Dignus quem Stygiis medicâ revocaret ab undis Et celer à Phœbo nuntius ire tuo, Talis in Iliacâ ftabat Cyllenius aula Alipes, æthereâ missus ab arce Patris. Turba quidem eft telis ista petenda tuis. ELEGIA TERTIA, Anno Ætatis 17. In obitum + Præfulis Wintonienfis. 10 15 20 cftus eram, et tacitus nullo comitante fedebam, Hærebantque animo triftia plura meo, Protinus en fubiit funeftæ cladis imago 4 (turres Fecit in Angliaco quam Libitina folo; Dum procerum ingressa est splendentes marmore Dira fepulchrali mors metuenda face; Pulfavitque auro gravidos et jaspide muros, Nec metuit fatrapum fternere falce greges. + Lancelot Andrews, who died Sept. 21. 1626. Tunc Tunc memini clarique ducis, fratrifque verendi Et memini Heroum quos vidit ad æthera raptos, Wintoniæque olim gloria magna tuæ; Mors fera Tartareo diva fecunda Jovi, Nonne fatis quod fylva tuas persentiat iras, Et quod in herbofos jus tibi detur agros, Quodque afflata tuo marcefcant lilia tabo, Et crocus, et pulchræ Cypridi facra rofa, Et tibi fuccumbit liquido quæ plurima cœlo Et quæ mille nigris errant animalia fylvis, ΙΟ 15 20 25 30 Nec mora, membra cavo pofui refovenda cubili, 35 Condiderant oculos noxque foporque meos : Cum Cum mihi vifus eram lato fpatiarier agro, Heu nequit ingenium vifa referre meum. Illic puniceâ radiabant omnia luce, Ut matutino cum juga fole rubent. Ac veluti cum pandit opes Thaumantia proles, Non dea tam variis ornavit floribus hortos 40 Flumina vernantes lambunt argentea campos, 45 Serpit odoriferas per opes levis aura Favoni, Infula divinum cinxerat alba caput. Dumque fenex tali incedit venerandus amictu, 50 55 60 Agmina gemmatis plaudunt cœleftia pennis, Hofque aliquis placido mifit ab ore sonos; Dixit, et aligeræ tetigerunt nablia turmæ, 65 ELEGIA QUARTA, Anno Ætatis 18. Ad Thomam Junium præceptorem fuum, apud mercatores Anglicos Hamburga agentes, Paftoris munere fungentem. immenfum fubitò mea littera pontum, Curre per I, pete Teutonicos læve per æquor agros; Segnes rumpe moras, et nil, precor, obftet eunti, Et feftinantis nil remoretur iter. Ipfe ego Sicanio frænantem carcere ventos Atque ubi Germanas flavere videbis arenas 5 10 15 Præful Chrifticolas pafcere doctus oves; Ille quidem eft animæ plufquam pars altera noftræ, Dimidio vitæ vivere cogor ego. 20 Hei mihi quot pelagi, quot montes interjecti Charior ille mihi quàm tu doctiffime Graium Caftalio fparfi læta ter ora mero. Gramine, bifque tuas abftulit Auster opes: Necdum ejus licuit mihi lumina pafcere vultu, Aut linguæ dulces aure bibisse sonos. 30 35 Vade igitur, curfuque Eurum præverte fonorum, Quàm fit opus monitis res docet, ipfa vides. 40 Invenies dulci cum conjuge fortè sedentem, Mulcentem gremio pignora chara suo, Forfitan aut veterum prælarga volumina patrum Verfantem, aut veri biblia facra Dei, Cæleftive animas faturantem rore tenellas, Grande falutiferæ religionis opus. Tt 2 45 Нæс |