοντος εἰπόντος, διπλῶς 296 Πομπός πάλαι δὲ μὴ παρὼν θαυμάζεται.

292. Teiresias has the same prototype as Horatio in Hamlet, and the same as Whachum's pump in Hudibras, (drawn in fig. 34,) which explains the pun involved in the word πομπες (297). The term dλ is referable (in further proof of which see future notes to a like effect) to the mark of the figure 2, made by the streak of light round the pump, or round Teiresias's head, as turned upside Teiresias is drawn as blind in

down.

Fig. 129.

Χο. Καὶ μὴν τά γ' ἄλλὰ κωφὰ καὶ παλαί ̓ ἔπη. Οι. Τὰ ποια ταυτα; πάντα γὰρ σκοπῶ λόγον. Χο. Θανεῖν ἐλέχθη πρὸς τινῶν ὁδοιπόρων. 300 Οι. Ηκεσα καγώ τονδ' ἰδόντ ̓ ἐδεὶς ὁρᾷ. Χο. Αλλ' ἔτι μὲν δὴ δείματος γ ̓ ἔχει μέρος, Τὰς σὰς ἀκέων & μενεῖ τοιάσδ ̓ ἀράς.

Οι. Ωἱ μή 'ςι δρωνι τάρβα, εδ' ἔπος φοβεῖ. Χο. Αλλ ̓ οὐξελέγχων αὐτόν ἐςιν· οἵδε γὰρ 305 Τὸν θεῖον ἤδη μάντιν ὧδ ̓ ἄγεσιν, ᾧ Τἀληθὲς ἐμπέφυκεν ἀνθρώπων μόνῳ.

300. Note προς τινων οδοιπόρων.-305. ουξελεγχων RUTO and note particularly the last line of this scene, and the first lines of the next, as regarding the prototype of Teiresias's person, and referable at the same time to the old adage of Truth lying in a well.

Οι. Ω πάλα νωμων Τειρεσία διδακτά τε, Αῤῥητά τ', εράνιά τε, καὶ χθονοςιβῆ, Πόλιν μὲν εἰ καὶ μὴ βλέπεις, φρονεῖς δ ̓ ὅμως 310 Οἵα νόσῳ συνεσιν της σε προςάτην

སྣ

Σωτηρά τ ̓, ὦ ναξ, μοῦνον ἐξευρίσκομεν.
Φοῖβα γὰρ, εἰ καὶ μὴ κλύεις των ἀγΓέλων,
Πέμψασιν ἡμῖν ἀντέπεμψεν, ἔκλυσιν
Μόνην ἂν ἐλθεῖν τοῦδε τα νοσήματα,
Εἰ τοὺς κτανόντας Λάϊον μαθόντες εὖ,
Κτείναιμεν, ἡ γῆς φυγάδας ἐκπεμψαίμεθα.
Σὺ δ' 8 φθονήσας μήτ' ἀπ' οἴωνων φάτιν
Μήτ' εἴ τιν ἄλλην μαντικής έχεις οδόν,
Ρύσαι σεαυτὸν και πόλιν· ῥῦσαι δ' ἐμέ·
Ρύσαι δε σαν μίασμα το τεθνηκότος.

315

320

311. Σε μουνον.—313. Φοιβος πεμψασιν ημιν αντεπεμE, conveys a particular intimation that the moon has only a reflected light.

Εν σοὶ γὰρ ἐσμενο σε ἄνδρα δ ̓ ὠφελεῖν ἀφ ̓ ὧν “ Εχοι τε και δύναιτο, κάλλιςος πόνων.

Τει. Φεῦ φευ. φρονεῖν ὡς δεινόν, ἔνθα μὴ τέλη Λύει φρονὄντι· ταῦτα γὰρ καλῶς ἐγὼ

Εἰδὼς, διώλεσ' 3 γὰρ ἂν δεῦρ ̓ ἱκόμην.

αν

325

Οι. Τί δ ̓ ἔςιν ; ὡς ἂθυμος εισελήλυθας. Τε. Αφες μ' ἐς οἶκος· ῥᾷςα γὰρ τὸ σόν τε σὺ, Κἀγὼ διοῖσω τεμὸν, ἣν ἐμοὶ πίθη.

Οι. Οὔτ ̓ ἔννομ ̓ εἶπες, οὔτε πρσφιλες πολει Τῇδ', ἥ σ ̓ ἔθρεψε, τήνδ' αποςερων φατιν. 331 Τει. Ορῶ γὰρ ἐδέ σοι τὸ σὸν φώνημ ̓ τὸν Πρὸς καιρὸν, ὡς ἦν μηδ ̓ ἐγὼ ταυτὸν πάθω. Χο. Μὴ πρὸς θεῶν, φρονῶν γ ̓ ἀποςραφῆς· ἐπεὶ Πάνες σε προσκυνῶμεν οἵδ ̓ ἱκτήριοι.

४

335

Τει. Πάντες γὰρ ἐ φρονεῖτ ̓· ἐγὼ δ' & μήποτε Τἄμ', ὡς ἂν εἴπω, μὴ τά σ ̓ ἐκφήνω κακά.

322. Εν σοι γαρ εσμεν.

336. Παιες γαρ 8 φρονειτε—you are all out of your senses-lunatics; and particularly note the very frequent passages to the like effect.

Οι. Τί φής; ξυνειδὼς & φράσεις, ἀλλ ̓ ἑννοεῖς Ημᾶς προδοῦναι, και καταφθειρᾶι πόλιν ;

Τε. Εγώ τ' ἐμαυτὸν οὔτέ σ' ἀλγυνῶ· τί ταῦ Τ ̓ ἄλλως ἐλέγχεις ; & γὰρ ἂν τύθοιο με. 341 Οι. Οὐκ, ὦ κακῶν κάκιςε, (και γὰρ ἂν πέτρε Φύσιν σίγ ̓ ὀργάνειας) εξερείς ποτε ; Αλλ ̓ ὧδ' άτεγκτος ν' ατελεύτητα φωνη;

346

Τα. Οργὴν ἐμέμψω τὴν ἐμὴν· τὴν σὴν δ ̓ ὁμδ Ναίδσαν & κατεδες, ἀλλ ̓ ἐμὲ ψέγεις. Οι. Τίς γὰρ τοιαῦτ ̓ ἂν ἐκ ἂν ὀργίζοιτ' ἔπη Κλύων, ἃ νῦν σὺ τήνδ' ατιμαζεις πολιν ;

Τει. Εξει γὰρ αὐτὰ, κἂν ἐγὼ σιγῇ ςέγω.

Οι. Οὐκὸν ἅγ ̓ ἥξει, και σὲ χρὴ λέγειν ἐμοί ;
Τει. Οὐκ ἂν πέρα φράσαιμι πρὸς ταδ', લે

او

θέλεις,

Θυμου δι ̓ ὀργῆς ἥτις ἀγριωτάτη.

351

Οι. Καὶ μὴν παρήσω γ' ἐδὲν, ὡς ὀργῆς ἔχω, Απερ ξυνίημι. ἴσθι γὰρ δοκῶν ἐμοὶ.

Καὶ ξυμφυτεῦσαι τἔργον, εἰργασθαι θ' ὅσον 355

338. Ξυνειδως—and note the 331st—the 342nd, κακων κακιςε—the 349th-and 355th lines.