Sim. Vinctus est.

Pam. Pater, non rectè vinctus est.

Sim. Haud ita jussi.

Pam. Jube solvi obsecro.

Sim. Age fit.

Pam. At matura.

Sim. Eo intro.

Pam. O faustum, et felicem hunc diem.

SCENA V.

CHARINUS, PAMPHILUS.

Cha. Proviso, quid agat Pamphilus: atque

Pam. Aliquis forsan me putet

[eccum.

Non hoc putare verum: at mihi nunc sic esse hoc

verum lubet.

[arbitror Ego vitam Deorum propterea sempiternam esse Quod voluptates eorum propriæ sunt: nam mihi

immortalitas

[serit, Parta est, si nulla huic agritudo gaudio intercesSed quem ego potissimum exoptem nunc mihi, cui hæc narrem, dari?

Cha. Quid illuc gaudi est?

[omnium:

Pam. Davon video: nemo est, quem mallem, Nam hunc scio meú solidè solum gavisurum esse gaudia.

1

SCENA VI.

DAVUS, PAMPHILUS, CHARINUS.

Dav. Pamphilum ubinam hic est ?

Pam. Dave.

Dav. Quis homo'st?

Pam. Ego sum.

Dav. O Pamphile.

Pam. Nescis, quid mihi obtigerit.

Dav. Certè: sed, quid mihi obtigerit, scio.

Pam. Et quidem ego.

[nactus mali,

Dav. More hominum evenit, ego ut quod sum

Priùs rescisceres tu, quam ego, tibi quod evenit boni.

Pam. Mea Glycerium suos parentes reperit.

Dav. O factum benè.

Cha. Hem.

Pam. Pater amicus summus nobis.

Dav. Quis?

Pam. Chremes.

Dav. Narras probè.

[ducam.

Pam. Nec mora ulla est, quin jam uxorem

Cha. Num ille somniat

Ea, quæ vigilans voluit?

Pam. Tum de puero, Dave.

Dav. Ah desine :

Solus est, quem diligunt Dii.

Cha. Salvus sum, si hæc vera sunt.

Colloquar.

[mî advenis. Pam. Quis homo est? Charine, in tempore ipso

Cha. Benè factum.

Pam. Hem, audisti?

Cha. Omnia, age, me in tuis secundis respice. Tuus est nunc Chremes, facturum, quæ voles, scio omnia.

Pam. Memini: atque adeo longum est, nos illum expectare, dum exeat;

Sequere hac me intus ad Glycerium nunc: tu
Dave, abi domum; [stas ? quid cessas ?
Properè accerse, hinc qui auferant eam : quid
Dav. Eo.
[bitur:
Ne expectetis, dum exeant huc: intus desponde-
Intus transigetur, si quid est, quod restet: plau-

dite.

ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ

ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ.

1

ΧΡΗΣΜΟΣ ΔΟΘΕΙΣ ΛΑΙΩ ΤΩ ΘΗΒΑΙΩ.

Ααΐε Λαβδακίδη, παίδων γένος ὄλβιον αἰτεῖς.
Δώσω τοι φίλον υιον· ἀτὰρ πεπρωμένον ἐςὶ
Σε παιδὸς χειρεσσι λιπεῖν φάος· ὃς γὰρ ἔνευσε
Ζεὺς Κρονίδης, Πέλοπος συγεραῖς αραῖσι πιθήσας,
Οὗ φίλον ἥρπασας υιον. ὁ δ ̓ ἤυξατό σοι τάδε πάνα.

ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΗΣ ΣΦΙΓΓΟΣ.

Εςι δίπεν ἐπὶ γῆς καὶ τετράπον ξ μία φωνή,
Καὶ τρίπον· ἀλλάσσει δε βοὴν μόνον, ὅσσ ̓ ἐπὶ γαῖαν
Ερπετὰ κινεῖται, ανά τ' αἰθέρα, καὶ κατὰ πόντον
Αλλ' ὁπόταν πλείςοισιν ἐπειγόμενον ποσὶ βαίνη,
Ενθα τάχος γυίοισιν ἀφαυρόταλον πέλει αὑτε.