debuit feculo XIII. Fridericus II. dum Philippus, Friderici I. Ænobarbi feu Barbaroffæ filius, patruus et tutor Friderici II. (quem Henricus VI. imp. filium infantem moriens an. 1 197. reliquerat) posthabito pupillo nepote ex fratre, ipfe imperium ambit, a procerum parte imperator renuntiatus; fed dum altera Ottonem Saxonem eligit, Sic ergo divifis contra fe regni principibus, regnum Cifalpinum contigit plurimum defolari, funt verba Ottonis de S. Blafio fcriptoris coævi, quæ omnia fufius defcribit. Eadem luctuofa tempora præ oculis habens Conradus ep. in chron. Moguntino,,, O altitudo (exclamat) et profunditas iudiciorum iufti iudicis Dei, terribilis in confiliis, fuper » omnes filios hominum! Imperator obierat, et » furgunt duo reges pro imperio litigantes: non ,, eft, qui a malis imminentibus fe abfcondat.

Otto IV. imp. an. 1209. Innocentio III. eiusque catholicis fuccefforibus, et ecclefiæ Romanæ obedientiam, honorificentiam, et reverentiam promittit; electiones liberas permittit, et appellationes ad apoftolicam fedem: Omnia vero, ut in fine habetur, fpiritualia vobis et aliis ecclefiarum prælatis relinquimus libere difponenda, ut quæ funt Cafaris Cafari, et quæ funt Dei, Deo recta diftributione reddantur. Eadem ad verbum Fridericus II. an. 1213. Quibus utriufque poteftatis finibus in tuto res effe potuiffent, accedente mox anno 1215. concilii Lateranenfis IV. oecumenici decreto, quo iurisdictio circa res, perfonas et caufas ecclefiafticas intra limites iuris fcripti et confuetudinis immemorabilis eft reftricta, hac falutari et

tunc

"

"

دو

"

מ

"

tunc neceffaria undequaque conditione can. 42. addita: ficut volumus, ut iura clericorum non ufurpent laici, ita velle debemus, ne clerici iura fibi vendicent laicorum. Quocirca univerfis clericis interdicimus, ne quis fuam iurisdictio,, nem extendat in præiudicium iuftitiæ fecularis, fed contentus exiftat constitutionibus fcriptis et confuetudinibus hactenus approbatis, ut quæ funt cæfaris, cæfari, et quæ funt Dei, Deo recta distributione reddantur Iterum Fridericus II. imper. an. 1220. ab Honorio III. Romæ coronatus conftitutionem edidit, qua irritat statuta quævis libertatibus Ecclefiæ contraria, ut habetur C. De SS. ecclefiis 1. 12. Caffa et irrita. Non diu fervavit pacta Fridericus, mox altero anno ab Honorio et deinceps a Gregorio IX. excommunicatus, qui ut fefe refragarium matri Eccclefiæ exhibuit, ita etiam rebellem filium paffus est.

Gregorius IX. interea, fed fruftra, imperium Occidentis, quod Roma fuo in arbitrio pofitum exiftimavit, ut olim fenatus Romanus, Roberto fratri S. Ludovici IX. Francorum regis obtulit an. 1236. Fruftra etiam Fridericus anno fequenti Romam aggreffus eft, Italia et Germania Guelforum et Gibellinorum factionibus undique concullis et conturbatis. Dum Gregorius IX. indicto iterum concilio moritur, qui ad illud Romam contendunt, epifcopi capiuntur, et in vinculis detinentur. Coeleftino IV. etiam brevi consumto, Innocentius IV. an. 1242. electus, ut de eo fcribit a) monachus Paduanus lib. II. chron.,, quæA 2 fivit

a) Apud Urtif. hift. Germ. illuftr. P. II. p. 590.

1

39

fivit fere duobus annis, habere pacem cum im» peratore, volens finem imponere tantis malis fed cum imperator fere totam Italiam poffediffet, in fuperbiam elevatus, verba quidem blanda di,, cebat; fed Romanam ecclefiam deprimere, modis omnibus fatagebat. Superbiæ quippe fpiritu inflammatus proponebat, ædem eius auferre, iurisdictiones et poffeffiones villarum et caftro,, rum, quibus erat ab imperio prædotata, et taliter volebat humiliare fuperbiam clericorum. Et licet ipfe verfipellis effet plurimum et aftutus, tamen quod ex abundantia cordis os loquitur, iftam facrilegam voluntatem non poterat Occultare. Unde contra fe odium prælatorum in toto imperio non modicum excitavit,,. A principibus porro imperii in eius locum an. 1245. Henricus Landgravius Haffie et Thuringiæ, eoque mortuo an. 1247. Guilielmus comes Hollandiæ electus eft imperator, anno fequenti Aquisgrani coronatus, et iterum anno 1250. confirmatus mortuo Friderico II.

Hic fe an. 1229. pro expeditione facra profectus in Syriam, perdita licet an. 1187. urbe, regem Hierofolymorum proclamari fecerat: cum nihil non ageretur (uti feculo præterito XII. a S. Bernardo imprimis, tot etiam ac tantis ab eo patratis miraculis, eft actum) ad animandos fideles pro recuperanda terra fancta hoc etiam feculo XIII. quo S. Ludovicus IX. Galliæ rex an. 1248. contra Saracenos profectus an. 1250. ab iisdem captus et in vincula detrufus eft, poftea etiam an. 1270. mortuus in Africa. Felicior in expeditione facra

Fri

Fridericus II. Hierofolymitanus an. 1229. rex coronatus, ea cum Soldano pacta conditione, ut fuburbicariis Saracenis templum concederetur ceu Amalecitis.

Græci impp. obfirmato cum Romana ecclefia fchifmate, tulerunt fua in ditione promifcue Agarenos, Iudæos, Ifmaelitas, Armenos excufati a lo. Cabafila Iur. Græco Rom. T. I. lib. V. p. 33 г. Erepta iam iterum erat Francis Cpolis an. 1261. quam annis 58. tenuerant, per Michaelem Palæologum Græcorum imp. non tamen fuit redintegratus imperii orientalis ftatus, femper in peius ruentis, atque in feipfo paulatim concidentis, quidquid imperatores Afiatico faftu agerent ad fimbrias auctoritatis fuæ ac poteftatis dilatandas etiam in facra, ut eorum politiam ecclefiafticam eius ævi pluribus exponit anonymus auctor .commentarii de finibus utriusque poteftatis ecclefiaftica et laica nuper Ratisbonæ an. 1781. recufus p. 45. ex Balfamone præfertim fec. XIII. Antiocheno patriarcha fchifmatico. Breviter vero videre eft apud P. Le Quien in Oriente Chrift. a) enormem illam mutandi, atque innovandi poteftatem ex Demetrio Chonateno, , qui illud certo fieri afferit ex facrorum divinorumque canonum ferie etc. Atqui, per-. git, ut uno verbo dicam, folo facrificandi excepto munere, reliqua pontificalia munia palam imperator repræfentat, et in illis legitime et canonice agit. Quod eruditus ille, ut Le Quien per ironiam vocat, Bulgarorum archiepifcopus ut confirmet magis, ad hunc modum fcribere non dubitat: In

A 3

دو

دو

veni

a) De Patriarch. Cpol. c. 18. n. 14. T. I. p. 145.

رو

venitur XIX. libro antiquitatum Flavii lofephi fubfcriptio imperialis fic habens: TIBERIUS CLAUDIUS CESAR, AUGUSTUS, GERMANICUS. PONTIFEX MAXIMUS, TRIBUNITIA POTESTA" TE Cos. II. Quoniam igitur unctus Domini est, » qui pro tempore imperator eft, propter unctionem imperii: Chriftus autem et Deus nofter, velut et alia, nofter quoque pontifex eft factus et prædicatur, merito et in pontificalibus gratiis decoratur Sic quemvis infimi etiam fubfellii theologum fcholafticum fequioris huius ævi pudere non debet fuæ theologiæ; quam vero feculo XIII. non pauci, ante omnes vero S. Thomas Aquinas doctor angelicus tam digne tractavit, præcipuum fui ævi decus, mortuus, dum in procinctu erat ad concilium Lugdunenfe oecumenicum, in quo concordia inter Ecclefiam occidentalem et orientalem facta eft an. 1274. P. Le Quien in Oriente Chriftiano dicit T. I. p. 159. manfuram forfitan fuiffe concordiam, quæ in hoc Lugdunenfi II. concilio Michaele Palæologo imp. et Gregorio X. P. fanctiffimo inita eft, nifi pactis conventis quibusdam fub Nicolao III. illius paucis poft annis fucceffore, Caroli Siciliæ regis instinctu, aliorumque nonnullorum fuggeftionibus derogatum effet. Quum enim a Patribus indultum effet Græcis, ut fymbolum facrum Cpolitanum apud fe abfque interiectione vocis Filioque de more fuo veteri recitarent (id quod eis etiam rurfum Florentina fynodus ultro conceffit) hanc ipfam vocem perinde ac Latini pronuntiare iuffi funt. Id quod Græcorum animós adverfus Romanos fic exafpe

ravit,