صور الصفحة
PDF
النشر الإلكتروني

1260, 9. Februar, Wien.

XXXVIII.

Ottokar, König von Böhmen, ertheilt seinen Richtern und Steuereinnehmern in Österreich den Befehl, von dem Schottenkloster zu Wien oder seinen Unterthanen keinerlei Abgaben oder Leistungen zu fordern.

0. dei gratia dominus regni Boemie dux Austrie et Stirie marchio Morauie vniuersis iudicibus et tributariis in Austria constitutis gratiam suam et omne bonum. Cum loca religioni obnoxia teneamur speciali gratia et fauore amplecti, ea in omnibus suis iuribus conseruando vobis mandamus sub obtentu gratie nostre firmiter precipiendo, quatenus a dilectis nobis abbate et conuentu ecclesie sancte Marie. Scotorum in Wienna uel colonis eorundem nec in vino nec in grano nec alias in bonis eorum thelonea uel seruicia alia exigere non presumatis, quia eorum priuilegia uidimus et examinauimus et eorum continentiam et libertatem ipsis ab omnibus uolumus inuiolabiliter obseruari. Datum Wienne V. idus Februarii anno domini Mo. CC. LXo. Original auf Pergament mit aufgedrücktem Siegel. Hormayr, Wien, Abth. I, Bd. I, Urk. pag. 81, Nr. 27, unrichtig mit „V°. kal.“ statt „V°. idus."

XXXIX.

1261, 16. December, Wien. — Otto, Bischof von Passau, entscheidet als von beiden Theilen erwählter Schiedsrichter eine Streitigkeit zwischen dem Schottenkloster unter Abt Philipp und Heinrich von Seefeld in Betreff des Verhältnisses der Kirche in Kammersdorf zu der Pfarre von Eggendorf dahin, dass jene von dieser eximirt wird, dieser dagegen die Zehente und anderweitige Entschädigung zugewiesen werden.

Otto dei gratia ecclesie Patauiensis episcopus vniuersis Christi fidelibus, ad quos presens peruenerit scriptum, salutem in domino sempiternam. Ea, que aguntur in seculis, scripture testimonio transmittuntur in posteros, vt nulli ualeant dubium generare, et ne fraus et dolus patrocinium cuiquam possint inpertiri. Vniuersis igitur ac singulis cupimus fieri manifestum, cum inter uiros religiosos dominum Philippum abbatem scilicet et conuentum ecclesie sancte Marie Scotorum in Wienna ex una parte et virum nobilem dominum Heinricum de S tera pro exemptione ecclesie in Chomatsdorf eretur, quam predicti abbas et conuentus in

资证

ecclesie sue Ecchendorf terminis sitam asserebant, nos pro bono pacis duximus ex consensu partium interponendum tamquam in nos conpromissum arbitrium promulgantes, quod cessante deinceps questione et lite huiusmodi ecclesia antedicta in Chomatsdorf mera et libera gaudeat exemptione, sicut inferius specificabimus, et in nullo respectum aliquem ad ecclesiam in Ecchendorf vlterius habere teneatur et rector ipsius ecclesie in Chomatstorf omnibus plebesanis villarum videlicet Chomatstorf, Syrendorf et Dérrenleyze sepulturam et ecclesiasticorum sacramentorum amministrandi plenam habeat facultatem cum omni iure parrochiali saluis decimis maioribus et minoribus ecclesie matrici, exceptis etiam in villa Dvrrenleyze xviim beneficiis cum quibusdam ibidem curticulis, que ecclesie matrici in Echendorf omni iure attinere dinoscuntur, et in nullo debent habere respectum ad ecclesiam in Chomatstorf dieta beneficia et curticule in preiudicium plebani matricem ecclesiam possidentis. Pro exemptione utique huiusmodi antedictus dominus H. de Sevelde decem solidorum redditus taliter distinctos, in villa Ladendorf de duabus curticulis dimidium talentum denar., in Niwenburch ex parte claustri de quatuor curticulis iii sol. et ii den., ibidem de quadam media vinea iuxta sanctum Martinum LX den., in Winna uero de vinea, quam habet Zyegelmaister, quinque quartalia vini siue XXX den. assignauit ecclesie beate Marie uirginis Scotorum in Winna de predictis locis annuatim in festo Mychahelis persoluendos et iure proprietatis perpetuo possidendos. In cuius rei testimonium et ne alicui super hoc deinceps ambiguitas aliqua valeat generari, nostro sigillo et domini Ottachari illustrissimi regis Boemie dveis Avstrie et Styrie et marchionis Moravie et prefati abbatis et conuentus Scotorum in Winna et ipsius viri nobilis domini H. de Serelde ac aliorum spiritualium ac nobilium uirorum, vt expedire uisum fuerit, sigillis presentem fecimus paginam cum annotatis testibus communiri. Testes dominus Meingotus tum prepositus Patauiensis, dominus Hadmarus de Werde, dominus Chadoldus frater eiusdem, dominus Albero dapifer de Veldsperch, dominus Chadoldus de Wehinge, dominus Albero de Parmgarten, frater Syboto et frater Hylprandus ordinis fratrum predicatorum, frater Hartperus et frater Albertus de Serelde ordinis fratrum minorum, Nycholavs sacerdos, Chunradus plebanus in Serelde, Dytmarus Merl de Leyz, Albertus de Nehsendorf, Syglochus de Wdinstorf, Heinricus de Rvchendorf, Pylgrimus Zello de La, Vlricus

de Gronpach, Heinricus de Gowats, Wernhardus de Sweinwart milites. Clientes vero Rvdgerus iudex in Sevelde, Vlricus de Rvchendorf, Heinricus de Molt, Otto de Harroz, Regenwardus de Harraz, Fridricus de Harraz, Albero de Harraz, Vlricus de Chomatsdorf, Otto et Albero de Leyze. Hij de Zwingendorf Rymbertus, Heinricus frater eiusdem, Chonradus Boemus, Hermannus. Ciues Wiennenses Otto in foro, Chrno et Chunradus fratres eiusdem, Otto iudex et Heimo frater suus, Syfridus officialis Scotorum et alii plures. Acta igitur sunt hec Wienne aput Scotos anno ab incarnatione domini Mo. CC. LXI., XVII. kalendas Januarii.

Original auf Pergament mit drei Siegeln, das Siegel des Bischofs Otto fehlt. - Hormayr, Wien, loc. cit. pag. 82, Nr. 28.

XL.

1265, 28. August, Wien. - Urtheilspruch der päpstlichen subdelegirten Richter in der Streitsache zwischen dem Schottenkloster zu Wien und dem Wiener Pfarrer Gerard in Betreff der Ausübung pfarrlicher Rechte seitens des Klosters in seiner Pfarre.

Nos Arnoldus prepositus sancti Benedicti de Brunna sancti Benedicti ordinis nec non Dietricus decanus Medlicensis Patauiensis et Olomucensis dyocesum subdelegati delegatorum sedis apostolice videlicet abbatis sancte Crucis et decani Znoimensis predictarum dyocesum in causa, que uertebatur inter abbatem et conuentum ecclesie sancte Marie Scotorum de Wienna ex vna et magistrum G. (Gerardum) plebanum Wiennensem ex parte altera super iuribus parrochialibus ipsius monasterii et capellarum sibi attinentium, quibus monasterium ipsum et capelle prefate enormiter erat lesum per arbitrium domini Ottonis quondam Patauiensis episcopi, sic mediante iustitia duximus procedendum, Primo magistrum G. predictum ad instantiam sepedictorum abbatis et Conuentus peremptorie ad certum diem citauimus et ad certum locum, ipsis abbati et conuentui de suis querimoniis responsurum. Die vero adueniente partibusque in nostri presentia constitutis, magister G. eodem die post multas allegationes partis utriusque, licet cum magna difficultate, firmato iudicio per assessores et tabelliones ydoneos recepit terminum, ad exceptiones dilatorias proponendas. Quo termino, cum exceptiones predictas coram nobis.

contraire. Si quis autem hoc attemptare presumpserit, indignationem omnipotentis dei et beatorum Petri et Pauli apostolorum eius se nouerit incursurum. Dat. Laterani V. idus Decembris, pontificatus nostri anno duodecimo.

Original auf Pergament mit Bleibulle.

--

XXIX.

1238, 21. December, Rom. Papst Gregor IX. trägt auf Bitten des Abtes und Conventes des Schottenklosters zu Wien dem Bischofe von Passau auf, die feierliche Begehung des Festes des heil. Papstes Gregor in allen Kirchen seiner Diocese anzuordnen.

Gregorius episcopus seruus seruorum dei venerabili fratri episcopo Patauiensi salutem et apostolicam benedictionem. Ecclesie sancte catholice pia per orbem terre confessione tenetur, quod beatus Gregorius, Christi confessor et pontifex gloriosus, quem sedi apostolice regis eterni clementia uoluit presidere, cum adhuc esset in nostre mortalitatis habitu constitutus, deo et hominibus studio sancte conuersationis placere meruit et tandem ad perceptionem perempnis glorie conuolauit. Cum igitur ex suorum processerit preminentia meritorum, quod et magnus in sanctorum numero haberi dinoscitur et natalitii sui dies in Romana ecclesia nec non in pluribus mundi partibus cum grandi reuerentia celebratur, nos dilectorum filiorum abbatis et conuentus Scotorum de Wienna tue diocesis deuotis supplicationibus inclinati fraternitati tue presentium auctoritate mandamus, quatinus prudenter aduertens, quod dignum sit, ut dictus confessor, per cuius doctrinam adinstar solis ecclesia fulgere conspicitur, apud uniuersitatem fidelium celeberrimus habeatur, ipsius festum per omnes ecclesias predicte diocesis sollempniter celebrari facias ad honorem et gloriam redemptoris, presertim cum prouenturum de huiusmodi sollempnitate speretur, quod et terre populus conditori omnium pleniori placere deuotione studeat et facilius ab hijs, que diuine maiestatis offendunt oculos, resipiscat. Datum Laterani XII. kalendas Januarii, pontificatus nostri anno duodecimo.

Original auf Pergament mit Bleibulle.

XXX.

Circa 1240.

Heinrich von Seefeld überlässt dem Schottenkloster zu Wien zum Heile seiner Seele, wie auch für eine an dasselbe zu berichtigende Schuld einen Mansus zu Ladendorf.

Ego Heinricus de Seifeilt notum facio vniuersis, quod ego pro remedio anime mee nec non et pro quodam debito, quod abbati et conuentui Scotorum in Wienna debui, mansum unum in Landorf in presentia comitis Conradi de Hardeck et domini Vernhardi de Somberc eisdem Scotis assignaui. Ne ergo aliqua contrarietas super hoc oriri poterit, sigillo meo nec non et predictorum dominorum sigillis feci hanc litteram roborari. Huius rei testes sunt abbas et totus conuentus Scotorum. Dominus Felippus et Subanus et Erquingerus milites. Jacobus filius Widonis. Fridericus scriba et alii quam plures.

Original auf Pergament mit drei Siegeln.

1244, 17. Juni, Starhemberg.

XXXI.

Herzog Friedrich II. von Österreich bestätiget dem Schottenkloster zu Wien die Befreiung von gewissen landesfürstlichen Abgaben.

Fridericus dei gratia dux Austrie et Styrie ac dominus Carniole omnibus hanc litteram inspecturis salutem. Cvm protectionis nostre debito vniuersaliter omnium ecclesiarum iniurias pro viribus nostris propulsare et paci ecclesiastice prouidere ivre debeamus, specialiter tamen illas, que solum nos in suis necessitatibus respiciunt et que ad nos iure fundationis pertinent, que etiam nobis accuratius commisse sunt, amplius defensare et quieti ipsarum consulere debitum iudicamus. Inde est, quod nos, paterne institucionis successores in ecclesia Wiennensi Scotorum existentes, paterne etiam pietatis sequi decet deuotionem, vt, que ipsius diligentia eidem ecclesie contulit, hec et alia post hec superaddita distrahi nullatenus paciamur. Cvm enim varias ac diuersas iusticias in terra nostra iure requirere debeamus, nos tamen redditus ipsius ecclesie ab omni iure nostro, tam a placito prouinciali, quod uulgo Lanteidinch dicitur, quam a pabulo, quod marschalco nostro soluitur, videlicet Marchmutte, penitus excepimus et liberos esse statuimus apud quoslibet successores.

« السابقةمتابعة »