صور الصفحة
PDF
النشر الإلكتروني

in

domini precedit, precepimus anticipari. Jn ascensione etiam domini omnes sacerdotes prouincie Suerinensis, preter illum de Parlin, cum reliquiis et parrochianis suis in magna deuotione et humilitate ad Suerinensem ecclesiam accederent, qua toti populo demonstrationem dicti sanguinis precipimus exhiberi. Jn exaltatione autem sancte crucis, sicut in coena domini, debet idem sanguis demonstrari. Statuentes, ut conuentus omni sexta feria, nisi sint nouem lectiones, missam de sancta cruce et septem psalmos cum letania fideliter obseruet. Jn anniuersario huius sancte solennitatis semper, nisi infirmitas uel euidens necessitas nos excuset, debemus et volumus adesse, uel alius episcopus, qui uicem nostram gerat, si possit haberi, et posteris nostris, ut idem faciant, iniungimus, remissionem peccatorum peregrinis, prout uiderint expedire, misericorditer indulgendo; si uero conuentus copiam episcopi in hac solennitate non poterit habere, tunc prepositus, decanus, scholasticus uicem nostram gerant cum prelatis et sacerdotibus in episcopatu nostro constitutis. Volumus etiam, ut oblatio, que in supradictis tribus solennitatibus ipsi dominico sanguini offertur, in tres partes diuidatur, quarum una ad edificationem monasterii porrigatur, secunda ad usus cedat canonicorum, tertia uero tribus annis ad libros comparandos ecclesie conferatur, quibus transactis ipsa pars custodie sit perenniter deputata. Jgitur ut ordinatio nostra a posteris nostris rata maneat et inconcussa, presens scriptum sigilli nostri munimine fecimus roborari, cui etiam sigilla abbatis Doberanensis et capituli nostri et comitis Hinrici iussimus adhiberi. Testes hi aderant: clerici: Brunwardus episcopus, Mattheus abbas Doberanensis, Hermannus prepositus Hammenburgensis, Conradus prepositus Lubicensis, Aluericus prepositus in Campo Solis, Fredericus canonicus Hildensemensis; canonici Suerinenses: Bruno prepositus, Appollonius scholasticus, Laurentius custos, [E]ilwardus', Johannes, Eustachius, Wernerus, Giselbertus, Hermannus, Matthias, Wilhelmus; laici: Wernerus de Louenberg, Hartwicus de Ricszerowe, Fridericus de Euerunge, Reinboldus de Driberge, Alardus, Rodolphus de Plote, Engelbertus, Theodoricus, et alii quam plures clerici et laici. Acta sunt hec anno incarnationis domini M. CC. XXII., indictione X. Datum in Suerin, 2. kalendas Aprilis.

Nach einer Abschrift aus dem 16. Jahrhunderte im Haupt- Archiv zu Schwerin. Der Name 1 Eilwardus lautet in dieser Lilwardus. Gedruckt bei Schröder P. M. I, S. 530 (wo statt Parlin: Parchim, statt Eilwardus: Siewardus, statt Louenberg: Louenburg, Ritzerowe statt Ricsz., Reinholdus für Reinboldus, dann „Alardus de Plote", mit Auslassung von Rodolphus, gedruckt ist) und bei Lisch, Mekl. Urk. III, S. 72, dessen Abdruck in Koseg. Cod. Pom. dipl. I, S. 336 wiederholt ist. Die Richtigkeit der Lesart Parlin ergibt sich aus dem Ordinar. Suerin, wo es auf fol. LXXII. bei der Beschreibung des Vitusfestes heisst: Rectores vero diuinorum per comitatum Swerinensem sub pena (iuxta consuetudinem seruatam) processioni ac aliis diuinis officiis intersint, excepto plebano de Parlyn, qui ad hanc non obligatur".

1222. April 20. Veroli.

281.

Friedrich, römischer Kaiser und König von Sicilien, befiehlt dem Erzbischofe von Magdeburg und dem Bischofe von Halberstadt, die Bremische Kirche und das Hamburgische Capitel von gegenseitigen Belästigungen abzumahnen. F. dei gratia Romanorum imperator semper augustus et rex Siciliae dilectis principibus suis archiepiscopo Magdeburgensi et episcopo Halberstadensi gratiam suam et omne bonum. Scripsimus dilectis principibus nostris Lubicensi et Racesburgensi episcopis, ut prepositum et capitulum Hammenburgense moneant efficaciter et inducant, quatinus a molestatione Bremensis ecclesie desistentes, nichil attemptare presumant, quod cedat in dampnum imperii et ecclesie memoDatum apud Uerulas, XII. kalendas Maii, indictione X*.

rate.

Nach des Bischofs von Halberstadt Transsumpt, aus einer Abschrift oder Ausfertigung auf Pergament, vollständig gedruckt bei Lappenberg, Hamb. UB. I, S. 400, und darnach bei Huillard-Bréholles, Hist. dipl. Freder. II. Imp. unter dem Datum.

1222. Junii 7. Neukloster.

282.

Borwin, Fürst von Meklenburg, stiftet, mit Zustimmung seiner Gemahlin
Adelheid und seiner Söhne Heinrich und Nicolaus, das Antonius-Hospital
Tempzin.

In nomine domini. Amen. Anno domini millesimo quadringentesimo nonagesimo, indictione octaua, pontificatu sanctissimi in Cristo patris ac domini nostri domini Jnnocentii diuina prouidentia pape octaui, anno eius sexto, die uero Veneris, vicesima quinta mensis Junii, hora vesperorum vel quasi, in habitatione siue coenaculo estiuali spectabilis atque venerandi patris ac domini Jacobi Ebelnson, preceptoris generalis domus sancti Antonii in Grunberg, Moguntinensis diocesis, in mei notarii publici infrascripti testiumque infrascriptorum singulariter ad hoc rogatorum presentia personaliter constitutus, commendabilis ac venerandus dominus Bertoldus Ponnyck, domus sancti Antonii Tempzyn, Zuerinensis diocesis, preceptor immediatus, quasdam donationis ac fundationis pergameni literas, ab illustri quondam Borewino duce Magnipolensi ac domino vxoreque eius Adelheyde, necnon legittimis eorundem filiis Henrico et Nicolao emanatas, duobus veris eorundem sigillis maioribus cereis albi coloris, in filis sericeis mixtis ex albo et fusco coloribus pendentibus, in quorum primo griphes, in altero vero et secundo caput buphali siue alias bouis pro signis extiterant, sigillatas et munitas, sanas et integras, non vitiatas, non cancellatas, nec in aliqua sui parte suspectas, sed omni prorsus vitio et suspitione carentes, ut apparuit, in medium ex

hibuit et produxit easdemque, quibus decuit et oportunum fuit solennitate ac maturitate, predicto domino Jacobo Ebelnson, antefate domus Grunbergensis preceptori generali, obtulit et ipsius in manus dedit, tradidit et collocauit, apud quem tum et abantea dicte littere tanquam superiorem reseruate atque custodite fuerunt, prout et pariter hodie ac impresentiarum reseruantur et fideli custodia mancipantur, humiliter supplicans eidem, vt, quia dicta domus sancti Antonii Tempzyn multas ac varias sepenumero pateretur instantias a contingentibus sibi finitimis atque vicinis, quatenus sibi easdem principales autenticalesque donationis atque fundationis literas transcopiari, transumi, necnon transcribi faceret earundemque transumptum siue copiam, quo magis ubique locorum et gentium redderetur autentica, credula et in vim efficacis ac perfecti documenti fide digna, sigilli sui appensione vna cum mei notarii publici infrascripti signo muniri ac roborari decerneret atque iuberet. Attendens autem dictus dominus Jacobus Ebelnson, predicte domus in Grunberg preceptor generalis, quod iusta petentibus nequaquam veniat denegandus assensus, mihi notario publico infrascripto easdem tradidit et commendauit, requirens me pariter et mandans mihi sub officii mei debito, quatenus easdem donationis et fundationis literas de verbo ad verbum, nil addendo, mutando vel dimittendo, copiarem, transumerem et in publicam formam redigerem, easdemque quom meis nomine, cognomine, subscriptione signoque solitis et consuetis, tum inprimis sigillo suo, quod mihi in instanti pro eo decreuit atque tradidit, coappenso sigillarem, munirem atque roborarem, in vim uidelicet et effectum, vt huiusmodi copie siue transsumpto sicuti originalibus literis ipsis vbique locorum staretur et fides plenaria adhiberetur. Quarum quidem literarum ducalium tenor de verbo ad verbum sequitur et est talis:

In nomine sancte et indiuidue trinitatis. Quoniam humanitatis memoria temporum reuolutione, rerum occupatione in obliuionem senescit, litere perseuerantur remedio, labenti memorie prudenter consulitur, ne que iusto iuris ordine sub veridicorum testimonio virorum fuerint decisa, posteritatis successio, que semper prona ad malum reperitur, in irritum valeat reuocare. Huius rei gratia ego Borewinus diuino fauore Magnipolensis dominus tam futuris, quam presentibus notum esse desydero, quod ego vna cum vxore mea Adelheyde filiisque meis Heinrico et Nicolao ad gloriam et laudem eius, qui aufert spiritum principum, ob remissionem peccaminum nostrorum nostrorumque predecessorum curiam Tunischin cum agris sub ipsius curie terminis inclusis, a nobis demonstratis ad aquam, que dicitur Tepenice, cum omni prefate aque iure, in quantum prefatorum agrorum termini extenduntur, cum tertia parte stagni adiacentis, tricentorumque porcorum pasturam, sartaginemque in loco, quo sal decoquitur, preterea ego Borewinus, volens elemosinas meas ampliare et augmentare, cum filio meo Nicolao in terra

Meklenburgisches Urkunden-Buch I.

34

Wornawe sedecim mansos in loco, qui dicitur Goltbeke, et stagnum adiacens totaliter, aquam etiam molendinariam, cum omni iure, in quantum termini prefatorum mansorum extenduntur, Heinrico filio meo per bone voluntatis affectum annuente, hospitali sancti Antonii libere contradidi. Acta sunt hec anno dominice incarnationis millesimo ducentesimo uicesimo secundo, indictione decima. Testes hi aderant: clerici: Brunwardus episcopus Zuerinensis, Bruno prepositus eiusdem ecclesie, Aluericus prepositus in Campo Solis, Ouo sacerdos in Lubowe, Theodericus episcopi capellanus, Theodericus sacerdos in Bruile; laici: Niewopre, Theodericus dapifer, Heinricus Holtzate, Theodericus de Dibawe, Petrus de Griwole, Baroldus de Lubowe, Hermannus Niclot et alii quam plures clerici et laici. Datum in Campo Solis, septimo idus Junii, in manus fratrum sancti Antonii Rigardi et Wilhelmi.

Super quibus omnibus et singulis idem venerabilis dominus Bertoldus Ponnyck, preceptor dicte domus Tempzyn, me notarium publicum infrascriptum debita cum instantia requisiuit, quatenus sibi super his vnum vel plura publicum seu publica conficerem instrumentum vel instrumenta, tot, quot fuerint necessaria et oportuna. Acta sunt hec anno, indictione, die, hora, pontificatu et loco, quibus supra, presentibus ibidem excellenti et venerabili honorabilibusque viris dominis Joanne Bruggen decretorum doctore, Henningo Kopeken, presbiteris Zuerinensis diocesis, Ludowico Bwern presbitero et nobili Tilmanno de Sachsenn, laico Moguntinensis diocesis, testibus ad premissa vocatis simul atque rogatis. Et ego Gregorius Klette,

notarius

publ.

Nach dem Originale im Haupt- Archive zu Schwerin. Dieses ist besiegelt mit dem Siegel des Präceptors Jacob Ebelnson, welches das stehende Bild des h. Antonius und darunter einen queer getheilten Schild, oben mit einem Antoniuskreuz, unten rechts mit Ringeln, links mit einem Queerbalken oder einem Vogel, etwas undeutlich, enthält.

Das Haupt-Archiv zu Schwerin besitzt noch eine Bestätigung des Herzogs Johann von Meklenburg vom Sonntage Invocavit 1409, in welche der Inhalt einer zweiten Stiftungsurkunde verwebt ist. In dieser Bestätigung heisst es: Borwinus eadem (sc. dei) gracia dominus Magno polensis, Alheydis eius coniunx, Hinricus et Nycolaus ipsorum filii - de anno incarnacionis dominice millesimo ducentesimo vicesimo secundo, ipso die sancte et indiuidue trinitatis (= Mai 29) coram reuerendo patre et domino domino Bru°nwardo secundo episcopo et Tyderico preposito ecclesie Zwerinensis, Adam (!) preposito Campo Sol., Ouone plebano in Lubowe et Alberto plebano in Brulis aliisque quam pluribus militibus et vasallis suis in monasterio Campo Sol. insimul tunc ad hoc congregatis et convocatis donauerunt magistro

[ocr errors]

et fratribus hospital. sancti Anthonii, Vyennensis diocesis, locum situm prope Brulis wlgariter Temptzin dictum ad erigendum ibidem domum seu hospitale in honorem eiusdem sancti, cum flumine, quod Tepenitze nuncupatur, cum omnibus suis attinenciis, agris cum omni proprietate, domineo, vsu cum pastu tricentorum porcorum et cum vna sartagine in loco prope Sterneberch, vbi sal decoquitur, necnon locum prope Sterneberch, qui wlgariter vocatur Gholtbeke, cum sedecim mansis et cum duobus stagnis, fluuiis Gedruckt ist obiges

et proprietatem ipsorum locorum prefatorum

-

Transsumpt in Rudloff's Urk. Lief. Nr. II, S. 5. Ueber das Kloster Tempzin vgl. Jahrb. XV, S. 150 figd., und über die Saline zu Sülten Jahrb. XI, S. 157 flgd.

1222. Juli. 6. Lübek.

283.

Brunward, Bischof von Schwerin, Bertold, Bischof von Lübek, und Heinrich, Borwins Sohn, Fürst von Werle, urkunden über die Beilegung der Streitigkeiten zwischen den Bürgern von Lübek und den Domherren daselbst. B. dei grati[a] Z[w]erinensis episcopus, B. Lubecensis episcopus, H. de Werla, Burwini filius. Ad sopiendam discordiam inter canonicos Lubicenses et burgenses civitatis eiusdem consensum est in arbitros: C. prepositum

Acta sunt hec Lubeke, anno dominice incarnationis M° CCXXII, II. nonas Julii. Gedruckt bei Leverkus, Urk. des Bisth. Lübek I, S. 48, aus dem Original im Archive zu Oldenburg. „Das dritte anhangende Siegel hat die Gestalt eines dreieckigen Schildes und zeigt einen aufrecht stehenden Greif. Von der Umschrift sind fast nur noch am Schlusse die Buchstaben ROZ.. erhalten." Lev. Nach der Vergleichung des Originals mit den vorgelegten Zeichnungen durch den Archivrath Leverkus zu Oldenburg ist das an dieser Urkunde hangende Siegel das jüngere, kleinere Siegel des Fürsten Heinrich Borwin II., welches an Nr. 284 und der Urkunde für die Stadt Parchim vom J. (1225-1226) hängt und zu denselben abgebildet ist. Ueber das ältere, grössere Siegel des Fürsten vgl. zum 1. August 1219.

1222. Juli. 8. Ratzeburg.

284.

[ocr errors]

Heinrich Borwin, Fürst von Meklenburg, und seine Söhne Heinrich und Nicolaus vergleichen sich mit dem Bischofe Heinrich von Ratzeburg über die Zehnten in den Landen Bresen und Dassow, in Klüz und Tarnewiz.

Jn

In nomine sancte et indiuidue trinitatis. Ego Heinricus senior Burwinus Magnopolensis et filii mei Heinricus et Nicholaus notum facimus omnibus, tam presentibus, quam futuri temporis successoribus, quod in hac forma cum domino H. Razzeburgensi episcopo et suo capitulo de bonis nostris in suo episcopatu, tam decimis, quam mansis nobis feodali iure debentibus, amicabiliter conuenimus. terra Brizen, tribus uillis exceptis, quas dominus H. dux Saxonie consentiente patre meo Pribezlao cum omni libertate Razzeburgensi ecclesie ad dotem episcopo superaddidit, medi[e]tatem decime per totam prouinciam Brizene iam dictus H. episcopus nobis feodali iure concessit, tam de cultis, quam incultis, medietatem uero sibi retinuit, h[oc] interposito: quecumque uilla tunc temporis culta XIIcim mansos haberet uel plures, decimam duorum mansorum prestare teneretur episcopus; que autem uilla culta minus XIIeim haberet, tantum unum mansum prestare teneretur episcopus. Ecclesias etiam tam fundandas, quam fundatas per totam prouinciam episcopus dotabit et libere possidebit, et idem ius erit de uillis adhuc fundandis. Dedimus etiam domino episcopo et suis successoribus in qualibet uilla de supra nominatis tribus, que sunt dos ecclesie, quatuor mansos liberos et absque omni seruicio dominorum, presentibus et petentibus filiis meis cum domino episcopo,

« السابقةمتابعة »