Sed timoris omnis expers, Ncc timebo vulnera: Nec morabor hostis iras, Ecce! coeli lapsus arcu Ut clientem, protegit. Contra saevos mentis hostes Proeliantem me tuetur, Bella pro me suscipit; Detonando, fulminando, In maligno mentis hostes Eius ira saeviet. Doch der Furcht tret' ich entgegen, Stehe fest in Waffenschlägen, Fürchte Wunden nicht und Tod; Ob der Bolzen schwirrt vom Bogen, Durch die Wolken kommt geflogen Tausendfachen Leidens Noth; Achte nicht des Feindes Dräuen, Denn Er, der im Himmel thronet, In der Wolken Hülle wohnet, Der der Welten Lauf regiert: Er schlägt meiner Feinde Heere, Wo ich auch nur immer wäre, Nie Sein Auge mich verliert. Er ist, der im grimmen Streite, Franget arcus et sagittas, Tunc ovabo laureatus, Tunc lo perenne" dicet His triumphis, his coronis. Inn XXIV. entius III. Eia, Phoebe ! nunc serena 38) Luce pinge faciem : Victrix redit ab arena, Bellidux post aciem: Stygias Judith Phalanges fudit, Maria, terror hostium, Et serpentem Invidentem Pressit rectrix coelilum. Er bricht Bogen, und knick❜t Pfeile, Und des Feindes Schwert und Keule Wirf't Er in die ew'ge Gluth. Er weicht nimmer aus dem Streite, Dann wird unter Siegesprangen Ew'ger Jubel mich umfangen Bei der Engelshörner Ton; Und an solchen Siegesfreuden Möge dann mein Feind sich weiden, Ihm zu Aerger, Schmach und Hohn. Innoc XXIV. ntius III. Sonne, auf! im vollem Glanze Sende deiner Strahlen Pracht: Schmettert Sie nieder, Maria, aller Feinde Schreck; Und die lange Dräu'nde Schlange Scheucht die Himmelsfürstin weg. Surge, victrix! et angusta Terrae lingue spatia: Eleva te ad augusta Coelorum palatia! Tot proeliorum, Tot meritorum Parata sume praemia: Tibi, mater, Nati pater Digna ferat gaudia. Cinge currum triumphalem, Coelitum militia ! Duc ad coelos hanc ovalem Pompa cum laetitia ! Lauros inflecte, Coronas necte; Da rosas, sparge lilia: Nam regina Nunc, divina Haec subibit atria. Festos ignes excitate, |