صور الصفحة
PDF
النشر الإلكتروني

Vierzehntes Jahrhundert.

XXV. Jacoponus.

[blocks in formation]

Stabat mater dolorosa 40)
Iuxta crucem lacrymosa,
Dum pendebat filius:

Cuius animam gementem,
Contristantem et dolentem
Pertransivit gladius.

O quam tristis et afflicta

Fuit illa benedicta

Mater unigeniti ! :

Quae moerebat et dolebat
Et tremebat, dum videbat
Nati poenas inclyti.

Quis est homo, qui non fleret,

Christi matrem si videret

In tanto supplicio !

Quis non posset contristari,

Piam matrem contemplari,

Dolentem cum filio?!

XXV.

Jacopon us.

Weinend stand die schmerzgebeugte Mutter an dem Kreuz, das feuchte Auge an dem Sohne hing.

Durch die Seele, angstbeklommen, Gramdurchwühlt, in Leid verschwommen, Ihr des Schwertes Schneide ging.

Wie war traurig und zerschlagen,
Die begnadet einst getragen
Ihn, den Eingeborenen!

Welche Qual hat Sie erduldet!

Zitternd sah Sie unverschuldet
Martern den Erkorenen!

Wer sollt' da nicht trauernd stehen, Wenn die Mutter er gesehen In so tiefen Sammers Noth! Wer nicht mit der Treuen weinen, Seinen Schmerz mit Ihrem einen, Leidend mit dem Sohn den Tod!

Pro peccatis suae gentis Vidit lesum in tormentis Et flagellis subditum! Vidit dulcem suum natum Moriendo desolatum, Dum emisit spiritum.

Eia mater, fons amoris! Me sentire vim doloris Fac, ut tecum lugeam! Fac, ut ardeat cor meum, In amando Christum deum, Ut tibi complaceam!

Sancta mater! istud agas:

Crucifixi fige plagas

Cordi meo valide;

Tui nati vulnerati,

Tam dignati, pro me pati,

Poenas mecum divide!

Fac me vere tecum flere,

Crucifixo condolere,

Donec ego vixero !

luxta crucem tecum slare,

Te libenter sociare

In planctu desidero !

« السابقةمتابعة »