صور الصفحة
PDF
النشر الإلكتروني

Ortolfi Commendatoris Wiennensis sigillis fecimus roborari coram testibus subnotatis. quorum nomina sunt. Frater Herwicus de Chrotendorf. fr. Ortolfus Commendator domus Wiennensis. fr. Hirzo de Wienna. fr. Ortolfus de Ottensteten. et Viricus Notarius domus nostre. et alii quam plures. quorum nomina exprimi non oportet. Datum Wienno in Domo nostra. Anno gratie Mo. CC. XLIIII". Quarto Idus Februarii. Secunde Indictionis.

Original auf Pergament mit zwei Siegeln; die Urkunde ist theilweise schadhaft; das Fehlende wurde aus dem Pergament-Codex Bl. LIX. ergänzt. Der Aichhof und die genannten Mansi liegen in der Pfarre St. Peter in der Au, O. W. W., Decan. Haag.

Atzilinesdorf, vielleicht Enzersdorf an der Fischa, U. W. W., wo nach Weiskern I. 151 der deutsche Orden begütert war?

XXXIX.

Herzog Friedrich II. von Oesterreich

1244. 22. Juni. Starhenberg.

bestätigt dem Stifte seine Besitzungen in der Prohling gegen die wiederholten Eingriffe des Ulrich von Prunsberg, dem er jede fernere Beeinträchtigung desselben strengstens verbietet.

Fridericus dei gratia Dux Austrie et Stirie. ac dominus Carniole. Omnibus has litteras inspecturis in perpetuum.

Ea. que sub tempore geruntur. ne simul cum tempore labantur. scripture debent testimonio perhennari. Hinc est. quod notum fieri uolumus tam presentibus quam futuris. presertim sub nostro dominio constitutis. nos recepisse domini nostri Patauien. Episcopi litteras in hunc modum. Domino et amico karissimo. Friderico illustri Duci Austrie et Stirie. et domino Carniole. R. dei gratia Patauien. Episcopus sincere dilectionis obsequium. Dilectus in Christo frater abbas in Sytansteten in nostra presentia constitutus ordine iudiciario proposuit et probauit per testes ydoneos coram nobis. quod per suos antecessores coram nostris antecessoribus sententialiter est probatum sepius et optentum. possessiones quasdam in prochnich. immediate ad suam ecclesiam pertinere. nec eas Ulricus de Prunsperch, habere pheodali iure. qui eas sibi pheodaliter de facto. non de iure nomine patauiensis ecclesie uendicauit. Vnde prefate possessiones dicte ecclesie in Sytansteten sunt finaliter adiudicate et assignate possessioni dicti abbatis et sue ecclesie corporali. Postmodum vero predictus ulricus spreta iusticia

dictas possessiones iterum non ut decuit uel debuit. sed ut uoluit et ualuit occupauit in sue anime periculum et prefati abbatis preiudicium et grauamen. Et cum idem abbas de re iudicata. ut legitime probauit conquereretur. sibi inferri iniuriam iterato ab vlrico aduersario suo sepe dicto. coram nobis presente nec sibi ad predicta rationabiliter respondente. item quod per eundem vlricum sua sit turbata possessio violenter. suplicauit nobis humiliter. ut super his sibi paterne prouidere et consulere dignaremur. Nos itaque pro ipso et cum ipso instanter postulamus. quatenus eidem abbati et sue ecclesie propter deum principaliter iurisque causa. et nostre dilectionis et obsequii respectu. uelitis protectione uestra ratione aduocatie taliter prouidere. ne de cetero in ipsis possessionibus iusto iudicio sepius optentis. lesionem seu iniuriam paciatur. Verum cum pium nostrum assensum digne prebere iustis ac honestis. peticionibus predicti domini et amici nostri episcopi debeamus. tum propter peticionem et auctoritatem ipsius. vtpote qui iudex causa extitit in eadem. tum propter iusticiam rei. prout in litteris suis nostris insertis conprehendi poterit manifeste sepius iudicate. que pro ueritate merito est habenda. cum iuxta legitimas sanctiones tanta sit iudicialis auctoritas. ut pro ipsa sit semper merito presumendum. tum eciam propter ius aduocatie. quo monasterij S. Marie in Sytansteten cum suis pertinentiis iura integra ac illibata tenemur fauorabiliter deffensare. possessiones superius in litteris domini episcopi declaratas. per abbatem in Sytansteten Ditricum et suum conuentum. nec non antecessores ipsius optentas. iudicio contradicto. quas Viricus de prunsperch de facto occupauerat. non de iure. sub nostram protectionem specialiter amplectentes. cum non sufficiat mittere in possessionem. nisi prius missus in ea tueatur. iam dicto Virico firmiter precipimus sub obtentu gracie nostre. nec non rerum et persone. ne monasterium memoratum in hiis et in aliis suis possessionibus de cetero aggrauet uel molestet. alioquin ipsum nostra puniet taliter celsitudo. quod ceteri exemplo suo perterriti. similia facere pertimescunt. nam quem dei timor a malo non reuocat. saltim cohercere debet secularis seueritas discipline. Ut autem sentencia super possessionibus memoratis iuste lata. robur et uires perpetue optineat firmitatis. presens scriptum nostri sigilli munimine confirmamus. ad maiorem negotij cautionem testibus. qui et sententie late aderant et confir

mationi nostre non indebite subnotatis. Qui sunt Venerabilis electus Secouiensis Vlricus. Liupoldus prepositus ardacensis Magister Liupoldus plebanus wiennensis. prothonotarius noster. Marquardus Notarius noster. Viricus de Chirchlinge. Otto de Walchunschirchen. Ditricus de Tobra. Sivridus de Tobra. Marquardus de Chirchsteten. Heinricus de Wasen. Vlricus de Richenstein. Chunradus de piberbach. Chunradus de Timinge. Woluelinus et Chunradus fratres de Gleuze. et alii quam plures. Acta sunt hec Starchenberg Anno dominice incarnationis Millesimo. Ducentesimo. Quadragesimo Quarto. Decimo kalend. Julij. Secunde Indictionis.

Original auf Pergament; Reitersiegel an gelben und rothen Seidenfäden. Abgedruckt in Hanthaler's Fasti Campilil. I. 900 im Auszuge, und in Hormayr's Arch. f. Gesch. Jahrg. 1826 S. 556 N. 9 theilweise.

Das Prohling-Thal, drei Stunden lang, beginnt zwischen Opponiz und St. Georgen im Reut und zieht sich gegen Ybbsitz abwärts; der obere Theil desselben gehörte nach Passau, der untere nach Seitenstetten.

XL.

1252.? 29. November. Linz. Herzog Ottocar von Oesterreich bestätigt dem Stifte die Schenkung des Hofes zu Altenhofen durch Heinrich von Wasen und die Erlaubnis zu Vergabungen seitens seiner Ministerialen an dasselbe.

Otacherus. Dei gratia Dux Austrie et Styrie et Marchio Morauie. Omnibus hanc litteram inspecturis. salutem et omne bonum, Donacionem proprietatis curie Altinhouen. quam Hainricus de wasen. ecclesie sancte Marie jn sytansteten libere donauit. litteris predecessoris nostri clare memorie ducis friderici sollempniter confirmatam. nostro quoque sigillo eidem ecclesie perpetuo possidendam confirmamus. Et sicut sententia Curie predicti ducis friderici iuris ordine concedebat. vt quelibet persona militaris. pro salutis sue remedio sex solidorum redditus libere donare possit. absque aliqua contradictione. hanc ipsam sentenciam decreto nostre Curie statuimus obseruandam. Quod ut ratum et firmum permaneat. presentem litteram conscribi. et ecclesie predicte in testimonium et robur iussimus assignari. Datum in linza III. kal. Decembris.

Aus dem Pergament-Codex Bl. XXXI.

Nach dem Urkundenbuche von Ober-Oesterreich Bd. III. war Otocar am 28. November 1252 und am 30. November 1262 in Linz.

Fontes. Abthlg. II. Bd. XXXIII.

4

Ein Altenhofen finde ich im V. O. O. W. in den Pfarren: St. Valentin Dec. Haag, Steinakirchen Dec. Ybbs und Mank Dec. Melk. Das Stiftsurbar gibt über die Lage dieses Hofes keine Auskunft.

1253. Sine loco. dem Flech zu

[ocr errors]

XLI.

Abt Herman beurkundet, dass er das von Conrad Gleiss dem Stifte abgetretene Gut Wihde dem Dietrich von Wisenbach zu Lehen verliehen habe.

Hermannus dei gratia abbas in sytansteten. totusque Conuentus eiusdem loci. vniversis Christi fidelibus. tam futuris quam presentibus salutem in domino Jesu Christo. Noticie pateat vniuersorum Christi fidelium. tam futurorum quam presencium. quod chunradus. qui dicitur Flech de Glevz. et uxor suo Gedrudis accepta a Ditrico de wisenpach pecunia iuxta conuencionem ex vtraque parte tunc statuta. predium in widhe. quod iure hereditario ipsos respiciebat. super altare sancte Marie delegarunt. eandem hereditatem pleno iure nostre Ecclesie sollempniter conferentes. ea interposita condicione. vt ipsam possessionen predicto Ditrico de wisenpach et uxori sue Brigide iure feodali conferremus. que uidelicet uxor sua si absque liberis decesserit. ad filios Ditrici priores Hainricum Chleinman et Jevbordum. ius illud feodale debeat absolute reuolui. Vt autem hec acta firma permaneant et inconuulsa. hanc paginam scribi et sigillorum nostrorum munimine fecimus roborari. coram testibus subnotatis. qui sunt. Gerungus de wizthra. Duringus Grasgulle. Wernhardus de weizthra. Dietericus de Tyeminge. Chunradus de pranstat. Dietericus heider. Heinricus iudex. Leupoldus de winden. Hainricus halpriter. Hainricus haller. Hertto. Rudigerus. Chunradus. Leutoldus calcifex. Duringus. Richerus. hainricus villicus de pyrbaum. Menhardus carpentarius. Otto de lehen. Dietericus chnoder. Hyltprant vorster. Hainricus calcifex. Acta sunt hec anno ab incarnacione domini M". CCo. LIII.

Aus dem Pergament-Codex Bl. LXXX.

1254. Rastat.

XLII.

Erzbischof Philipp von Salzburg muntert die Gläubigen seines Sprengels zu Beiträgen zum Wiederaufbaue des durch Brand zerstörten Klosters auf und verleiht für selbe einen Ablass.

Philippus dei gratia Salzpurgensis ecclesie archiepiscopus apostolice sedis legatus. Vniuersis Christi fidelibus per salzpur

gensem Metropolim constitutis. ad quos litera hec peruenerit. Salutem in domino Jesu Christo. Quoniam ut ait apostolus. omnes stabimus ante tribunal Christi. recepturi prout gessimus in corpore. siue bonum fuerit siue malum. oportet nos diem messionis extreme operibus misericordie preuenire. ac in terris eternorum intuitu seminare. ut multiplicato fructu in celis recolligere mereamur. firmam spem tenentes et fiduciam. quoniam qui parce seminat. parce et metet. et qui seminat in benedictionibus. de benedictionibus et metet uitam eternam. Cum igitur monasterium in Sytanstetin propter exustionem nouiter corruerit. nec preter uestra et aliorum Christi fidelium grata subsidia caritatis nequeat reparari. uniuersitatem uestram monemus in domino et hortamur. ac etiam in remissionem peccatorum uestrorum iniungimus. quatenus ad reparationem dicti monasterij uestram elemosinam erogetis. ut per hec et alia bona. que deo inspirante feceritis. eternum possitis premium optinere. Nos etiam attendentes. quod particeps bonorum efficitur. qui se boni operis statuit adiutorem. omnipotentis dei ac patronorum Petri et pauli apostolorum. Rudberti et Virgilij confessorum confisi gratia. omnibus qui de bonis suis in subsidium reparationis prefati monasterij dederint. XX dies uenalium et totidem dies criminalium de iniuncta ipsis penitentia in domino relaxamus. Data apud Rastat. anno domini M. C. LIIII.

Original auf Pergament; das Siegel nur halb erhalten.

Zur Einreihung des Diploms an dieser Stelle bestimmte mich eine Urkunde desselben Erzbischofes in den Mon. Boic. T. XXIX. B. II. S. 409, wo es heisst: Actum Rastat in ecclesia post Missam in Vigilia B. Gertrudis 17. kal. April.

XLIII.

1254. 4. Juli. Anagni. P. Innocenz IV. nimmt die nach den Institutionen des sel. Wilhelm reformirten Benedictiner Klöster in Alemanien in den Schutz des päpstlichen Stuhles, bestätigt ihnen ihre Besitzungen und Rechte und ertheilt ihnen verschiedene Privilegien.

Innocentius episcopus. seruus seruorum dei. Dilectis filijs Priori et fratribus heremitis in Alamania constitutis. tam presentibus quam futuris. regularem vitam professis. In perpetuum.

Religiosam uitam eligentibus apostolicum conuenit adesse presidium. ne forte cuiuslibet temeritatis incursus aut

a

« السابقةمتابعة »