صور الصفحة
PDF
النشر الإلكتروني

Ad Salfillum poetam Romanum ægro

[ocr errors]

tantem.

SCAZONTES.

MUSA greffum quæ volens trahis claudum,
Vulcanioque tarda gaudes inceffu,

Nec fentis illud in loco minus gratum,
Quàm cùm decentes flava Deiope furas
Alternat aureum ante Junonis lectum,
Adefdum & hæc s'is verba pauca Salfillo
Refer, camœna noftra cui tantum eft cordi,
Quamque ille magnis prætulit immeritò divis.
Hæc ergo alumnus ille Londini Milto,
Diebus hifce qui fuum linquens nidum
Polique tractum, (peffimus ubi ventorum,
Infanientis impotenfque pulmonis
Pernix anhela fub Jove exercet flabra)
Venit feraces Itali foli ad glebas,
Vifum fuperbâ cognitas urbes famâ
Virofque doctæque indolem juventutis,
Tibi optat idem hic faufta multa Salfille,
Habitumque feffo corpori penitùs fanum;
Cui nunc profunda bilis infestat renes,
Præcordiifque fixa damnofùm fpirat.
Nec id pepercit impia quòd tu Romano
Tam cultus ore Lesbium condis melos.
O dulce divûm munus, O falus Hebes
Germana! Tuque Phæbe morborum terror
Pythone cæfo, five tu magis Paan
Libenter audis, hic tuus facerdos eft.
Querceta Fauni, vofque rore vinoso
Colles benigni, mitis Evandri fedes,
Siquid falubre vallibus frondet veftris,

10

20

Levamen ægro ferte certatim vati.
Sic ille charis redditus rurfùm Mufis
Vicina dulci prata mulcebit cantu.
Ipfe inter atros emirabitur lucos
Numa, ubi beatum degit otium æternum,
Suam reclivis femper Egeriam fpectans.
Tumidufque & ipfe Tibris hinc delinitus
Spei favebit annuæ colonorum :
Nec in fepulchris ibit obfeffum reges
Nimiùm finiftro laxus irruens loro:
Sed fræna melius temperabit undarum,
Adufque curvi falfa

regna

Portumni.

40

Manfus.

Joannes Baptifta Manfus Marchio Villenfis vir ingenii laude, tum literarum ftudio, nec non & bellica virtute apud Italos clarus in primis eft. Ad quem Torquati Taffi dialogus extat de Amicitia fcriptus; erat enim Tafssi amiciffimus; ab quo etiam inter Campaniæ principes celebratur, in illo poemate cui titulus Gerufalemme conquistata, lib. 20.

Fra cavalier magnanimi, è cortefi
Rifplende il Manfo-

Is authorem Neapoli commorantem fumma benevolentia profecutus eft, multaque ei detulit humanitatis officia. Ad hunc itaque hofpes ille antequam ab ea urbe difcederet, ut ne ingratum fe oftenderet, hoc carmen mifit.

H

EC

quoque Manfe tuæ meditantur carmina laudi Pierides, tibi Manse choro notiffime Phabi, Quandoquidem ille alium haud æquo eft dignatus honore, Poft Galli cineres, & Mecanatis Hetrufci.

Tu quoque fi noftræ tantùm valet aura Camana,
Victrices hederas inter, laurofque fedebis.

Te pridem magno felix concordia Taffo
Junxit, & æternis infcripfit nomina chartis.

30

Mox tibi dulciloquum non inscia Musa Marinum
Tradidit, ille tuum dici fe gaudet alumnum,
Dum canit Affyrios divûm prolixus amores;
Mollis & Aufonias ftupefecit carmine nymphas.
Ille itidem moriens tibi foli debita vates
Offa tibi foli, fupremaque vota reliquit.
Nec manes pietas tua chara fefellit amici,
Vidimus arridentem operofo ex ære poetam.

Nec fatis hoc vifum eft in utrumque, & nec pia ceffant
Officia in tumulo, cupis integros rapere Orco,
Quá potes, atque avidas Parcarum eludere leges:
Amborum genus, & variâ sub sorte peractam
Defcribis vitam, morefque, & dona Minerva;
Æmulus illius Mycalen qui natus ad altam
Rettulit Æolii vitam facundus Homeri.

Ergo ego te Cliús & magni nomine Phabi
Manfe pater, jubeo longum falvere per ævum
Miffus Hyperboreo juvenis peregrinus ab axe.
Nec tu longinquam bonus afpernabere musam,
Quæ nuper gelidâ vix enutrita fub Arcto
Imprudens Italas aufa eft volitare per urbes.
Nos etiam in noftro modulantes flumine cygnos
Credimus obfcuras noctis fenfiffe per umbras,
Quà Thamefis late puris argenteus urnis
Oceani glaucos perfundit gurgite crines.
Quin & in has quondam pervenit Tityrus oras.
Sed neque nos genus incultum, nec inutile Phabo,
Quà plaga fepteno mundi fulcata Trione
Brumalem patitur longâ fub nocte Boöten.
Nos etiam colimus Phabum, nos munera Phabo
Flaventes fpicas, & lutea mala canistris,
Halantemque crocum (perhibet nifi vana vetustas)
Mifimus, & lectas Druidum de gente choreas.
(Gens Druides antiqua facris operata deorum
Heroum laudes imitandaque gefta canebant)

40

10

20

30

Hinc quoties fefto cingunt altaria cantu
Delo in herbofa Graie de more puellæ
Carminibus lætis memorant Corineïda Loxo,
Fatidicamque Upin, cum flavicomâ Hecaërge
Nuda Caledonio variatas pectora fuco.
Fortunate fenex, ergo quacunque per orbem
Torquati decus, & nomen celebrabitur ingens,
Claraque perpetui faccrefcet fama Marini,

Tu quoque in ora frequens venies plausumque virorum,
Et parili carpes iter immortale volatu.

Dicetur tum fponte tuos habitâffe penates

Cynthius, & famulas veniffe ad limina Mufas :
At non fponte domum tamen idem, & regis adivit
Rura Pheretiade cœlo fugitivus Apollo;
Ille licet magnum Alciden fufceperat hospes;
Tantùm ubi clamofos placuit vitare bubulcos,
Nobile manfueti ceffit Chironis in antrum,
Irriguos inter faltus frondofaque tecta
Peneium prope rivum ibi fæpe fub ilice nigrâ
Ad citharæ ftrepitum blandâ prece victus amici
Exilii duros lenibat voce labores.

Tum neque ripa fuo, barathro nec fixa fub imo,
Saxa ftetere loco, nutat Trachinia rupes,
Nec fentit folitas, immania pondera, filvas,
Emotæque fuis properant de collibus orni,
Mulcenturque novo maculofi carmine lynces.
Diis dilecte fenex, te Jupiter æquus oportet
Nafcentem, & miti luftrarit lumine Phabus,
Atlantifque nepos; neque enim nifi charus ab ortu
Diis fuperis poterit magno faviffe poetæ.
Hinc longæva tibi lento fub flore fenectus
Vernat, & Æfonios lucratur vivida fufos,
Nondum deciduos fervans tibi frontis honores,
Ingeniumque vigens, & adultum mentis acumen.
O mihi fi mea fors talem concedat amicum

50

60

70

Phabaos decorâffe viros qui tam bene nôrit,
Si quando indigenas revocabo in carmina reges,
Arturumque etiam fub terris bella moventem;
Aut dicam invictæ fociali fœdere mensæ,
Magnanimos Heroas, & (O modo fpiritus ad fit)
Frangam Saxonicas Britonum sub Marte phalanges.
Tandem ubi non tacitæ permenfus tempora vitæ,
Annorumque fatur cineri sua jura relinquam,
Ille mihi lecto madidis aftaret ocellis,
Aftanti fat erit fi dicam fim tibi curæ ;
Ille meos artus liventi morte folutos
Curaret parvâ componi molliter urnâ.
Forfitan & noftros ducat de marmore vultus,
Nectens aut Paphia myrti aut Parnasside lauri
Fronde comas, at ego fecurâ pace quiefcam.
Tum quoque, fi qua fides, fi præmia certa bonorum,
Ipfe ego cælicolûm femotus in æthera divûm,
Quò labor & mens pura vehunt, atque ignea virtus
Secreti hæc aliquâ mundi de parte videbo
(Quantum fata finunt) & totâ mente ferenùm
Ridens purpureo fuffundar lumine vultus

Et fimul æthereo plaudam mihi lætus Olympo.

80

90

100

« السابقةمتابعة »