Forfitan has laudes, decantatumque parentis
Nomen, ad exemplum, fero fervabitis ævo.
Ad Salfillum Poetam Romanum ægrotantem.
SCAZONTE S.
Mufa greffum quæ volens trahis claudum,
Vulcanioque tarda gaudes inceffu,
Nec fentis illud in loco minus gratum,
Quàm cùm decentes flava Deiope furas
Alternat aureum ante Junonis lectum,
Adefdum et hæc s'is verba pauca Salfillo
Refer, Camana noftra cur tantum eft cordi,
Quamque ille magnis prætulit immeritò divis.
Hæc ergo alumnus ille Londini Milto,
Diebus hifce qui fuum linquens nidum
Polique tractum, (peffimus ubi ventorum,
Infanientis impotenfque pulmonis
Pernix anhela fub Jove exercet flabra)
Venit feraces Itali foli ad glebas,
Vifum fuperbâ cognitas urbes famâ
Virofque doctæque indolem juventutis,
Tibi optat idem hic faufta multa Salfille,
Habitumque feffo corpori penitùs fanum;
Cui nunc profunda bilis infeftat renes,
Præcordiifque fixa damnofum fpirat.
Nec id pepercit impia quòd tu Romano
Tam cultus ore Lefbium condis melos.
O dulce divûm munus, O falus Hebes
Germana! Tuque Phoebe morborum terror
Pythone cælo, five tu magis Pæan
Libenter audis, hic tuus facerdos eft.
Querceta Fauni, vosque rore vinoso
Colles benigni, mitis Evandri fedes,
Siquid falubre vallibus frondet veftris,
Levamen ægro ferte certatim vati.
Sic ille charis redditus rurfùm Mufis
Vicina dulci prata mulcebit cantu.
Ipfe inter atros emirabitur lucos
Numa, ubi beatum degit otium æternum,
Suam reclivis femper AEgeriam fpectans.
Tumidufque et ipfe Tibris hinc delinitus
Spei favebit annuæ colonorum :
Nec in fepulchris ibit obsessum reges
Nimiùm finiftro laxus irruens loro:
Sed fræna melius temperabit undarum,
Adufque curvi salsa regna Portumni.
MAN SU S.
Joannes Baptifta Manfus Marchio Villenfis, vir ingenii laude, tum litterarum ftudio, nec non et bellica virtute apud Italos clarus in primis eft. Ad quem Torquati Taffi dialogus extat de Amicitia fcriptus; erat enim Taffi amiciffimus; ab quo etiam inter Campania principes celebratur, in illo poemate cui titulus Gerufalemme conquistata, lib. 20. Fra cavalier magnanimi, è cortesi Rifplende il Manfo--
Is authorem Neapoli commorantem fummâ benevolentia profecutus eft, multaque ei detulit humanitatis officia. Ad hunc itaque hofpes ille antequam ab ea urbe difcederet, ut ne ingratum fe oftenderet, hoc carmen mifit.
æc quoque Manfe tuæ meditantur carmina laudi Pierides, tibi Manfe choro notiffime Phobi, Quandoquidem ille alium haud æquo eft dignatus Poft Galli cineres, et Mecenatis Hetrufci. (honore, Tu quoque, fi noftræ tantum valet aura Camœnæ, Victrices hederas inter, laurofque fedebis. Te pridem magno felix concordia Tasso Junxit, et æternis infcripfit nomina chartis. Mox tibi dulciloquum non inscia Musa Marinum Tradidit, ille tuum dici fe gaudet alumnum, Dum canit Affyrios divûm prolixus amores; Mollis et Aufonias ftupefecit carmine nymphas. Ille itidem moriens tibi foli debita vates Offa tibi foli, fupremaque vota reliquit.
Nec manes pietas tua chara fefellit amici,
Vidimus arridentem operofo ex ære poetam. (fant
Nec fatis hoc vifum eft in utrumque, et nec pia cef-
Officia in tumulo, cupis integros rapere Orco,
Quà potes, atque avidas Parcarum eludere leges:
Amborum genus, et varia fub forte peractam
Describis vitam, morefque, et dona Minervæ;
AEmulus illius Mycalen qui natus ad altam
Rettulit AEolii vitam facundus Homeri.
Ergo ego te Cliûs et magni nomine Phœbi,
Manfe pater, jubeo longum falvere per ævum
Miffus Hyperboreo juvenis peregrinus ab axe.
Nec tu longinquam bonus afpernabare Musam,
Quæ nuper gelidâ vix enutrita sub Arcto
Imprudens Italas ausa est volitare per urbes.
Nos etiam in noftro modulantes flumine cygnos 30
Credimus obfcuras noctis fenfiffe per umbras,
Quà Thamesis late puris argenteus urnis
Oceani glaucos perfundit gurgite crines.
Quin et in has quondam pervenit Tityrus oras.
Sed neque nos genus incultum, nec inutile Phobo,
Quà plaga fepteno mundi fulcata Trione
Brumalem patitur longâ fub nocte Boöten.
Nos etiam colimus Phœbum, nos munera Phœbo
Flaventes fpicas, et lutea mala caniftris,
Halantemque crocum (perhibet nifi vana vetuftas)
Mifimus, et lectas Druidum de gente choreas. 41
(Gens Druides antiqua facris operata deorum
Heroum laudes imitandaque gefta canebant).
Hinc quoties fefto cingunt altaria cantu
Delo in herbofâ Graiæ de more puellæ
Carminibus lætis memorant Corinëida Loxo,
Fatidicamque Upin, cum flavicomâ Hecaërge,
Nuda Caledonio variatas pectora fuco.
Fortunate fenex, ergo quacunque per orbem
Torquati decus, et nomen celebrabitur ingens, 50 Claraque perpetui fuccrefcet fama Marini,
Tu quoque in ora frequens venies plaufumque vi-
Et parili carpes iter immortale volatu.
Dicetur tum fponte tuos habitaffe penates
Cynthius, et famulas venisse ad limina Mufas: 55
At non fponte domum tamen idem, et regis adivit
Rura Pheretiadæ cœlo fugitivus Apollo;
Ille licet magnum Alciden fufceperat hofpes;
'Tantùm ubi clamofos placuit vitare bubulcos,
Nobile manfueti ceffit Chironis in antrum,
Irriguos inter faltus frondofaque tecta
Peneium prope rivum: ibi fæpe fub ilice nigrâ
Ad citharæ ftrepitum blandâ prece victus amici
Exilii duros lenibat voce labores.
Tum neque ripa suo, barathro nec fixa fub imo 65
Saxa ftetere loco, nutat Trachinia rupes,
Nec fentit folitas, immania pondera, filvas,
Emotæque fuis properant de collibus orni,
Mulcenturque novo maculofi carmine lynces.
Diis dilecte fenex, te Jupiter æquus oportet
Nafcentem, et miti luftrarit lumine Phoebus,
|