Benedicite cete, et omnia quæ moventur in aquis, Domino: * benedicite omnes volucres cœli Domino. Benedicite omnes bestiæ et pecora Domino: * benedicite filii hominum Domino.

Benedicat Israël Dominum: * laudet et superexaltet eum in sæcula.

Benedicite sacerdotes Domini Domino : * benedicite servi Domini Domino.

Benedicite spiritus et animæ justorum Domino: * benedicite sancti et humiles corde Domino.

Benedicite Anania, Azaria, Misaël Domino: * laudate et superexaltate eum in sæcula.

Benedicamus Patrem et Filium cum sancto Spiritu: laudemus et superexaltemus eum in sæcula.

*

Benedictus es Domine in firmamento cœli: * et laudabilis, et gloriosus, et superexaltatus in sæcula. Ant. Benedicite Dominum omnes electi ejus, agite dies lætitiæ, et confitemini illi.

Deinde ante altare dicit Sacerdos: Dominus vobiscum. R. Et cum spiritu tuo.

OREMUS.

EUS, qui miro ordine Angelorum ministeria hominumque dispensas: concede propitius; ut à quibus tibi ministrantibus in cœlo semper assistitur, ab his in terra vita nostra muniatur. Per Christum Dominum nostrum. R. Amen.

DE

SACRAMENTO MATRIMONII.

AROCHUS admonitus de aliquo matrimonio in sua Parochia contrahendo, primùm cognoscat ex his ad quos spectat, qui et quales sint, qui matrimonium contrahere volunt: An inter eos sit aliquod Canonicum impedimentum: Utrùm spontè, liberè, et secundùm honestatem Sacramenti velint contrahere: Utrùm sint in ætate legitima; ut vir saltem quatuordecim, mulier verò duodecim annos expleverit, et uterque sciat rudimenta Fidei, cùm ea deinde filios suos docere debeant.

Noverit ex probatis Auctoribus, quæ sint Canonica impedimenta matrimonii contrahendi, et quæ contractum dirimant; et qui sint gradus consanguinitatis et affinitatis, et item cognationis spiritualis ex Baptismi vel Confirmationis Sacramento contractæ.

Habeat in primis ipse benè cognita præcepta illa omnia, quæ in matrimoniis ritè conficiendis servari oportere, sacri Canones, et præcipuè sancta Synodus Tridentina jussit; dabitque operam ut illa in Parochia sua accuratè exacteque serventur.

Præsertim verò meminerit matrimonia inter raptorem et raptam, dum ipsa in raptoris potestate manserit, inita, necnon clandestina, et quælibet matrimonia, quæ aliter quàm præsente Parocho, vel alio Sacerdote de ipsius Parochi vel Ordinarii licentia, et duobus vel tribus testibus contrahuntur, ex ipsius Concilii decretis irrita omninò ac nulla esse.

Est autem proprius Parochus qui adesse debet, is, in cujus Parochia matrimonium celebratur, sive viri sive mulieris.

Caveat prætereà Parochus, ne facilè ad contrahendum matrimonium admittat vagos et peregrinos, et qui incertas habent sedes; neque item eos, qui anteà conjugati fuerunt; ut sunt uxores militum, vel captivorum, vel aliorum, qui peregrinantur; nisi diligenter de iis omnibus facta inquisitione, et re ad Ordinarium delata, ab eoque habita de ejusmodi matrimonii celebrandi licentia, quæ gratis concedatur.

Antequam matrimonium contrahatur, ter à proprio contrahentium Parocho continuis diebus festis in Ecclesia intra Missarum solemnia ad ipsius Concilii præscriptum publicè denuntietur, inter quos matrimonium sit contrahendum.

Si verò vir et mulier Parochiæ sint diversæ, in utraque Parochia fiant denuntiationes: quibus denuntiationibus factis, si nullum legitimum opponatur impedimentum, ad celebrationem matrimonii procedatur. Sed si quid obstat, ultrà Parochus non procedat.

Quòd si aliquando probabilis fuerit suspicio, vel alia rationabilis causa subsit, arbitrio Episcopi, matrimonium malitiosè impediri posse, si tot præcesserint denuntiationes; tunc de licentia Ordinarii, vel una tantùm fiat denuntiatio, vel saltem Parocho, et duobus vel tribus testibus præsentibus matrimonium celebretur. Deinde ante illius consummationem denuntiationes in Ecclesia fiant; ut, si aliqua subsunt impedimenta, faciliùs detegantur, nisi aliter Ordinarius ipse expedire judicaverit.

Has autem denuntiationes Parochus facere non aggrediatur, nisi priùs de utriusque contrahentis libero consensu sibi benè constet.

Si verò infra duos menses post factas denuntiationes matrimonium non contrahatur, denuntiationes repetantur, nisi aliter Episcopo videatur.

Denuntiationes autem fiant hoc modo. Inter Missarum solemnia Parochus populum admoneat in hanc sententiam vulgari sermone:

Notum sit omnibus hic præsentibus, quòd N. vir, et N. mulier, ex tali vel tali familia, et Parochia, Deo adjuvante, intendunt inter se contrahere matrimonium.

Proinde admonemus omnes et singulos, ut si quis noverit aliquod consanguinitatis, vel affinitatis, aut cognationis spiritualis, vel quodvis aliud impedimentum inter eos esse, quod matrimonium contrahendum invicem impediat, illud quàm primùm nobis denuntiare debeat; et hoc admonemus primò, si fuerit prima; vel secundò, si fuerit secunda; vel tertiò, si fuerit tertia denuntiatio: Moneat Parochus conjuges, ut ante benedictionem Sacerdotalem in templo suscipiendam, in eadem domo non cohabitent, neque matrimonium consumment, nec etiam simul maneant, nisi aliquibus propinquis, vel aliis præsentibus; quæ benedictio à nullo alio, quàm ab ipso Parocho, seu ab alio Sacerdote de ipsius Parochi vel Ordinarii licentia, fieri debet.

Caveat etiam Parochus, ne quando conjuges in primis nuptiis benedictionem acceperint, eos in secundis benedicat, sive mulier, sive etiam vir ad secundas nuptias transeat. Sed ubi ea viget consuetudo, ut si mulier nemini umquam nupserit, etiamsi vir aliam uxorem habuerit, nuptiæ benedicantur, ea servanda est. Sed viduæ nuptias non benedicat, etiamsi ejus vir numquam uxorem duxerit.

Matrimonium in Ecclesia maximè celebrari decet; sed si domi celebratum fuerit præsente Parocho et testibus, sponsi veniant ad Ecclesiam benedictionem accepturi, et tunc caveat Sacerdos ne iterùm à contrahentibus consensum exigat; sed tantùm benedictionem illis conferat, celebrata Missa, ut infrà dicetur. Admoneantur prætereà conjuges, ut antequam contrahant, sua peccata diligenter confiteantur, et ad sanctissimam Eucharistiam, atque ad Matrimonii Sacramentum suscipiendum piè accedant, et quomodo in eo rectè et christianè conversari debeant, diligenter instruantur ex divina Scriptura, exemplo Tobiæ et Saræ, verbisque Angeli Raphaëlis eos edocentis, quàm sanctè conjuges debeant convivere.

Postremò meminerint Parochi, à Dominica prima Adventus usque ad diem Epiphaniæ, et à Feria quarta Cinerum usque ad Octavam Paschæ inclusivè, solem

nitates nuptiarum prohibitas esse; ut nuptias benedicere, sponsam traducere, nuptialia celebrare convivia. Matrimonium autem omni tempore contrahi potest. Nuptiæ verò qua decet modestia et honestate fiant: sancta enim res est matrimonium, sancteque tractandum.

Quæ omnia ferè ex sacri Concilii Tridentini decretis desumpta, et item alia, quæ ibi de matrimonio ritè contrahendo præcipiuntur, sunt diligenter servanda.

RITUS CELEBRANDI MATRIMONII SACRAMENTUM.

diebus

AROCHUS igitur matrimonium celebraturus, dictum est, si nullum obstet legitimum impedimentum, in Ecclesia superpelliceo et alba stola indutus, adhibito uno saltem Clerico superpelliceo pariter induto, qui librum et vas Aquæ benedictæ cum aspersorio deferat, coram tribus aut duobus testibus, virum et mulierem, quos parentum vel propinquorum suorum præsentia cohonestari decet, de consensu in matrimonium interroget utrumque sigillatim in hunc modum vulgari sermone:

*N. vis accipere N. hîc præsentem in tuam legitimam uxorem juxta ritum sanctæ Matris Ecclesiæ ? Respondeat sponsus: Volo.

Mox Sacerdos sponsam interroget: N. vis accipere

*Q. N., Wilt thou take N. here present for thy lawful wife, according to the rite of our holy Mother the Church?

A. I will.

Q. N., Wilt thou take N. here present for thy lawful husband, according to the rite of our holy Mother the Church?

A. I will.

D. N., Voulez-vous prendre N., qui est ici présente, pour votre légitime épouse, suivant le rite de notre mère la sainte Eglise ? R. Oui, je le veux.

D. Et vous, N., voulez-vous prendre N., qui est ici présent, pour votre légitime époux, suivant le rite de notre mère la sainte Eglise?

R. Oui, je le veux.