صور الصفحة
PDF
النشر الإلكتروني

stabileque permaneat, cartam hanc conscribi et annuli nostri impressione signari iussimus, quam et manu propria subtus firmavimus.

Signum domini Ottonis [M.] imperatoris augusti.

Folgmarus cancellarius vice Willigisi archicappellani recognovi.

Datum V. id. Septembr., anno dominice incarnationis DCCCCLXXV., indictione III., anno vero regni domini Ottonis XV., imperii autem VIII. Actum Alstede, in dei nomine. Amen 10.

[ocr errors]

Nach dem Abdruck in Koseg. Cod. Pom. dipl. I., S. 23 aus dem Magdeburger Copialbuche (M.), mit Verbesserungen aus Boysen's Magazin, Stück I., S. 173 (B.), und der obigen im Original vorhandenen Urkunde No. 16 (U.), die der gegenwärtigen zu Grunde liegt. Varianten: favente: B. U. 2 munificentia: B. 4 illis agere: B. poscuntur: B. illis agere vel imitari: U. cum: M. Ritzam: M. B. Polensate: M. 8 vel: B. seu: B. 9 continuanda: M.; concremanda: B. Gedruckt auch bei Riedel: Cod. dipl. Brand I., Bd. 13, S. 312.

Riezani: U.

[ocr errors]

10 in dei nomine, amen: fehlt M.

Vgl. v. Raumer: Reg. Br. No. 261.

7

5

[ocr errors]

6

989. November 8.

21.

Papst Johann XV. bestätigt dem Hamburgischen Erzbischofe Liavizo alle Prilegien seiner Kirche.

Johannes episcopus, servus servorum dei, dilecto confratri nostro Liauizoni, uenerabili archiepiscopo Hamburgensis ecclesie, suis[que] successoribus in perpetuConuenit apostolico

um.

Jgitur quia postulastis a nobis, quatenus archiepiscopatum Hammaburgensis ecclesiae totum integrum uobis confirmaremus, sicuti a predecessoribus nostris, videlicet Nicolao et Agapito huius apostolicae sedis episcopis, decretum est, inclinati precibus vestris apostolica auctoritate concedimus et confirmamus (vgl. No. 11.); cum illis eciam, qui nunc temporis ad Christi conuersi sunt fidem, videlicet episcopos in omnibus gentibus Sueonum siue Danorum, necnon

eciam in illis partibus Sclauorum, quae sunt a flumine Pene usque ad fluvium Egidre, ita ut sub uestro uestrorumque successorum Hammaburgensis ecclesiae archiepiscoporum maneant potestate, uel quicquid uestri laboris certamine, diuina fauente gratia, ab errore perfidiae siue hominum siue locorum ad religionem christianam adquirere potestis, uobis uestrisque successoribus perpetualiter tenendum, inuiolabiliter tenere censemus.

Apostolica itaque auctoritate Haluerstadensis ecclesiae et Hildoneshemensis et Pathrobrunnensis et Mindensis ecclesiarum episcopis insuper iubemus atque monemus, ut vos in omnibus adiuvent, quatenus sacerdotale ministerium explere et animarum lucra domino Jesu Christo facilius adquirere valeatis, uobis adminiculum prebeant in omnibus; sic tamen, ut eos, quos adquiratis et quos habeatis per gratiam Christi adquisitos, uestro uestrorumque successorum archiepiscopatui sub

iectos permanere decernimus, a Christo tantum recepturi premium remunerationis, quemadmodum christiana ac vera eos docet religio: „Jte, docete omnes gentes". Jtaque quamvis ad predicandum gentibus in supradictis locis episcopi sint consecrati atque plures in illis partibus consecrandi, tamen formidandum est in tam nouella christianitatis plantatione, per barbarorum sevitiam ut in tantum numerus ex eis decrescat, quod illorum auxilio nequaquam episcoporum possit fieri consecracio. Jdeoque predicta statuta, si necesse sit, auctoritate apostolica decernimus esse servanda. Decernimus autem, karissime frater Liauizo, ut potestatem habeatis ordinandi episcopos infra uestram parochiam et dioecesim in omnibus supradictis gentibus.

Scriptum per manum Stephani notarii, regionarii atque scriniarii sacri palatii, in mense Nouembrio et indictione III. Data VI. idus Nouembris, per manus Gregorii episcopi sanctae Portuensis ecclesiae, anno pontificatus domini Johannis sanctissimi pape V., anno ab incarnatione domini nostri Jesu Christi DCCCCLXXXVIIII, in mense Nouembrio et indictione III.

Nach dem vollständigen Abdruck Lappenberg's (Hambg. UB. I., S. 58, f.) aus dem. Copiarius zu Hannover. Gedruckt bei Staphorst I., 1, S. 316; Liljegren: Svenskt Dipl. I., S. 31. Echtheit vgl. Wigger: Annalen I., S. 138 b., Anm. 1.

Ueber die

995. September 10. Meklenburg.

rex.

22.

Otto, deutscher König, schenkt seinem Kämmerer Tiezo das Dorf Poztrigami im Burgward Bitrizi.

In nomine sanctae et individuae trinitatis. Otto divina fauente clementia Omnium fidelium nostrorum, tam praesentium, quam futurorum, piae deuotioni pateat, quomodo nos ob petitionem et interuentum fidelium nostrorum dedimus Tiezoni, nostro camerario, villam unam Poztrigami dictam, in bugwardio Bitrizi' et in comitatu Sigiberti comitis sitam, atque eandem villam cun omnibus pertinentiis suis, hoc est areis, aedificiis, terris cultis et incultis, agris, pratis, campis, pascuis, sylvis, venationibus, aquis aquarumue decursib, piscationibus, viis et inuiis, exitibus et reditibus, quaesitis et inquirendis cup sque aliis appendiciis, quae adhuc dici, inueniri aut nominari possunt, ei in prprium tradidimus, ea videlicet ratione, ut idem iam dictus Tiezo noster camerrius de praefata villa sibi a nobis tradita liberam dehinc faciendi, quid velit, poteratem habeat, seu eam tradere vel commutare aut vendere, seu magis sibimet etinere voluerit. Et ut haec nostra traditio firma et inconuulsa permaneat, hoc raeceptum inde conscriptum sigilli noștri impressione signare iussimus manuque propria, ut infra videtur,

corroborauimus.

Signum domni Ottonis gloriosissimi regis.

Hildibaldus episcopus et cancellarius vice Willegisi archiepiscopi recognovi.
Dat. IIII. id. Sept., anno domin. incarnat. DCCCCXCV., indict. VIII., anno

autem tertii Ottonis regnantis nono. Actum Michelenburg.

-

„Ex schedis Leibnitianis" gedruckt in Erath's Cod. diplom. Quedlinburg. (Frankfurt, 1764), p. 26, und darnach in Jahrb. XX., S. 246. Das Burgward „Bitrizi“ lag in pago Morazani“. S. d. Urk. König Otto's d. d. Schöningen, 995. Oct. 26 (Raumer Reg. No. 336 gibt die Nachweisungen.) Bitrizi ist das heutige Biederitz; Poztrigami vermuthet v. Raumer (Histor. Charten und Stammtafeln zu den Reg. hist. Brandenb. S. 12a) auf der wüsten Feldmark Puppendorf. Vgl. Nr. 23.

995. October 3. im Tollenserlande.

23.

Otto, deutscher König, verleiht auf Bitten des Markgrafen Gero die Burg Vulva
mit dem Dorfe Bodendorp in der Grafschaft Geros seinem Getreuen Daio.
Dat. V. nonas Octobris, indictione VIII., regni XII.
Actum im pago

Tholensani.

Angeführt bei v. Raumer: Reg. No. 334 aus Eccard. hist. gen. 150. Am 6. October befand sich der König bereits wieder in Havelberg, wo er dem Stifte Meissen Lehne des Grafen Esico verlieh: dat. II. non. Oct., ind. VIII., regni XII, act. Havelinbergae. (Lünig XIX., 835.) Vgl. No. 22.

1047. April 24.

24.

Papst Clemens II. bestätigt die Rechte der Hamburgischen Kirche. Clemens episcopus, seruus seruorum dei, dilecto confratri nostro Adalberto, uenerabili archiepiscopo Ammaburgensis ecclesie, suisque successoribus in perpe

tuum,

Conuenit apostolico
Jgitur quia postulastis

wie oben No. 21. mit geringen Abweichungen bis: totum in integrum confirma[re]mus, sicuti a predecessoribus nostris Nicolao et Agapito et Benedicto -; cum illis etiam, qui nunc tempore ad Christi conuersi sunt fidem protegente dei gratia, videlicet episcopos in omnibus gentibus Sueonum seu Danorum, necnon eciam in illis partibus, que sunt a meridionali Albia usque ad fluvium Pene et ad fluvium Egidose (!), ita ut et Mimindensis et Ferdensis ecclesiarum episcopis in illis partibus constituendi, tamen formidandum est karissime frater Adhelberte, ut potestatem

[ocr errors]

Data VIII. kalendas Maii, per manus Petri diaconi, bibliothecarii et cancellarii sancte apostolice sedis, anno domini Clementis secundi pape secundo, indictione XV.

Nach Lappenbergs Hamb. UB. I., S. 72 aus „der sehr abgeriebenen Pergamenturkunde ohne Siegel in der Stader Registratur". Früher gedruckt bei Staphorst I., 1, p. 391, und darnach bei Liljegren: Svenskt Dipl. I., 35.

1053. Januar 6.

25.

Papst Leo IX. bestätigt dem Hamburgischen Erzbischofe Adalbert die Rechte seiner Kirche sowie die Legation des Nordens, und übersendet ihm das Pallium mit Ertheilung der Mitra.

Igitur quia postulasti (!) a nobis, quatinus archiepiscopatum Hammaburgensis ecclesie totum in integrum tibi successoribusque tuis confirmaremus, sicuti a predecessoribus nostris videlicet Nicolao et Agapito et Benedicto huius apostolice sedis episcopis decretum est, inclinati precibus vestris (!) apostolica auctoritate concedimus et confirmamus -; cum illis eciam, qui hoc tempore ad Christi conuersi sunt fidem protegente dei gratia, videlicet episcopos in omnibus gentibus Sueonum seu Danorum, Noruuechorum, Islant, Scrideuinnum, Gronlant et uniuersarum septentrionalium nationum, necnon eciam in illis partibus Sclauorum, que sunt a flumine Pene usque ad fluuium Egidre, ita ut sub tua (!) tuorumque successorum Ammaburgensis ecclesie archiepiscoporum maneant potestate Et hoc nostro decreto decernimus secundum prenominati bone memorie Nicolai pape et Benedicti pape et Agapiti pape sanctionem, ipsas dioceses Hammaburgensem scilicet et Bremensem non duas, sed unam esse et uocari. Et quia deuotionem tuam, quae gentibus euangelizare cupit, cognoscimus, ex nostra munificentia superaddimus prefato tuo honori palleo uti Datum VIII. idus Januarii, per manum Friderici diaconi, sancte Romane ecclesiae bibliothecarii et cancellarii, vice domni Hermanni archicancellarii et Coloniensis archiepiscopi, anno domni Leonis noni papae IIII°, indictione VIa.

Nach Lappenbergs Hamb. UB. I., S. 74 aus dem zu Stade aufbewahrten Originale.

1055. October. 29.

26.

Papst Victor II. bestätigt dem Erzbischofe Adalbert von Hamburg die Rechte seiner Kirche.

Igitur quia (wie No. 25., mit geringen Abweichungen:) Benedicto, Leone, huius almae apostolice sedis fidem conuersi sunt provocante et protegente gratia Norwegorum, Islandon, Scrideuinum, Gronlandon,

dei

Slauorum, quae sunt a flumine Pene usque ad fluvium Egidore potestate. Data IIII. kalendas Nouembris, per manus Friderici sanctae Romanae ecclesiae cancellarii, anno domini Victoris II. papae primo, indictione VIII. (!)

Nach Lappenberg's Hambg. UB. I., S. 77 aus dem Copiar zu Hannover. Gedruckt bei Staphorst, Hambg. Kirchengesch. Th. 1, Bd. 1, S. 410, und darnach bei Liljegren: Sv. Dipl. I, p. 37; ferner bei Kosegarten, Cod. Pom. dipl. I., S. 24.

Meklenburgisches Urkunden-Buch I.

4

1062. Köln.

27.

rex.

Heinrich, römischer König, verleiht dem Herzoge Otto von Sachsen die Burg
Ratzeburg.

2

In nomine sancte et individue trinitatis. Heinricvs divina favente clementia Qvoniam nobis nostrisqve regni prouisoribus iustum et honestum videtur his, qui causa nostre defensionis se multis obi[e]cere' periculis quique etiam nobilibus sepe claruere triumphis, digna recompensare premia retributionis, dignum duximus tam presentibus, quam et futuris nostris fidelibus notificare, qualiter nos interuentu ac peti[ci]one predilectissimorum fidelium nostrorum archiepiscoporum videlicet Annonis Coloniensis et Adalberti Ammagburgensis, pro deuoto etiam seruitio fidelis nostri ducis Ottonis, eidem Ottoni duci quoddam castellum Razesburg dictum, in eiusdem ducis Ottonis marchia et in pago Palobi situm, cum omnibus eius pertinentiis, hoc est utriusque sexus mancipiis, areis, edificiis, terris cultis et incultis, agris, pratis, pascuis, campis, siluis, venationibus, aquis aquarumque decursibus, molis, molendinis, piscationibus, exitibus et reditibus, viis et inuiis, quesitis et inquirendis, ac cum omni utilitate, que inde ullo modo prouenire poterit, in proprium dedimus atque tradidimus, saluo per omnia et intacto Saxonie limite, quem quidem ipsi Saxones a tempore primi Ottonis unquam possessione vel etiam nomine tenere uidebantur. Habitatores vero terre eiusdem castelli deeimam deo et episcopo, in cuius parochia supradictum castellum situm est, digne per omnia offerant. Et quicquid antecessores eius antecessorum nostrorum videlicet regum et imperatorum munificentia tenuerant, inuiolabiliter atque imperpetuum tenere decreuimus, quod uidelicet ea ratione ei dedimus, ut predictus Otto dux liberam amodo potestatem habeat de prefato castello eiusque pertinentiis ten[en]di*, dandi, hereditandi, commutandi, precariandi, et quicquid ei placuerit, inde faciendi. Vt igitur hec nostre regalis munificentie tradicio stabilis et inconuulsa omni permaneat euo, hanc cartam inde conscriptam manu propria, ut infra videtur, corroborantes sigilli nostri impressione iussimus insigniri.

Signum domni Heinrici quarti regis. [M.]

Data est

6

Fredericvs cancellarivs vice Sigifridi archicancellarii recognovi. [L. S.] a[n]no dominice incarnationis M.LXII., indictione XV., anno autem ordinationis domni Heinrici quarti regis octauo, regni vero VI. Actum Colonie feliciter. Amen.

[ocr errors]

aus dem

Nach Gercken's Cod. dipl. Brandenb. VIII., S. 380. und Dümgé's Regest. Badens. 109 P. Original [im Badischen General - Landes-Archiv]. Das Siegel an diesem Original, sagt Gercken, ist noch wohl conservirt. Der König sitzt im gewöhnlichen Ornat auf dem Thron, hält in der Rechten den Scepter, worauf ein Vogel, und in der Linken den Reichsapfel. Umher steht: HEINRICVS DEI GRATIA REX. In dorso des Documents: Heinricus Rex quartus Ottoni Duci super castello Razesburg". Gercken fand die Urkunde 1777 zu Speier. Der Abdruck Dümgé's stimmt (moderne Orthographie abgerechnet) nur

« السابقةمتابعة »