صور الصفحة
PDF
النشر الإلكتروني

"

Veftis ad auratos defluxit candida talos,
Infula divinum cinxerat alba caput.
Dumque fenex tali incedit venerandus amicu,
Intremuit læto florea terra fono. 1
Agmina gemmatis plaudunt cœleftia pennis,
Pura triumphali perfonat athra tubâ.
Quifque novum amplexu comitem cantuque falutat,
Hofque aliquis placido mifit ab ore fonos;
Nate veni, & patrii felix cape gaudia regni,
Semper ab hinc duro, nate, labore vaca.
Dixit, & aligera tetigerunt nablia turmæ,
At mihi cum tenebris aurea pulfa quies.
Flebam turbatos Cephaleiâ pellice fomnos,
Talia contingant fomnia fæpe mihi.

Elegia quarta. Anno Ætatis 18.

Ad Thomam Junium Præceptorem fuum, apud Mercatores Anglicos Hamburge agentes, Paftoris munere fungentem.

C

[ocr errors]

Urre per immenfum fubitò mea littera pontum,
1, pete Teutonicos læve per æquor agros.
Segnes rumpe moras, & nil, precor, obftet eunti,
Et feftinantis nil remoretur iter.

Ipfe ego Sicanio frenantem carcere ventos
Eolon, & virides follicitabo Deos;
Cæruleamque fuis comitatam Dorida Nymphis,
Ut tibi dent placidam per fua regna viam,

At tu, fi poteris, celeres tibi fume jugales,

[ocr errors]

Vecta quibus Colchis fugit ab ore viri,

Aut queis Triptolemus Scythicas devenit in oras
Gratus Eleufinâ miflus ab urbe puer.

Atque ubi Germanas flavere videbis arenas,
Ditis ad Hamburgæ moenia flecte gradum,
Dicitur occifo quæ ducere nomen ab Hamâ,
Cimbrica quem fertur clava dediffe neci.
Vivit ibi antiquæ clarus pietatis honore
Praful Chrifticolas pafcere doctus oves;
Ille quidem eft animæ plufquam pars altera noftræ,
Dimidio vitæ vivere cogor ego.

Hei mihi quot pelagi, quot montes interjecti
Me faciunt aliâ parte carere mei!

Charior ille mihi, quàm tu doctiflime Graium
Cliniadi, pronepos qui Telamonis erat.
Quámque Stagirites generofo magnus alumno,
Quem peperit Libyco Chaonis alma Jovi.
Qualis Amyntorides, qualis Philyrëius Heros
Myrmidonum regi, talis & ille mihi:
Primus ego Aonios illo præeunte receffus
Luftrabam, & bifidi facra vireta jugi,
Pieriofque haufi latices, Clioque favente,
Caftalio fparfi læta ter ora mero.
Flammeus at fignum ter viderat arietis Æthon,
Induxitque auro lanea terga novo,
Bifque novo terram fparfifti Chlori fenilem
Gramine, bifque tuas abftulit Auster opes:
Necdum ejus licuit mihi lumina pafcere vultu,
Aut linguæ dulces aure bibiffe fonos m
Vade igitur, curfuque Eurum præverte fonorum,
Quàm fit opus monitis res docet, ipfa vides.
Invenies dulci cum conjuge forte fedentem,
Mulcentem gremio pignora chara fito,
Forfitan aut veterum pralarga volumina patrumą
Verfantem, aut veri biblia facra Dei.

I

Cæleftive animas faturantem rore tenellas, f Grande falutiferæ religionis opus.

Vtque folet, multam fit dicere cura falutem,
Dicere quam decuit, fi modò adeffet, herum.
Hæc quoque paulùm oculos in humum defixa mode-
Verba verecundo fis memor ore loqui: [ftos,

Hæc tibi, fi teneris vacat inter prælia Mufis,'
Mittit ab Angliaco littore fida manus.
Accipe finceram, quamvis fit fera, falutem,
Fiat & hoc ipfo gratior illa tibi.

Sera quidem, fed vera fuit, quam cafta recepit
Icaris à lento Penelopeia viro.

Aft ego quid volui manifeftum tollere crimen,
Ipfe quod ex omni parte levare nequit ?
Arguitur tardus meritò, noxamque fatetur,
Et pudet officium deferuifle fuum.
Tu modò da veniam faffo, veniamque roganti,
Crimina diminui, quæ patuere, folent.
Non ferus in pavidos rictus diducit hiantes,
Vulnifico pronos nec rapit ungue leo.
Sæpe fariffiferi crudelia pectora Thracis
Supplicis ad moeftas delicuere preces.
Extenfæque manus avertunt fulminis ictus,
Placat & iratos hoftia parva Deos.
Jamque diu fcripfiffe tibi fuit impetus ilii,
Nove moras ultrà ducere paffus Amor.
Nam vaga Fama refert, heu nuntia vera malorum!
In tibi finitimis bella tumere locis,
Teque tuámque urbem truculento milite cingì,
Et jam Saxonicos arma parâffe duces.
Te circum latè campos populatur Enyo,

Et fata carne virûm jam cruor arva rigat.
Germanifque fuum conceffit Thracia Martem,
Illuc Odryfios Mars pater egit equos.
Perpetuoque comans jam deflorefcit oliva,
Fugit & ærifonam Diva perofa tubam,

Fugit io terris, & jam non ultima virgo
Creditur ad fuperas jufta volâffe domos.
Te tamen intereà belli circumfonat horror,
Vivis & ignoto folus inópfque folo ;
Et, tibi quam patrii nou exhibuere penates,
Sede peregrinâ quæris egenus opem.
Patria dura parens, & faxis fævior albis
Spumea quæ pulfat littoris unda tui,
Siccine te decet innocuos exponere fætus,
Siccine in externam ferrea cogis humum,,
Et finis ut terris quærant alimenta remotis
Quos tibi profpiciens miserat ipfe Deus,
Et qui læta ferunt de coelo nuntia, quique
Quæ via poft cineres ducat ad aftra, docent?
Digna quidem Stygiis quæ vivas claufa tenebris,
Eternâque animæ digna perire fame!
Haud aliter vates terræ Thesbitidis olim
Preffit inaffueto devia tefqua pede,
Defertafque Arabum falebras, dum regis Achabi
Effugit atque tuas, Sidoni dira, manus.
Talis & horrifono laceratus membra flagello,
Paulus ab Emathiâ pellitur urbe Cilix.
Pifcofæque ipfum Gergeffe civis Iefum

Finibus ingratus juffit abire fuis.

At tu fume animos, nec fpes cadat anxia curis,
Nec tua concutiat decolor offa metus.
Sis etenim quamvis fulgentibus obfitus armis,
Intententque tibi millia tela necem,
At nullis vel inerme latus violabitur armis,
Déque tuo cufpis nulla cruore bibet.
Namque eris ipfe Dei radiante fub agide tutus,
Ille tibi cuftos, & pugil ille tibi;
Ille Sionææ qui tot fub moenibus arcis
Affyrios fudit note filente viros;

Inque fugam vertit quos in Samaritidas oras
Mifit ab antiquis prifca Damafcus agris,
Terruit & denfas pavido cum rege cohortes,
Aëre dum vacuo buscina clara fonat,
Cornea pulvereum dum verberat ungula campum,
Currus arenofam dum quatit actus humum,
Auditurque hinnitus equorum ad bella ruentûm,
Et ftrepitus ferri, murmuráque alta virûm.
Et tu (quod fupereft miferis) fperare memento,
Et tua magnanimo pectore vince mala.
Nec dubites quandoque frui melioribus annis,
Atque iterum patrios poffe videre lares.

Elegia quinta, Anno Ætatis 20.

In adventum veris.

N fe perpetuo Tempus revolubile gyro

IN fe Tempus revolu bere ne novos.

Induiturque brevem Tellus reparata juventam,
Jamque foluta gelu dulce virefcit humus.
Falloran & nobis redeunt in carmina vires,
Ingeniumque mihi munere veris adeft?
Munere veris adeft, iterumque vigefcit ab illo
(Quis putet) atque aliquod jam fibi pofcit opus.
Caftalis ante oculos, bifidumque cacumen oberrat,
Et mihi Pyrenen fomnia nocte ferunt.
Concitaque arcano fervent mihi pectora motu,
Et furor, & fonitus me facer intùs agit.
Delius ipfe venit, video Peneide lauro
Implicitos crines, Delius ipfe venit.

Jam mihi mens liquidi raptatur in ardua cæli,
Perque vagas nubes corpore liber co.

« السابقةمتابعة »