Mollis & Aufonias ftupefecit carmine nymphas. Ille itidem moriens tibi foli debita vates Offa tibi foli, fupremaque vota reliquit. Nec inanes pietas tua chara fefellit amici, Vidimus arridentem operofo ex ære poetam. Nec fatis hoc vifum eft in utrumque, & nec pia ceffant Officia in tumulo, cupis integros rapere Orco, Quà potes, atque avidas Parcarum eludere leges : Amborum genus, & varia fub forte peractam Defcribis vitam, morefque, & dona Minervæ ; Emulus illius Mycalen qui natus ad altam Rettulit Æolii vitam facundus Homeri, Ergo ego te Cliûs & magni nomine Phœbi, Manfe pater, jubeo longum falvere per ævum Miffus Hyperboreo juvenis peregrinus ab axe. Nec tu longinquam bonus afpernabere Mufam, Quæ nuper gelidâ vix enutrita fub Arcto Imprudens Italas aufa eft volitare per urbes. Nos etiam in noftro modulantes flumine cygnos Credimus obfcuras noctis fenfiffe per umbras, Quà Thamefis late puris argenteus urnis Oceani glaucos perfundit gurgite crines.
Quin & in has quondam pervenit Tityrus oras. Sed neque nos genus incultum, nec inutile Phœbo, 35- Quà plaga fepteno mundi fulcata Trione
Brumalem patitur longâ fub nocte Boöten.
Nos etiam colimus Phœbum, nos munera Phœbo Flaventes fpicas, & lutea mala caniftris,
Halantemque crocum (perhibet nisi vana vetustas) 40 Mifimus, & lectas Druidum de gente choreas.
(Gens Druides antiqua facris operata Heroüm laudes imitandaque gesta canebant) Hinc quoties fefto cingunt altaria cantu Delo in herbosâ Graie de more puellæ Carminibus lætis memorant Corinëida Loxo, Fatidicamque Upin, cum flavicomâ Hecaërge, Nuda Caledonio variatas pectora fuco. Fortunate fenex, ergo quacunque per orbem Torquati decus, & nomen celebrabitur ingens, Claraque perpetui fuccrefcet fama Marini,
Tu quoque in ora frequens venies plaufumque virorum, Et parili carpes iter immortale volatu.
Dicetur tum fponte tuos habitaffe penates
Cynthius, & famulas veniffe ad limina Mufas :
At non fponte domum tamen idem, & regis adivit Rura Pheretiadæ cœlo fugitivus Apollo; Ille licet magnum Alciden fufceperat hofpes; Tantùm ubi clamofos placuit vitare bubulcos, Nobile manfueti ceffit Chironis in antrum, Irriguos inter faltus frondosaque tecta Peneïum prope rivum: ibi fæpe fub ilice nigrâ Ad cytheræ ftrepitum blandâ prece victus amici Exilii duros lenibat voce labores.
Tum neque ripa fuo, barathro nec fixa fub imo Saxa ftetere loco, nutat Trachinia rupes, Nec fentit folitas, immania pondera, fylvas, Emotæque fuis properant de collibus orni, Mulcenturque novo maculofi carmine lynces. Diis dilecte fenex, te Jupiter æquus oportet Nafcentem, & miti luftrarit lumine Phœbus,
Atlantifque nepos; neque enim nifi charus ab ortu Diis fuperis poterit magno faviffe poeta.
Hinc longæva tibi lento sub flore fenectus Vernat, & Æfonios lucratur vivida fufos, Nondum deciduos fervans tibi frontis honores, Ingeniumque vigens, & adultum mentis acumen. O mihi fi mea fors talem concedat amicum Phœbæos decoraffe viros qui tam bene nôrit, Si quando indigenas revocabo in carmina reges, Arturumque etiam fub terris bella moventem; Aut dicam invictæ fociali fœdere menfæ Magnanimos Heroas, & (O modo fpiritus adfit) Frangam Saxonicas Britonum fub Marte phalanges. Tandem ubi non tacitæ permenfus tempora vitæ, Annorumquæ fatur cineri fua jura relinquam, Ille mihi lecto madidis aftaret ocellis, Aftanti fat erit fi dicam fim tibi curæ ; Ille meos artus liventi morte folutos. Curaret parva componi molliter urna. Forfitan & noftros ducat de marmore vultus, Nectens aut Paphia myrti aut Parnaffide lauri Fronde comas, at ego fecura pace quiefcam. Tum quoque, fi qua fides, fi præmia certa bonorum, Ipfe ego cælicolûm femotus in æthera divûm, Quò labor & mens pura vehunt, atque ignea virtus, Secreti hæc aliqua mundi de parte videbo Quantum fata finunt) & tota mente ferenùm Ridens purpureo fuffundar lumine vultus,
Et fimul æthereo plaudam mihi lætus Olympo.
Thyrfis & Damon ejufdem viciniae paftores, eadem ftudia fequuti à pueritiâ amici erant, ut qui plurimum. Thyrfis animi causâ profectus peregrè de obitu Damonis nuncium accepit. Domum poftea reverfus, & rem ita effe* comperto, fe, fuamque folitudinem hoc carmine deplorat. Damonis autem fub perfonâ hîc intelligitur Carolus Deodatus ex urbe Hetruriæ Luca paterno genere oriundus, cætera Anglus; ingenio, doctrinâ, clariffimifque cæteris virtutibus, dum viveret, juvenis egregius.
IMERIDES nymphæ (nam vos & Daphnin & Hylan,
Et plorata diu meminiftis fata Bionis)
Dicite Sicelicum Thamefina per oppida carmen: Quas mifer effudit voces, quæ murmura Thyrsis, Et quibus affiduis exercuit antra querelis, Fluminaque, fontefque vagos, nemorumque receffus, Dum fibi præreptum queritur Damona, neque altam Luctibus exemit noctem loca fola pererrans. Et jam bis viridì surgebat culmus arista, Et totidem flavas numerabant horrea messes, Ex quo fumma dies tulerat Damona sub umbras,
Nec dum aderat Thyrfis; paftorem fcilicet illum Dulcis amor Mufæ Thufca retinebat in urbe. Aft ubi mens explete domum, pecorisque relicti Cura vocat, fimul affuetâ feditque fub ulmo, Tum verò amiffum tum denique fentit amicum, Cœpit & immenfum fic exonerare dolorem.
Ite domum impasti, domino jam non vaçat, agni. Hei mihi! quæ terris, quæ dicam numina cœlo, Poftquam te immiti rapuerunt funere Damon! Siccine nos linquis, tua fic fine nomine virtus Ibit, & obfcuris numero fociabitur umbris? At non ille, animas virgâ qui dividit aureâ, Ifta velit, dignumque tui te ducat in agmen, Ignavumque procul pecus arceat onine filentum.
Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Quicquid erit, certè nifi me lupus antè videbit, Indeplorato non comminuere fepulchro, Conftabitque tuus tibi honos, longumque vigebit Inter paftores: Illi tibi vota fecundo
Solvere poft Daphnin, `poft Daphnin dicere laudes Gaudebunt, dum rura Pales, dum Faunus amabit: Si quid id eft, priscamque fidem coluiffe, piùmque, Palladiáfque artes, fociúmque habuiffe canorum.
Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. 35 Hæc tibi certa manent, tibi erunt hæc præmia Damon, At mihi quid tandem fiet modò? quis mihi fidus Hærebit lateri comes, ut tu fæpe folebas Frigoribus duris, & per loca fœta pruinis, Aut rapido fub fole, fiti morientibus herbis? Sive opus in magnos fuit eminùs ire leones,
« السابقةمتابعة » |